Unfair Amsterdam
‘’Cigars on ice, cigars on ice. Feeling like an animal with these cameras all in my grill’’. De NDSM-loods in Amsterdam Noord vult zich met de zwoele stem van Beyoncé. Achter de draaitafel staat een jonge vrouw gekleed in het wit. Ze draagt een zonnebril en ze kijkt al bellend onverschillig het nieuwsgierige publiek aan. Dan komen er meer in wit geklede mensen om de draaitafel staan. Ze lopen rond en stoppen willekeurig om zichzelf in een houding te plaatsen. Ze blijven een paar seconden staan waarna ze weer verder gaan met lopen. Dit gaat minuten lang door. Na een kwartier wordt het onrustig in de loods, er wordt gepraat in plaats van gefluisterd. Mensen schuifelen heen en weer, sommigen gaan weg, anderen blijven uit beleefdheid staan. Het is duidelijk dat er iets spannends gaande is rondom die draaitafel, maar niemand kan er zijn vinger op leggen. Unfair Amsterdam is geopend.
Unfair Amsterdam is een kunstbeurs die is opgericht door een jonge generatie kunstenaars. Het heeft als doel om op zoek te gaan naar nieuwe manieren van het verkopen en vertonen van werk. In de NDSM werf is het nieuwste werk te zien van veertig jonge kunstenaars die niet langer dan tien jaar geleden zijn afgestudeerd.
Aan de schuine witte wand hangt een ijzeren frame waar folie door middel van magneten over heen is gekreukt. Op het folie is een print gedrukt. Het is een print van een natuur reliëf. Dit werk is van Thomas van Linge. Met dit beeld laat hij zien dat hij voortborduurt op zijn eigen werk. Het natuur reliëf is namelijk afkomstig van een sculptuur dat hij eerder heeft gemaakt. Daarnaast laat hij de toeschouwer twijfelen over zijn materiaal gebruik. We zien een werk met de kleuren en lijnen van een steen, maar de golfende structuur van het plastic maakt duidelijk dat het toch om folie gaat. Op de grond voor de witte muur staan gipsen gebeeldhouwde Nike Airmax schoenen op een wit rotsblok. Althans dat is wat van Linge de toeschouwer doet laten denken. Wat er werkelijk staat zijn piepschuimen schoenen op een piepschuimen steen. Thomas Linge zegt dat hij door Unfair Amsterdam het gevoel krijgt onderdeel te zijn van een collectieve generatie. Een frisse jonge wind. Door de kunstbeurs staat hij meer in contact met andere jonge kunstenaars en maakt hij het werkproces van de andere deelnemers van dichtbij mee. Dit geeft hem een breder beeld hoe hij zich kan positioneren als jonge kunstenaar.
Op de verdieping in de loods die gebruikt is voor Unfair staan verschillende witte wanden. Deze wanden lopen aan de zijkanten schuin af waardoor er veel driehoeken ontstaan in de ruimte. Unfair krijgt door deze wanden een ander karakter dan de ‘gangbare beurzen’ het is een geheel nieuwe ervaring om door het doolhof van driehoeken te lopen. De sfeer van de loods is door de hele expositieruimte aanwezig. IJzeren balken en stalen kozijnen zijn onderdeel van het plafond en staan in mooi contrast met de spierwitte schuine wanden.
Langs een van de vele wanden aan de zijkant van de loods hangen verschillende foto’s. Er hangt een foto van twee roze tuinkabouters op twee pilaren voor een zuurstok roze geschilderd huis. Het gebouw straalt en glimt. Om de woning ligt een verdorde tuin met verrotte bladeren en takken. Voor het huis ligt een braakliggend terrein met grauwe kiezel stenen. Het contrast tussen het stralende huis en de verdorde omgeving is één van de vele contrasten die er te vinden zijn op Curaçao. Het eiland waar kunstenaar Kasper Jacobs samen met Frank Koolen de afgelopen maanden een Artist in Residence programma heeft gevolgd. Tijdens dit programma heeft hij spelelementen gezocht bij de bevolking. Hij heeft dit gefilmd en delen uit deze film toont hij op Unfair Amsterdam. Daarnaast toont hij verschillende foto’s. Beelden waarin hij de contrasten van het eiland opzoekt. Deze foto’s zijn onderdeel van het proces van de film. Jacobs heeft op de beurs de ruimte om ervoor te kiezen zijn proces op te hangen. Het experimenteren met de vraag hoe presenteer ik mijzelf is voor hem een belangrijk aspect van de vernieuwende kunstbeurs.
Bouwplaatsen fascineren Thijs Ebbe Fokkens. Het zijn plekken die nuttigheid suggereren. Hoe de tanken, kranen of bulldozers zijn neergezet, esthetisch gezien, is niet over nagedacht. Het gaat bij een bouwplaats niet om het aanzicht van deze machines. Ze staan daar alleen maar een tijdje te staan. In zijn werk is hij ook opzoek naar plekken. Plekken die eigenlijk niet bestaan en ook niet nuttig hoeven te zijn. Aan van ‘’Fokkens muur’’ hangen verschillende foto’s. Op deze foto’s staan zelf gebouwde constructies. Hij noemt het graag maquettes, ook al zijn ze enkele meters lang en hoog. Een maquette is namelijk bedoeld voor een plek die er nog niet is. Op de verschillende beelden is er in het midden van de constructie een witte cirkel aanwezig. Deze witte cirkel bestaat eigenlijk niet. Het is een licht dat wordt rondgedraaid en door de sluitertijd een vaste vorm krijgt. Deze dubbelzinnigheid interesseert hem, het suggereert iets dat niet bestaat.
Terwijl ik kijk naar de foto’s van Thijs verkoopt hij een werk aan een geïnteresseerde. Dit gebeurt op een manier zoals eigenlijk alle kunst verkocht en gekocht zou moeten worden. Thijs verteld over zijn werk, werkwijze en fascinaties. De geïnteresseerde luistert, stelt vragen en praat mee. Het werk wordt op een manier verkocht zonder tussenkomst van andere partijen aan iemand die het in zijn huiskamer op zal gaan hangen. Contactgegevens worden uitgewisseld. De koper en kunstenaar houden contact.
De beurs is nog tot en met zondag te bezoeken. Voor meer informatie klik hier.
De foto van het werk van Thomas van Linge is gemaakt door Matthijs Immink
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl