Zes kunstwerken die nu weer te zien zijn

Solo Stijn ter Braak, Galerie Mieke van Schaijk, tot en met 13 februari, Den Bosch.
Stijn ter Braak onderzoekt het schilderkunstige medium en verkent de grens tussen verbeelding en werkelijkheid. Alex de Vries spreekt met hem over zijn academietijd, de exposities die daarop volgden en zijn installatie die momenteel te zien is in Galerie Mieke van Schaijk.

De plaatsvervangende werkelijkheid van Stijn ter Braak

Court for Intergenerational Climate Crimes, Framer Framed, tot 13 februari, Amsterdam
Socioloog en schrijver Ruben Jacobs bezocht het Court of Intergenerational Climate Crimes en de daarbij horende tentoonstelling van Radha D’Souza en Jonas Staal voor Mister Motley, een reeks geënsceneerde hoorzittingen tegen ‘klimaatmisdaden van multinationals en de Nederlandse overheid’. “ (CICC) is een activistisch-artistiek project dat duidelijk kiest voor het politiseren van het tijdperk van het Antropoceen. In plaats van algemene uitspraken te doen of esthetisering te maken over de positie waarin de ‘mensheid’ zich bevindt, wil het machtsstructuren blootleggen en verantwoordelijken aanwijzen.”

Alles begint bij de verbeelding, ook klimaatrechtvaardigheid

Het depot, Boijmans van Beuningen, gehele jaar open, Rotterdam
Depot Boijmans Van Beuningen is het eerste publiek toegankelijke kunstdepot ter wereld. Het depot staat naast Museum Boijmans Van Beuningen in Museumpark in Rotterdam. Bezoekers zien het resultaat van 172 jaar verzamelen. Meer dan 151.000 verzamelde kunstwerken opgeslagen bij elkaar, gerangschikt en gestructureerd in veertien depotruimten met vijf klimaten. Naast de objecten zijn alle werkzaamheden die komen kijken bij het beheer en onderhoud van een collectie te zien. Suzan Drummen maakte een nieuwe installatie voor het depot waarover ze met Luuk Heezen sprak in Kunst is Lang.

Suzan Drummen

Kamp, Hotel Modern, april en mei, voorstellingen door het land
In april en mei is de voorstelling Kamp van Hotel Modern weer te zien in verschillende steden in het land.  Sophie Smeets interviewde de makers van Hotel Modern over o.a. deze voorstelling. “Bij Kamp hebben we echt duizenden gevangen gekleid. Doordat we ze een lichaam geven is dat voor nabestaanden misschien ook een troost. Het is een soort monument.”

De mensheid als termietenhoop – In gesprek met Hotel Modern

Drifting Stones and a broken bird, Kunstenlab, tot en met 20 maart, Deventer
Eva Spierenburg toont in het Kunstenlab een installatie die bestaat uit een reeks nieuwe sculpturen, schilderijen en video. Met deze werken probeert zij vormen te vinden om menselijke processen gestalte te geven die zich vaak aan grip en taal onttrekken. Processen die zich bewegen tussen leven en dood, lichaam en geest, inwendig en uitwendig, ruw en teer, aards en religieus. Lieneke Hulshof schreef er het volgende over: “Haar nieuwste werk gaat, denk ik, dan ook niet over de dood, maar eigenlijk veel meer over dat leven. En over het vinden van nieuwe vormen wanneer je die opgeslagen emoties in het lichaam probeert aan te kijken.”

De kunstwerken die 2021 kleur gaven – volgens Lieneke Hulshof

Sigalit Landau – Between Worlds – Joods Cultureel Kwartier, tot en met 27 maart, Amsterdam
Maurits de Bruijn bezocht de tentoonstelling in het Joods Cultureel Kwartier voor Mister Motley: “Landau maak gebruikt van alledaagse voorwerpen, in het Joods Museum zijn een kinderjurkje, een viool, wat schoenen en een aantal vissersnetten te zien. Maar alledaags is niet het woord dat ik voor deze tentoonstelling zou gebruiken. Met sprookjesachtig resultaat zijn deze objecten door Landau en haar team in het water van de Dode Zee gedoopt, niet even maar wekenlang, tot het zout – dat zich nou eenmaal zo gedraagt in deze hoge concentratie – het geheel inkapselde en kristalliseerde. Als een korst om een gepekelde vis. Als een platgeslagen kippenborst die met broodkruim gepaneerd is. Als sneeuw op een overhemd dat aan een waslijn is blijven hangen.”

De kunstwerken die 2021 kleur gaven – volgens Maurits de Bruijn