In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.

In aflevering acht van Kunst is Collectief zijn Marcia Nolte, Stijn van der Vleuten en Bob Waardenburg van collectief We Make Carpets te gast. Ze maken tapijten door patronen te leggen met alledaagse voorwerpen zoals schuursponzen, pleisters, potloden en paperclips. ‘Je bent pas samen aan het maken als je samen gáát maken. Als je vooraf gaat bedenken wat het eindresultaat wordt, is er geen ruimte meer voor samen ontdekken wat het zou kunnen worden.’

In de allereerste aflevering van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang – zijn Tessel Brühl, Roos Pollmann, Flavia Faas en Céline Talens van Questions Collective te gast. Als welke lekkernij voelen zij zich op de dag van de opname? In gesprek met Luuk Heezen vertelt Questions Collective over hoe deze vraag en andere werkvormen bijdragen aan het blijven ontwikkelen van hun collectieve samenwerking, wat het belang is van een opperhoofd per project en over de ongekende kracht van ‘emergency eggs’.

In het werk van Hanne Hagenaars (schrijver en tentoonstellingsmaker) en Merel Bem (schrijver en kunsthistoricus) zijn de alledaagse beleving van beeldende kunst en de rol van kleding bij het vormen van identiteit onderwerpen die steeds terugkeren. Daarom schrijven ze voor Mister Motley tweemaandelijks over de relatie tussen kleding en kunst. Vandaag een ode van Merel Bem aan ‘de bewegende stip, de zwevende kwal, de vliegende schotel’, oftewel: de paraplu. Geen randvoorwerp, maar een statement.

Barbara Collé schreef een essay over de kleuren van de regenboog en onderzoekt of de kleuren zelf, wat ze ons tonen en hoe we ze interpreteren, iets kunnen toevoegen aan de discussie over de kleuren van de vlag.

Irem Kaneli en Stijn Smit hebben zich als kunstenaarsduo onlosmakelijk verbonden met elkaar, het landschap en de zee. In de weidsheid van het Noord-Nederlandse landschap werken ze in eb en vloed en bieden daarmee de kunst een natuurlijk perspectief.

Vandaag is het Blauwe maandag, de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar, en dus schrijft Barbara Collé over blauwe kunst, melancholie en start een zoektocht naar het blauwe uur.

Iedere dag wordt het wereldnieuws in kranten verknipt tot geïsoleerde beeldfragmenten die het oog vangen. Sinds jaar en dag verzamelt Charlotte Schrameijer (Bussum, 1963) dergelijke foto’s uit kranten en tijdschriften. Ze rubriceert ze naar uiteenlopende onderwerpen en gebruikt ze als uitgangspunt voor haar werk als beeldend kunstenaar.

Antonio José Guzman was te gast in Kunst is Lang. Zijn werk ontstaat vanuit post-koloniaal onderzoek, waarin hij vaak een verbinding maakt met de plekken uit zijn eigen familiegeschiedenis. Zo onderzoekt hij op dit moment de transatlantische, koloniale geschiedenis van de kleur indigo.