Traumasporen in het lichaam – in gesprek met Francine Oomen en Maurits de Bruijn
Online lunch event in samenwerking met ArtEZ studium generale
Op woensdag 2 februari organiseerden ArtEZ studium generale en Mister Motley een online lunch event in het kader van het jaarthema Lichaam en (on)macht met schrijvers Francine Oomen en Maurits de Bruijn over intergenerationeel trauma. In dit programma stond de lichamelijke overerving van trauma centraal en hoe deze beide schrijvers daar invulling aan geven in hun werk.
Traditionele, westerse therapie draait om praten. Om vertellen, aanhoren, redeneren: om het cognitieve. Psychologen en psychiaters besteden over het algemeen weinig tot geen aandacht aan het lichaam. Terwijl trauma zich ook in het lichaam manifesteert: hartkloppingen, kortademigheid, duizeligheid, wazig zicht, tintelingen, het is ons lichaam dat reageert.
Tijdens het event bespraken we de nieuwe graphic novel van Francine Oomen ‘Hoe overleven we’ (2021) waarin ze een intense inkijk geeft in haar eigen binnenwereld. Een autobiografische zoektocht naar de oorzaken en gevolgen van seksueel misbruik en hoe de keten te doorbreken. Daarnaast kwam ook het essay ‘Een lichaam dat niet bewoond wordt’ van Maurits de Bruijn aan bod waarin hij kijkt naar het doorgegeven trauma van zijn moeder, die de Holocaust overleefde, en waar zijn lichaam nog steeds op reageert.
Met beide schrijvers analyseerden we hoe ze in woord en beeld dat ongrijpbare trauma een gezicht proberen te geven om het patroon en het doorgeven ervan te doorbreken.
Schrijven, tekenen en schilderen is voor ons een overlevingsstrategie, maar zo’n strategie kan ook een manier zijn om jezelf terug te brengen van overleven naar leven. Het kan óók constructief zijn.