Klotsende, spetterende, kolkende solidariteit
Aan de hand van haar eigen maakpraktijk en het boek Bodies of water van Astrida Neimanis onderzoekt Suzanne Dikker in dit essay of het mogelijk is om een materialiteit van het begrip solidariteit voor te stellen. ‘Solidariteit zou in dit scenario de rol aannemen van het zachte maar stevige smeermiddel dat ons in staat stelt onze eigen weg met en door elkaar te voelen.’
Zacht verzet – een wereld zonder held waarin de draad het voor het zeggen heeft
‘Geen helden maar mensen zouden verhalen moeten bevolken.’ Erik Wong ging naar aanleiding van de tentoonstelling Unravel in het Stedelijk Museum in Amsterdam in gesprek met kunstenaar LJ Roberts over het werken met textiel. In Zacht verzet onderzoekt hij het verhalende denken en houdt hij een wervelend betoog voor de tussenruimte. ‘Roberts omarmt het ambivalente, het non-binaire en koestert daarmee een tussenruimte. Een ruimte die hen voor zichzelf heeft gemaakt, bevochten heeft en die – zeker in deze gepolariseerde, binaire tijden – verdedigd moet worden.’
KUNST IS LANG: Doris Boerman
Doris Boerman is te gast in Kunst is Lang. Doris is gefascineerd door hoe we ons lichaam en uiterlijk manipuleren om een gewenste identiteit uit te drukken. Ze onderzoekt met haar werk de verbanden tussen het lichaam als presentatiemodel voor een identiteit, en de tentoonstellingsmuren als presentatiemodel voor kunst.
Serieus spel: ‘Perceptie is echt, de waarheid niet’
Sifra Coulet schreef een essay over de collectie Diamonds in Diapers van modeontwerper en kunstenaar Jose Marie Sta. Iglesia, diens werk vanaf vandaag te zien is bij Das Leben am Haverkamp in Den Haag. ‘Met de titel van zijn collectie verwijst Sta. Iglesia naar het feit dat Marcos, bij het ontvluchten van de Filipijnen, diamanten verstopt in de luiers van haar kleinkinderen. Sta. Iglesia ziet in deze actie van Marcos, de essentie van de controverse gesymboliseerd. Hij is naar eigen zeggen geïnteresseerd in dat plekje tussen parfum en rot waar Marcos zich begeeft.’
Het verschil tussen de Japanse en Nederlandse aard – met Carolien van Welij naar het werk van Lisa Konno in Museum JAN
In Museum JAN is het werk van kunstenaar en modeontwerper Lisa Konno te zien. Konno’s draagbare stukken houden het midden tussen de traditioneel Japanse kimono en oud-Nederlandse klederdracht, en reflecteren op zowel Japanse als Nederlandse schoonheidsidealen. Sifra Coulet bezoekt de tentoonstelling met filosoof Carolien van Welij. ‘Hoe mooi het allemaal is, verzuchten we tegen elkaar.’
Elke stap van de keten doorlopen als de meest craftiest manier van denken – met Sonia de Laforcade naar Craft! Now in CODA in Apeldoorn
Wat maakt een kunstwerk craft? Ligt dat in het materiaal, of juist in een bepaalde manier van doen, een mode of operation? Samen met kunsthistorica Sonia de Laforcade bezoekt Tom Jansen Klomp de tentoonstelling Craft! Now in CODA, Apeldoorn. Ze raken in gesprek over wat ambacht in de beeldende kunst precies betekent.
De keten ontrafelen – met Hebe Verstappen van het TextielLab naar Christien Meindertsma in het Cuypershuis
Met Hebe Verstappen, hoofd van het TextielLab in Tilburg, bezoekt Arent Boon de tentoonstelling Christien Meindertsma – Onder de wol in het Cuypershuis in Roermond. Meindertsma is een ontwerper die zich al lang bezig houdt met de maakprocessen en potentiële toepassingen van het materiaal wol. Hoe wordt in Roermond deze keten ontrafeld?
