Rietveld Review(ed), videoportretten van recent afgestudeerde kunstenaars
In een reeks videoportretten, gemaakt door Luuk Heezen en Rik Lauwen, tonen recent afgestudeerden van de Gerrit Rietveld Academie hun afstudeerwerk uit 2021. De komende maand publiceert Mister Motley wekelijks drie van deze videoportretten. In dit eerste deel bespreekt Natasja Wagendorp het werk van Mathild Clerc-Verhoeven, Eva van der Zand en Shifra Osorio Whewell.
Kunst
is lang:
Vedran Kopljar
Vedran Kopljar was te gast in Kunst is Lang. Hij probeert gestalte te geven aan gedachten en gevoelens, in vorm en materiaal. We zeggen dat we ‘iets diep van binnen voelen’ en ook onze gedachten bevinden zich – naar we aannemen – ergens in ons lichaam. Maar waar dan precies? En hoe ziet dat eruit?
Kwetsbaar kijken
Op woensdag 1 december organiseren Mister Motley en ArtEZ studium generale de tweede leesgroep van het collegejaar rondom het jaarthema Lichaam en (on)macht met kritisch denker en kunstdocent Jules Sturm. Hij zal het kwetsbare lichaam in de kunst bespreken. Hoe wordt dit lichaam gerepresenteerd? En wat doet het kijken naar kwetsbare lichaam in kunstwerken met de ervaring van je eigen lichaam?
De mensheid als termietenhoop – In gesprek met Hotel Modern
Hoe kijken wij in de huidige samenleving naar ons lichaam? Waar ligt haar kracht en waar is zij kwetsbaar? Hoe machtig of onmachtig is zij? In de serie Lichaam en (on)Macht duiken Mister Motley en ArtEZ studium generale dit collegejaar dieper in dit onderwerp.
Het dobberend bestaan volgens Anne Imhof
De tentoonstelling Natures Mortes van de Duitse kunstenaar Anne Imhof was afgelopen zomer te bewonderen bij Palais de Tokyo in Parijs. De laatste twee weekenden werd de tentoonstelling tot leven gebracht met een performance waarin de isolatie en desoriëntatie van het gedigitaliseerde en gemedialiseerde leven voelbaar zijn. Joke Hoeven en Rieke Vos schrijven over hun bezoek aan de tentoonstelling.
Kunst
is lang:
Natalia Ossef
Natalia Ossef was te gast in Kunst is Lang. Haar werk kenmerkt zich door het spanningsveld tussen de geschiedenis en de actualiteit, tussen het individu en het collectief. In haar tekeningen en schilderingen komt de verwantschap tussen vormen uit de natuur en die van het menselijk lichaam naar voren: ronde vlakken die een rots of kei kunnen zijn, maar ook een baarmoeder, of een hoofd dat liefkozend wordt vastgehouden.
In gesprek met Yerbossyn Meldibekov – Tijd als een bal in een ronde ruimte
Yerbossyn Meldibekov plaatst middels monumenten de geschiedenis van Centraal-Azië in een cyclisch perspectief en toont de complexiteit en soms zelfs absurde geopolitieke relaties van de regio. Elsbeth Dekker en Robbie Schweiger gingen met hem in gesprek.
Tony Markus Sacharias: ‘De doorgegeven trauma’s die de Molukse geschiedenis kenmerken, zijn de reden dat ik moeite heb me uit te spreken.’
Voor Tony Markus Sacharias vormde het contrast tussen de stilte die de pandemie met zich meebracht en het geluid van de Black Lives Matters-protesten in 2020 een persoonlijk en professioneel breekpunt.
Onze duistere kant verbindt ons – een reflectie op het werk van Silvia Martes
De dichter Asha Karami bekeek de nieuwe film van Silvia Martes The Revolutions That Did (Not) Happen en reflecteert op haar ervaring: “Het omgekeerde van zien is gezien worden.”
Langs de ongrijpbare kern met Salim Bayri
Milo Vermeire ging in gesprek met kunstenaar Salim Bayri over zijn solo tentoonstelling in CODA Museum
Beste Terry
Kunstenaar pietsjanke fokkema schrijft elke twee maanden een brief aan het oudste museum van Nederland: Teylers Museum.
Ik weet dat ik je zie
Kunstenaar Eva Lute vraagt zich in haar scriptie af of we menselijk kunnen worden door de camera?
Alles wat ik weet is wat ik me herinner – over de tentoonstelling ‘I remember’
Emma Wiersma duikt in de tentoonstelling I remember, van Martín La Roche en Mirthe Berentsen, zoals de muurtekst zegt ‘over de waarde van herinneringen, vertalingen zonder woorden, leven met verlies en de maakbaarheid van taal’.
Kunst
is lang:
Toine Horvers
Toine Horvers was te gast in Kunst is Lang. Al ruim 40 jaar maakt hij performances, en in de loop der jaren is er meer taal en schrijfwerk bij gekomen: na de uitvoering worden performances op een feitelijke manier omschreven, of hij probeert in taal te vangen hoe de wolken in de lucht voorbij glijden. In zijn meer recente opvoeringen, speelt de combinatie van woord en beweging een rol. Toine draait bijvoorbeeld om zijn eigen as, en roept de namen van de windrichtingen op het moment dat hij in die windrichting gedraaid staat.