Iedere bezoeker van Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam kan zich tegoed doen aan de greatest hits van de grand dame van de performancekunst. Ook Maurits de Bruijn raakt opnieuw begeesterd door klassiekers als The Lovers: The Great Wall, Balkan Baroque, Relation in Time en The Artist is Present. En toch wringt er iets, tijdens zijn bezoek.
De Palestijns-Syrische kunstenaar S.T.A.T.E.L.E.S.S. zamelt met de verkoop van zijn portrettenserie Lost and Never Found geld in voor het Palestine Children’s Relief Fund. Maurits de Bruijn schrijft over de serie: ‘De werken lijken zoveel mensen wier identiteit is afgepakt weer een gezicht te geven. Dat komt deels door hun letterlijke fluïditeit, de waterigheid waarmee ze zijn geschilderd. Precies die techniek brengt me ook op een andere gedachte: dat deze mensen dreigen te verdwijnen, als we niet oppassen.’
Wat als vliegen zouden fantaseren over onze uitroeiing? Die omkering is het uitgangspunt van Plague, het videowerk van Puck Verkade dat nu te zien is bij POST. Tom Jansen Klomp bezocht de tentoonstelling met Es Venema en Derk Thijs van kunstcollectief Sunflower Soup. Net als Verkade bedienen zij zich van humor en lichtvoetigheid om het dreigende onheil van klimaatverandering aan te kaarten.
The Unicorns as we know them, were once pictured as savage monsters. During the Late Middle-ages, the animal was stripped of their unique, fear instilling qualities. Visual artist Stef Veldhuis researched this transformation and uncovers exactly what the domestication of the Unicorn tells us about human supremacy, the wilderness, and systems of oppression.
Op dit moment toont het Bonnefanten Shinkichi Tajiri: The Restless Wanderer, een tentoonstelling die het 100ste geboortejaar van de Japans-Amerikaanse kunstenaar Shinkichi Tajiri viert. Als eerbetoon aan hun grootvader en zijn oeuvre stelden kleinkinderen Tanéa en Shakuru Tajiri de tentoonstelling samen. Voor Mister Motley lichten Tanéa en Shakuru toe hoe The Restless Wanderer tot stand kwam, en laten ze de werken zien ‘die niet in de fysieke ruimte pasten, maar die een cruciale rol speelden in het vormen van het verhaal en onze tentoonstelling.’
Tom Jansen Klomp bezoekt Museum Arnhem waar de tentoonstelling Kunst in het derde rijk – verleiding en afleiding te zien is: een verzameling schilderijen en beeldhouwwerken die in de jaren 1930 en 1940 van de vorige eeuw bij de Große Deutsche Kunstaustellungen in München werden gepresenteerd als meesterwerken uit nationaalsocialistisch Duitsland. Op zaal raakt Tom in gesprek met een tweetal bezoekers over de morele dilemma’s die de werken in deze tentoonstelling oproepen. ‘Mogen we deze schilderijen mooi vinden, en kunnen we deze schilderijen zelfs mooi vinden?’
Samboleap Tol is de winnaar van de Dolf Henkes Prijs 2023, een stimuleringsprijs voor Rotterdamse kunstenaars. Roxane Soudagar ging met Samboleap in gesprek over de totstandkoming van haar kunstenaarspraktijk en de combinatie van performance, storytelling, muziek, dans, tekeningen, installaties, inscripties en creative coding die ze daarin toepast om een wereld te creëren waarin haar eigen ervaringen als kind van Cambodjaanse migranten in het westen, de verzwegen trauma’s van de generatie van haar ouders en de culturele tradities van Zuidoost-Azië, versmelten tot één geheel.
Met de Kunst is Lang-reeks geschiedenis, migratie en conflict licht Mister Motley afleveringen uit waarin de diaspora, institutioneel geweld en onthechting centraal staan. In de vierde aflevering hoor je het gesprek met Elma Čavčić uit maart 2023. In de schilderijen en collages van Elma is de Bosnische burgeroorlog uit jaren 90 altijd aanwezig. Veel taferelen die Elma toont, zijn ontleend aan de fragmentarische herinneringen die haar ouders sporadisch met haar delen. De werken leggen een traumatisch verleden vast, en dienen tegelijkertijd als breekijzer voor nieuwe gesprekken.
Het einde van 2023 staat op de stoep. Mister Motley blikt de komende weken terug met artikelen die dit jaar zijn gepubliceerd. Verhalen die belangrijke perspectieven bieden op de verstrengeling van kunst en dagelijks leven. Vandaag lichten we de eerste drie uit.
De tentoonstelling Performing Colonial Toxicity in Framer Framed stelt de eerste kernproeven die Frankrijk tussen 1960 en 1966 in de Algerijnse Sahara uitvoerde, centraal. Nieuwe, gelekte en gesmokkelde documenten uit diverse archieven worden in de expositie gepresenteerd in een multimedia-installatie. Joost Jungsik Vormeer bezocht Performing Colonial Toxicity en zag op een van de foto’s een tweede beeld: het resultaat van dubbele belichting. Deze afbeelding liet hem niet meer los.
Typerend voor het werk van Lotte Werkema is dat ze toont hoe ze haar aanwezigheid moet bevechten, terwijl ze tegelijkertijd door haar rollator, rolstoel en lichamelijke hulpstukken juist duidelijk zichtbaar is. ‘Mensen zijn zo vrij mijn lijf te becommentariëren, maar dat kan ik beter zelf doen. Dan ligt de bal bij mij. Als de goegemeente, de kunstwereld of de politiek daar maatschappelijk verzet in ziet, dan accepteer ik dat.’ Alex de Vries bezocht haar atelier en ging met Lotte in gesprek.
Er zijn maar weinig kunstenaars die binnen enkele weken in staat zijn middels een kunstwerk commentaar te leveren op een actuele gebeurtenis, schrijft Maurits de Bruijn. Tina Farifteh maakt met de installatie ‘Ik en jij’ de oorlog moedig tot onderwerp. ‘[…] ‘Ik en jij’ schept ruimte voor twijfels, vragen en onzekerheden, voor de tastende woorden waar een oorlog en het discours eromheen geen ruimte voor laat.’
Schrijfster en theatermaakster Marjolijn van Heemstra schreef een tekst over de oorlog in Israël en Palestina en daarmee reikt ze naar woorden die onze collectieve machteloosheid gestalte geven. ‘En toch is het opstaan tegen de vernietiging in Gaza, niet alleen protest maar uiteindelijk ook vredeswerk. En vredeswerk is zwaar. Vooral omdat je alleen voor vrede kunt zorgen vanuit een plek van vrede. En die plek dat ben je zelf.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl