Kunnen we ons nog verwonderen in apocalyptische tijden? – over De Oase van Verwondering in Ruigoord
Ruben Jacobs toog naar Ruigoord om De Oase van Verwondering te beleven, en vroeg zich af of er nog wel ruimte is voor onbevangen verwondering in deze apocalyptische tijden. Hij gaat een verbinding aan met kunstwerken van Four Siblings, Ambassade van de Noordzee en Bryony Dunne. ‘Zonder zintuigelijke waarneming blijft de ecologische crisis abstract en een (hernieuwde) verbinding tot de aarde onmogelijk. We zijn en blijven uiteindelijk, ondanks al onze technologische snufjes, lijfelijke wezens, net als de rest van het dierenrijk.’
Verlangen naar intimiteit – op atelierbezoek bij Jans Muskee
Jans Muskee toont de morele gevoeligheden van onze tijd en beeldt het menselijk lichaam zo af dat iedere provocatie wordt geneutraliseerd. Zo zien we eruit, gekleed of ongekleed. ‘Stel je eens voor dat onze huid transparant was,’ zegt Muskee. ‘Dan zouden onze organen zichtbaar zijn en zouden die in de kunst bepalend zijn voor de weergave van de mens. Nu is dat onze naaktheid. Onze huid verbergt ons al.’ Alex de Vries ging bij hem op atelierbezoek.
‘We hebben allemaal onze eigen Apocalyps’ – met schrijver Auke Hulst naar het Tschumipaviljoen
Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.
The curatorial ego is dangerous – in conversation with Yolande Zola Zoli van der Heide
For her last interview in this series, Rita Ouédraogo spoke with Yolande Zola Zoli van der Heide. Van der Heide is exhibition curator at Van Abbemuseum in Eindhoven. Her interests lie in diverse intersecting perspectives – institutional, trans-local, feminist, queer, intersectional, and modes that decentre the oppressor in practices of freedom and liberation – to influence art institutional practices. ‘Museum gallery spaces, white cube spaces have so much authority, but it’s all constructed and made by people. So we can shift and change it when it doesn’t serve us.’
‘Het ego van de curator is gevaarlijk’ – in gesprek met Yolande Zola Zoli van der Heide
Voor haar laatste interview binnen de reeks ‘Hoe hoog zijn de muren?’ gaat Rita Ouédraogo in gesprek met Yolande Zola Zoli van der Heide, conservator tentoonstellingen bij het Van Abbemuseum. Zij interesseert zich voor intersectionele perspectieven, trans-lokale, feministische, intersectionele en queer praktijken, en ze beïnvloedt kunstinstituten door onderdrukkende praktijken te decentraliseren. ‘Museumzalen en white cube ruimtes hebben zoveel autoriteit, maar het is allemaal door mensen bedacht en gemaakt, dus we kunnen het aanpassen en veranderen als het ons niet dient. ‘
KUNST IS LANG: Janne Schimmel
Deze week is Janne Schimmel te gast bij Kunst is Lang. Janne trekt de onderdelen van oude spelcomputers uit elkaar, en ontwerpt er sculpturen omheen. Door toevoegingen van tin, aluminium, keramiek en her en der een edelsteen, ontstaat er iets dat het midden houdt tussen sieraad, behuizing en skelet. Zijn sculpturen draaien om de verbintenis die we aangaan met de digitale wereld en vormen een reactie op het het hypergeproduceerde, onpersoonlijke en efficiënte dat de technische industrie wil uitstralen.
Kleuren bestaan bij de gratie van een moment
Samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers verbinden Mister Motley en ArtEZ Studium Generale het concept tijd onder meer aan arbeid en ecologie. In diverse publicaties gaan we op zoek naar ontmoeting en verbinding, aandacht en aanwezigheid: naar tijd als ingrediënt. Vandaag delen we een essay van Barbara Collé over de tijd van kleur.
Genen en omgeving – over Pushing a wave, part IV (Tabula Rasa) van Thijs Ebbe Fokkens
In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat zij recent zijn tegenkomen. Een werk dat opvalt door zijn uitbundige verschijning of juist verrast door zijn subtiliteit. Vandaag schrijft Laure van den Hout over Pushing a wave, part IV (Tabula Rasa) van Thijs Ebbe Fokkens.
Op de Groningse gasbel – over kunst in het aardbevingsgebied
Het Resort vroeg drie kunstenaars te verblijven in zwaar door de aardbevingen getroffen Slochteren voor een residentieproject. De kunstwerken die dat opleverde zijn nu te zien in Greenfields / Subsurface: een tentoonstelling als wandelroute op het Kultuureiland in Siddeburen. Carmen van Bruggen bezocht de kunstwerken en reflecteert op wat zowel letterlijk als figuurlijk onder de oppervlakte speelt: gas, bevingen en politieke taalspelletjes.
Beste Wybrand Hendriks
Kunstenaar pietsjanke fokkema schrijft elke paar maanden een brief aan het oudste museum van Nederland: Teylers Museum. Haar zesde brief is gericht aan tekenaar en schilder Wybrand Hendriks. Hendriks was kastelein van de Teylers Stichting, wat betekende dat hij in het Fundatiehuis woonde en de kunstcollectie beheerde. Hij werd als niet-Haarlemmer, uit 9 kandidaten voor die positie gekozen. Wellicht omdat Hendrik’s zachtaardige karakter tegenwicht kon bieden aan het temperament van Martinus van Marum, de eerste museumdirecteur van Teylers Museum.
KUNST IS LANG: Mirre Yayla Séur
Deze week is Mirre Yayla Séur te gast bij Kunst is Lang. Haar werken beginnen vaak met de interesse in een materiaal dat van gedaante verwisselt: ijzerdeeltjes in het smeltwater van gletsjers die in de Gelderse bodem ijzererts vormen, vezels uit een agaveplant die na een brute afmatting tot sierlijke draden worden gekamd en verweven, of bacteriën die op ijzer leven en als pigment voor verf kunnen dienen.
Who’s Afraid of Black and White: over de relatie tussen Black abstraction en 17e eeuwse werken
Kunstenaar Dineke Blom ontdekte een onverwachte verwantschap tussen de 20e eeuwse abstracte werken van kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora en 17e eeuwse werken van Pieter de Hooch, Gabriël Metsu en Rembrandt. Wat deze werken aan elkaar verbindt is hun open-ended karakter. ‘Ze roepen bij mij tegengestelde emoties op: van thuisvoelen én niet-thuisvoelen, belonging en belonging nowhere, vertrouwen en ontregeling. Juist hun meerduidigheid vind ik genereus.’
Interview met Arna Mačkić over de bedreiging van de inclusieve stad – It’s OK… commoning uncertainties
Op initiatief van kunstenaar Jeanne van Heeswijk kwamen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties om het collectieve denkproces in de Oude Kerk te delen met de buitenwacht. Onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag herpubliceren een interview uit 2019, een interview van Milo Vermeire met architect Arna Mačkić over gentrificatie en hoe architectuur kan bijdragen aan een inclusieve stad.
Ironische vrijheid – met filosoof Ronald Hünneman naar het werk van Olga Wiese
Samen met filosoof Ronald Hünneman kijkt Carmen van Bruggen naar het werk van Olga Wiese in Museum De Buitenplaats. In de stad Groningen is Wiese een fenomeen – al ruim zestig jaar maakt ze olieverfschilderijen en wandschilderingen in groot formaat van fantasierijke taferelen – maar buiten Noord-Nederland is Wiese nauwelijks bekend. Ook Hünneman kent haar werk niet. Daar moet verandering in komen.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...