Zonder grote gebouwen geen kleine hoekjes
Scriptie van: Vere van der Veen
Gerrit Rietveld Academie – Beeld en Taal
We worden in de huidige maatschappij overspoeld door grote gebaren en grote gebeurtenissen. Ze worden beschreven in de krant, gegrift in steen, verspreid door de stad. Er zijn veel grote dingen die iedereen ziet of hoort. Grote belevenissen die we allemaal meemaken en kennen. Iedereen ziet de grote vlakken, de contouren, maar we vergeten soms alles wat daar tussen en in zit. Er zijn grote gebaren nodig om de kleine dingen te onderscheiden. Een detail is geen detail zonder naast iets te staan dat groter is. Maar zijn de details altijd onbelangrijk? Kunnen details wel groter gemaakt worden? Iemand die daar heel goed in is, is Laure Prouvost. Een kunstenaar die werk maakt met tekst en beeld, iemand die kijkt met bijzondere ogen. Blijft een detail bestaan wanneer je het in de schijnwerpers plaatst? Koenraad Dedobbeleer combineert in zijn werk verschillende materialen met verassende objecten. Dat wat toeval lijkt, blijkt geen toeval.
In deze scriptie beschrijft Vere van der Veen details die je niet wil vergeten. Ze heeft een fascinatie voor kleine dingen en ze wil dingen ontdekken die anderen over het hoofd zien. Want waarom zien we niet dat de verpakking van kauwgom ook heel mooi kan zijn, de buurvrouw een nieuw gordijn heeft opgehangen, de moedervlekken op de rug van je vriend de vorm van een vierkant vormen? Kijken we te snel? Is onze aandacht verwaterd? Ze onderzoekt of we allemaal hetzelfde zien. Van der Veens teksten hangen aan elkaar van details over plekken waar het verhaal zich afspeelt en onopvallende kenmerken die de personages kenmerken. Haar beeldende werk probeert iets soortgelijks aan te raken. Een kijk op de dingen die je eerst niet opmerkt. Een oog aanbieden voor alles waar je overheen kijkt.