In de tweede aflevering van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang waarin we onderzoeken wat het betekent om een collectief te zijn – zijn Malú van der Bijl, Sofie Hollander, Fenna Koot, Emmie Liebregts en Bo Stokkermans van De School te gast. ‘Productiviteit is niet het hoogste doel.’
In de podcast Death of an Artist worden de schimmige omstandigheden rond het overlijden van Ana Mendieta uitgeplozen. Maar zolang we haar oeuvre bekijken door de lens van haar dood, doen we haar werk tekort. ‘We moeten ervoor waken haar afdrukken te zien als een voorbode voor haar daadwerkelijke en definitieve eenwording met de aarde. Helemaal omdat precies dat argument in de rechtszaal werd gebruikt om Carl Andre vrij te pleiten,’ schrijft Maurits de Bruijn.
Samen met docent Nederlands Martien Bos bezoekt Roxane Soudagar School – verliefd, verveeld, verslapen in het Fotomuseum Den Haag. In deze ‘fotografische reis door 150 jaar onderwijs’ passeert van alles de revue: volgepakte aula’s, talloze rugzakken, broodtrommels, alerte en verveelde leerlingen, de geur van de gymzaal. Er wordt gekletst, geklierd, gedroomd en geleerd. Roxane en Martien raken in gesprek over het sociale aspect van een school, en hoe dat misschien wel het belangrijkste is. ‘School is een van de weinige plekken waar je écht veel verschillende mensen tegenkomt. Tijdens een opleiding en in je volwassen leven kom je al snel in een soort bubbel terecht.’
In de allereerste aflevering van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang – zijn Tessel Brühl, Roos Pollmann, Flavia Faas en Céline Talens van Questions Collective te gast. Als welke lekkernij voelen zij zich op de dag van de opname? In gesprek met Luuk Heezen vertelt Questions Collective over hoe deze vraag en andere werkvormen bijdragen aan het blijven ontwikkelen van hun collectieve samenwerking, wat het belang is van een opperhoofd per project en over de ongekende kracht van ‘emergency eggs’.
Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York mag iedereen werk maken, ook al is het bagger.’
Femmy Otten doet met haar werk een oproep het allerpersoonlijkste voorop te stellen en kwetsbaar te durven zijn. Roxane Soudagar, die zich naar eigen zeggen meer op haar gemak voelt in een felle politieke discussie dan in een intiem, kwetsbaar gesprek, bezoekt voor De ontmoeting Ottens tentoonstelling We Once Were One. ‘[…] Hoezeer ik het ook toejuich dat we als samenleving niet al te preuts zijn, persoonlijk vind ik het al te veel gevraagd om naar een sauna te gaan, met al die lichamen om me heen. Dus daar sta ik dan, omringd door sculpturen en tekeningen van vulva’s, tongen, penissen en zwangere buiken. Om het mezelf nog iets moeilijker te maken, heb ik juist deze tentoonstelling uitgekozen om met een willekeurige bezoeker te bekijken.’
Deze week is Tina Farifteh te gast bij Kunst is Lang. In haar documentaire Kitten of vluchteling? probeert Tina te achterhalen hoe onze empathie voor vreemdelingen werkt: Oekraïners in nood halen we met onze eigen auto op, terwijl mensen van verder weg of met een ander uiterlijk niet welkom zijn. Het werk ligt qua onderwerp in het verlengde van haar video-installatie The Flood, waarin je wordt ingeklemd tussen drie manshoge beeldschermen met beelden van de zee, terwijl een robotstem opdreunt hoeveel vluchtelingen op een bepaalde datum omkwamen tijdens hun poging Europa te bereiken.
De tentoonstelling Helende kracht in het Afrika Museum geeft inzicht in verschillende vormen van (spirituele) healing en toont de zoektocht naar de balans tussen lichaam, ziel en geest. Na een bezoek aan deze expositie begint Hille Engelsma zich af te vragen hoe men zich vanuit een westers perspectief kan verhouden tot genezende werkmethoden die zijn voortgekomen uit animistische praktijken waarin geesten interveniëren. Dit lijkt op gespannen voet te staan met therapeutische werkmethoden die op een westerse wetenschappelijke leest geschoeid zijn. Is er een tussengebied waar een westerse benadering en het animisme elkaar kunnen ontmoeten? En kan kunst helpen dit tussengebied in kaart te brengen?
Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York mag iedereen werk maken, ook al is het bagger.’
In aflevering negentien van Kan niet bestaat niet gaat Lieneke Hulshof in gesprek met Jot Fau over een pornografische film, die Fau tot op heden niet heeft gemaakt. Fau neemt ons mee in haar zoektocht naar het antwoord op de vragen: ‘Wie ben ik? En door wie en wat wordt dit gevormd?’
Voor De ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev samen met Jeff Diamanti, onderzoeker en assistant professor Environmental Humanities aan de Universiteit van Amsterdam, de tentoonstelling Charging Myths in Framer Framed. Ze bespreken de zelfrechtvaardiging die grote bedrijven toepassen om extractie van grondstoffen te legitimeren, hoe het narratief van energietransitie andere motieven kan vertroebelen en de gevolgen die gepaard kunnen gaan met schaal.
De natuurtaferelen van Jessica Skowroneck zijn met zwierige, energieke kwaststreken geschilderd. Ze bevinden zich vaak op de grens van abstractie en figuratie. Haar meest recente werk bestaat volgens Jessica uit ‘innerlijke landschappen’: er is een verband tussen de woeste Zweedse natuur waarin ze is opgegroeid, het platte Nederland waar ze nu woont en de kwesties die haar op het moment van schilderen het meest bezighouden.
Wat betekent het om een collectief te zijn? In de tiendelige podcast Kunst is Collectief – de speciale voorjaarsreeks van Kunst is Lang – gaat presentator Luuk Heezen tien weken lang een uur de diepte in met steeds een ander collectief. Hoe ziet hun samenwerkingsstructuur eruit? Noemen ze zichzelf eigenlijk wel een collectief? Hoe verhouden de afzonderlijke leden zich tot het geheel? Hoe neem je gezamenlijk beslissingen?
Na de overweldigende indrukken van nieuwigheid, blijft Cécile Verwaaijen met een dubbel gevoel achter na haar bezoek aan het recent heropende Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. ‘Dolend door een labyrint van de pas geverfde zalen vol oude meesters, werd ik overvallen door een enorme teleurstelling. Waar waren de vrouwelijke kunstenaars in dit enorme museum?’
In aflevering achttien van Kan niet bestaat niet gaat Maurits de Bruijn in gesprek met schrijver, kunstenaar en filmmaker Annelein Pompe. Ze neemt ons mee in haar ambigue relatie met de kunstacademie, hoe ze het heeft ervaren om op jonge leeftijd te studeren en het belang van lef voor kunstenaarschap.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl