Het landschap dat in ons huist – een ervaringsgericht avondprogramma op 26 april 2024 van Mister Motley en IDFA
Mister Motley en IDFA slaan de handen ineen voor de multizintuigelijke avond Het lichaam dat in ons huist op 26 april aanstaande.
Mister Motley en IDFA slaan de handen ineen voor de multizintuigelijke avond Het lichaam dat in ons huist op 26 april aanstaande.
In een wereld doordrenkt van communicatie lijkt elke interactie te pulseren als een levende entiteit. Maar wat als communicatie zelf een vorm van leven is? Deze vraag opent de deur naar een diepgaand onderzoek naar de aard van menselijke interactie, de rol van taal en expressie, en de grenzen van identiteit. Benjamin Francis verkent dit concept door een online tentoonstelling samen te stellen voor Mister Motley, gebaseerd op zijn langlopende onderzoek naar het verlangen naar controle over niet-levende objecten en lichamen.
Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Frans van Lent. Van Lent formuleert een voornemen en voert het consequent uit. Het is een afspraak met zichzelf die hij nakomt. ‘Je zou het werk van Frans van Lent kunnen zien als ‘acties’, maar eerder is van het tegendeel sprake. Geen ‘non-acties’ want hij doet wel degelijk iets, maar het is een gebeurtenis waarin niets gebeurt.’
Sifra Coulet zag de film Blackbird Blackbird Blackberry waarin een vrouw van middelbare leeftijd ongepolijst in beeld komt en vraagt zich af hoeveel weerzin dit personage oproept. ‘Wellust en onmatigheid, twee van de zeven hoofdzonden en dan ook nog eens gepleegd door een vrouw. Zeker op die leeftijd en met dat voorkomen, moest ze zich schamen, lijken zowel de vrouwen op het scherm als naast me in de zaal te denken.’
Deze week is Matea Bakula te gast bij Kunst is Lang. Matea manipuleert de materialen voor haar sculpturen zodat ze een verrassende gedaante aannemen. Voor de hal van Het Utrechts Archief maakte ze een metershoge zuil die op het oog van marmer is, maar in feite bestaat uit papier maché van afgedankt papier. Voor Lustwarande in Tilburg bouwde ze een kolom met panelen waarop gebrande suiker en piepschuim samen een fascinerend oppervlak vormen, als een stroom lava die zich onder invloed van warmte en zon in beweging zet.
In de praktijk van Agnes Waruguru zijn planten zowel uitgangspunt als middelpunt. Het landschap is belangrijk voor haar, niet als een weergave ervan maar om een emotie een thuis te geven. Haar zoektocht om de geest van overledenen een plek te geven ontroert Hanne Hagenaars. ‘Bijna iedereen die een geliefde heeft verloren kent dat dubbele gevoel van de onbegrijpelijke afstand (nooit meer een omhelzing, nooit meer een gesprek) die samenvalt met een onverdraaglijke nabijheid, want degene die de aarde heeft verlaten is meer dan ooit aanwezig.’
Anna Lillioja bezoekt de tentoonstelling De laatste dagen van de dorpsgek in Theaterkerk Nes over hoe er om is gegaan met het geestelijk welzijn op het platteland en spreekt bezoekers over hun ervaring. ‘Mensen op het platteland hebben door de geschiedenis heen de neiging gehad om hun emoties letterlijk te verwerken, staat er ook op een bordje verderop in de expositie te lezen. Arbeid werd, naast noodzaak, ook zelfverkozen bezigheidstherapie.’
Deze week is Arash Fakhim te gast bij Kunst is Lang. Arash gebruikt atypische methodes en materialen om tot een alternatief te komen voor het traditionele schilderij. Wegwerptasjes worden vermengd met epoxy en pigmenten, als ondergrond voor een blauw- of zeefdruk. Ook fotografeerde Arash een enkele streek van een kwast en zette die om tot sticker, waarmee vervolgens iedere ondergrond tot ‘schilderij’ kan worden gemaakt. Een andere fascinerende reeks werken zijn de video’s waarin Arash een object probeert te worden: naakt en geschminkt als geel vaatdoekje, witte sportsok of het rood en oranje van de vlammen van een kampvuur, dat hij zo goed mogelijk probeert te imiteren.
De film Blackbird Blackbird Blackberry (2023) van Elene Naveriani zou het seksuele ontwaken van een 48-jarige vrouw verbeelden. Maar sommige mensen zijn zonder seks te hebben veel erotischer dan anderen, schrijft Daan Borrel na het zien van de film.
Iedere bezoeker van Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam kan zich tegoed doen aan de greatest hits van de grand dame van de performancekunst. Ook Maurits de Bruijn raakt opnieuw begeesterd door klassiekers als The Lovers: The Great Wall, Balkan Baroque, Relation in Time en The Artist is Present. En toch wringt er iets, tijdens zijn bezoek.
‘Hoarizonbreed en himelheech’, staat er te lezen op de Terp fan de Takomst die Anna Lillioja met kunstenaar Tina Farifteh bezoekt. Met hun voeten in de Friese klei raken ze in gesprek over het uitgestrekte landschap, hoe niets niet niets is en ontheemd zijn.
Deze week is Anna de Vriend te gast bij Kunst is Lang. In haar werk belicht zij de machtsstructuren tussen menselijke en niet-menselijke dieren. Zo laat ze in een performance horen hoe de baas van een slachthuis denkt en praat over het vermoorden van kalveren zodat hun huid kan worden verwerkt tot ‘mooie producten’. En met een andere performance probeert ze te achterhalen hoeveel autonomie dieren in dierentuinen hebben.
Als adolescent zag Rick van Strien het schilderij Saturnus die zijn kind verslindt van Francisco Goya in het Prado in Madrid. Hij was met stomheid geslagen. ‘Ik was zeventien en wilde weten of het op die manier maken van schilderijen ook voor mij weggelegd kon zijn.’
Joost Jungsik Vormeer bezoekt het Dordrechts Museum waar zijn oog valt op Evelyn Taocheng Wangs The Sentimental of Sumatra Island’s Poet Yu Dafu. De twee schattige figuren die op het schilderij staan, ‘een soort paashaas met een witte strik om zijn hoofd en een ei voor zijn buik, en een kat, ook al met een mooie strik’ in combinatie met het woord ‘sentimental’ dat Wang op het doek schilderde, weten Joost te raken. Welke betekenissen gaan er eigenlijk schuil achter sentimenteel?