Tussen Kunst & Ko: Shit maakt solidair

Met die gedachte is de woede weer verdwenen. Ik was op weg naar Foam om even te ontsnappen aan de drukte van de stad. Eenmaal binnen zie ik Alex Pragers fotoserie Face in the Crowd (2013) en ik waan me gelijk weer in het gedruis en gejakker van buiten. Haar foto’s lijken stills uit gestileerde, kleurrijke films over de jaren zestig. Hoe Hollywood denkt dat een art house film eruit ziet. Wel het goede script, maar gefilmd in kauwgomballentinten.

Hoe Hollywood denkt dat een art house film eruit ziet.

Bijvoorbeeld een volle bioscoopzaal, gefotografeerd vanaf het doek. Mijn eerste oog valt op een man in een geel jasje met gele das, baardje en korte pony. Hij is rond de vijftig en ziet eruit zoals verveelde sociopaten eruit zien (in de film). Naast hem een mooie blonde vrouw, met rode lippenstift en dito jurk. Een andere man gaapt, weer een andere man loopt popcorn etend de trap af, een meisje legt haar hoofd op de schouder van haar vriendje. Vijftig levens komen voor even samen.

We leven allemaal samen, tegelijkertijd. Soms kruisen onze verhalen, of snijden ze elkaar af, maar meestal hebben ze niks met elkaar te maken. Het zijn miljarden romans of films die naast elkaar geleefd worden. Terwijl we geneigd zijn te denken dat we de protagonist zijn in het ene verhaal, zijn we tegelijkertijd bijfiguren of figuranten in alle andere. Als we een gezicht in de menigte zijn, dan zijn we dat allemaal.

Terwijl we geneigd zijn te denken dat we de protagonist zijn in het ene verhaal, zijn we tegelijkertijd bijfiguren of figuranten in alle andere.

We kennen allemaal liefdesverdriet, we zijn allemaal wel eens het vertrouwen in de mens of op zijn minst in de liefde verloren, we zijn allemaal een keer teleurgesteld, we hebben allemaal moeite ons te verhouden tot anderen, of we nou te star zijn of over ons heen laten lopen. We moeten allemaal wennen aan het leven. Zelfs als je het niet direct ziet aan de ander: ook daar is verdriet, strijd, tegenslag.

Dit besef kan alleen maar mededogen opleveren. Solidair zijn met de ander, omdat de ander ook niet weet hoe het allemaal moet. We doen maar wat, want we doen het allemaal voor de eerste keer. Weet je nog de eerste keer seks? Nou dat dus, maar dat met het leven zelf. Dat het niet vlekkeloos is, is alleen maar logisch. Maar we doen ons best.

Iets om bij stil te staan de volgende keer dat je wordt afgesneden.

 

Alex Prager, #9 (Sunset Five), Uit de serie Face in the crowd, 2013. Courtesy of Sayoko and David Teitelbaum.

 Alex Pragers soloshow is nog tot en met 4 september te zien in Foam. Klik hier voor meer info.