KUNST IS LANG: Ahmad Mallah
Deze week is Ahmad Mallah te gast bij Kunst is Lang. De verschrikkingen die nu in Palestina plaatsvinden komen op verschillende manieren terug in zijn werk: op polaroids zien we zijn naakte lichaam, gekneveld en soms geblinddoekt, met daar overheen rauwe streken verf die geweld suggereren en zijn identiteit op de foto uitwissen, zoals dat gebeurt bij de duizenden Palestijnen die worden vermoord. Voor zijn schilderijen kiest Ahmad voor een zachtere verwerking van de continue stroom gruwelijke beelden: ze worden weergegeven in gedempt roze, paars en oranje, en krijgen door de plaatsing van bloemen of een olijfboom op de voorgrond een minder intens karakter.
Iets dat gelijkenis kent met drilpudding – over verloop en verandering
Laure van den Hout zag de extatische film The Book of Flowers van Agnieszka Polska en werd gegrepen door parelachtige bloemknoppen en hallucinante meeldraden. Is het mogelijk om de biologische loop der dingen te veranderen, vraagt de voice-over van de film. En zo ja, wat zou daarvan de prijs zijn? Laure trekt een parallel met de onlangs verschenen film The Substance en schreef een kort essay over maakbaarheid en het hoofdpersonage dat de mens zich waant.
Zacht verzet – een wereld zonder held waarin de draad het voor het zeggen heeft
‘Geen helden maar mensen zouden verhalen moeten bevolken.’ Erik Wong ging naar aanleiding van de tentoonstelling Unravel in het Stedelijk Museum in Amsterdam in gesprek met kunstenaar LJ Roberts over het werken met textiel. In Zacht verzet onderzoekt hij het verhalende denken en houdt hij een wervelend betoog voor de tussenruimte. ‘Roberts omarmt het ambivalente, het non-binaire en koestert daarmee een tussenruimte. Een ruimte die hen voor zichzelf heeft gemaakt, bevochten heeft en die – zeker in deze gepolariseerde, binaire tijden – verdedigd moet worden.’
Het niets en alles dat het opvreet – over het werk van EMIRHAKIN, Brat, Camping en FADAT
‘Principes en overtuigingen zijn mooi, maar weinig waard zolang ze geen stand houden zodra we zelf gevaar lopen’, schrijft Maurits de Bruijn naar aanleiding van het openingswerk If I go further, I will burn van EMIRHAKIN in de expositie Remarkable Meetings with Disgusting Men in W139. Aan de hand van deze tentoonstelling, werk van performanceduo FADAT, Maartje Wortels nieuwe roman Camping en Charli xcx’s Brat onderzoekt Maurits in dit essay nietszeggendheid of uitzichtloosheid als materiaal.
Tendentieuze imago’s – over hoe Keizer Augustus de alleenheerschappij naar zich toetrok en Trump het opnieuw probeert
Het zien van Andres Serrano’s film Insurrection, waarin beelden van de bestorming van het Capitool in Washington verwerkt zijn, was voor Hille Engelsma aanleiding om de retoriek en strategie van Keizer Augustus naast die van Trump te leggen. Beiden geven zodanig kleur aan actuele en historische gebeurtenissen, dat ze passen in hun belofte van een terugkeer naar, respectievelijk, de vermeende gloriedagen van de Romeinse Republiek en een ‘Great America’. Dat geidealiseerde beeld is niet alleen gevaarlijk, het is bovendien uitsluitend, racistisch en mensonterend.
Luxueus ten onder
‘Mijn vriendin keek mij samenzweerderig aan en stelde voor het zwembadtrappetje weg te halen.’ Lena van Tijen schrijft dat voordat ze wist wat ‘sadist’ betekende, ze er een was. In het essay Luxueus ten onder onderzoekt ze het verschil tussen menselijk lijken en menselijk zijn. Aanleiding hiervoor is de tentoonstelling Whatever Remains Unchanged is Already Dead van Diana Gheorghiu, Jill Verweijen en Linnéa Gerrits die vanaf vrijdag 27 september te zien is bij Das Leben am Haverkamp in Den Haag.
KUNSTKLANKEN: Tina Farifteh over The Flood
Into The Great Wide Open en Mister Motley slaan de handen ineen om de kunst die tijdens het festival op Vlieland zal neerstrijken voor een breder publiek te ontsluiten. In de podcast Kunstklanken maak je kennis met de kunstenaars die samen het kunstprogramma van het komende festival vormgeven.
Algoritmes maken eenheidsworst van onze cultuur
De social media platforms die we dagelijks gebruiken hebben gezorgd voor culturele vervlakking. Creativiteit en alles wat met cultuur samenhangt, wordt ingezet om geld te verdienen. De algoritmes waarop onze feeds zijn afgesteld beïnvloeden onze esthetische voorkeuren, maar het gaat niet alleen om een middelmatig aanbod, we ontwikkelen zélf een smaak die is gericht op die middelmaat. Deze verontrustende realiteit vormt de leidraad in dit vlammende essay van Jorne Vriens.
De angst regeert – een gesprek over stilte in het Nederlandse kunstenveld
Een gesprek met Mirjam Westen, Tina Farifteh en Maurits de Bruijn over de mogelijkheden die er momenteel liggen om als samenleving met elkaar te praten, via de beeldende kunst, over de genocide in Palestina.
Amerikaanse huizen, Europese nachtmerries
Joost Jungsik Vormeer bezoekt de tentoonstelling van het werk van Freddy Dosh in het gemeentehuis van Hardenberg. De woonblokken op de schilderijen duiken ook geregeld op zijn dromen. Hebben dromen een al dan niet versleutelde betekenis of leggen mensen die er zelf in? En indien dat het geval is, vraagt Joost zich af, zou dit dan ook voor moderne kunst gelden, dat de betekenis tot stand komt door wat je erover kunt of wilt vertellen?
Wanneer vrouwen hun betrekking met de wilde natuur bevestigen – over ‘Meidenpracht, vrouwenkracht’ in Museum Kampen
Linde Keja bezocht samen met kunstenaarsduo Vulva verbond de tentoonstelling Meidenpracht, vrouwenkracht in Stedelijk Museum Kampen. Ze raken in gesprek over ‘gezellig boos zijn’ als coping-strategie en de female gaze.
KUNST IS LANG: Charlotte Dumas
Deze week is Charlotte Dumas te gast bij Kunst is Lang. Chalotte werd al vroeg in haar carrière bekend met haar intieme portretten van dieren, vaak honden of paarden, die zo zijn gefotografeerd dat hun unieke karaktertrekken zich laten zien. Sinds 2012 is ze de dieren ook gaan filmen, bijvoorbeeld in een drieluik over wilde paardjes op het kleine Japanse eiland Yonaguni. Het zijn symbolische, tekstloze films waarin behalve de paarden ook kinderen te zien zijn, die zich op een vergelijkbare manier vanzelfsprekend gedragen.
Suriname heeft goede kunstenaars nodig om het land te voorzien van kleur en hoop – de erfenis van Nola Hatterman
De erfenis van Nola Hatterman blijft springlevend vanwege de De Nola Hatterman Art Academy, gedragen door de toewijding en passie van haar voormalige studenten en degenen die haar nalatenschap koesteren. De kunstopleiding heeft niet alleen Surinaams talent gevoed, maar ook bijgedragen aan de internationale erkenning van Surinaamse kunst. Kevin Headley licht uit hoe de Academy zich staande houdt ondanks de aanhoudende economische crisis waarin Suriname verkeert en het gebrek aan overheidssubsidies.