Is een tentoonstelling te lezen als een roman? – met Tiiu Meiner naar Mulch Sleep van Baha Görkem Yalım
In hun solotentoonstelling Mulch Sleep bij de experimentele kunstruimte 1646 vraagt Baha Görkem Yalım het publiek om de verhalen te lezen die verankerd liggen in hun installaties. Het werk schrijft niks voor, de kunstenaar gebruikt autofictie om persoonlijke geschiedenissen en herinneringen te versmelten met het imaginaire, een evenwichtsoefening tussen vervreemding en herkenning. Marijn Bril bezoekt Mulch Sleep met curator en dichter Tiiu Meiner. ‘Je kunt een object lezen.’
Kleding als oefening van het geheugen
De vader van Merel Bem kwam op de fiets ten val. In de ambulance of in het ziekenhuis werd zijn kleding opengeknipt. Even later kreeg hij een hemelsblauwe pyjama aan. In haar essay gaat Merel in op het autobiografische verhaal dat kleding ons kan vertellen. ‘Als je alle kleding die je ooit in je leven hebt gehad, alle babyschoentjes, winterjassen en trouwjurken, bij elkaar zou zoeken, zou je je autobiografie hebben.’
Verlangen naar intimiteit – op atelierbezoek bij Jans Muskee
Jans Muskee toont de morele gevoeligheden van onze tijd en beeldt het menselijk lichaam zo af dat iedere provocatie wordt geneutraliseerd. Zo zien we eruit, gekleed of ongekleed. ‘Stel je eens voor dat onze huid transparant was,’ zegt Muskee. ‘Dan zouden onze organen zichtbaar zijn en zouden die in de kunst bepalend zijn voor de weergave van de mens. Nu is dat onze naaktheid. Onze huid verbergt ons al.’ Alex de Vries ging bij hem op atelierbezoek.
KUNST IS COLLECTIEF 2/2: Het vormen van een sociaal klimaat
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
Omdat mijn lichaam en geest hiernaar verlangen – over vrouwen met dubbeltalenten
Sytske van Koeveringe ging in gesprek met verschillende vrouwelijke makers met ‘dubbeltalenten’ en schreef tijdens haar verblijf in het Van Doesburghuis een brief aan Nelly van Doesburg waarin ze haar overdenkingen met haar deelt. ‘zodra ik mij moet verhouden tot de buitenwereld, tot de ander en er wordt verwacht dat ik vertel wat ik doe – zeefdrukken, schilderen en schrijven – verschijnt er een schaduw boven me in een vorm van een vraagteken.’
KUNST IS COLLECTIEF: Zomeren is een werkwoord – op zoek naar de tussenruimte
‘Zomeren is een werkwoord. Zomeren heeft contouren. De herfst komt erna, de lente ervoor, en zelfs de winter kan van zomeren worden voorzien.’ Maar hoe pak je dat aan? Op uitnodiging van Kunst is Collectief schrijft Collectief Z o m e r e n een brief aan de lezers van Mister Motley. Met deze collectief geschreven tekst spoort het collectief de lezer aan zelf te gaan zomeren!
We willen niet wonen in betonnen gebouwen zonder bomen – in gesprek met beveiliger Inge over ‘Het futurisme & Europa. De esthetiek van een nieuwe wereld’
Tijdens een bezoek aan het Kröller-Müller Museum raakt Fiep van Bodegom in gesprek over het futurisme met beveiliger Inge die er al twintig jaar werkt: ‘Ik denk dat de visie van de futuristen naïef was, we willen niet wonen in betonnen gebouwen zonder bomen, alleen omdat dat technisch mogelijk is. Als je nu terugkijkt naar die tekeningen zonder bomen en de verheerlijking van techniek, van een economie van fossiele brandstof, denk je, hadden we maar een andere weg ingeslagen.’
KUNST IS COLLECTIEF: BOYBAND, de literaire boyband
‘Laten we de literatuur eens een boyband cadeau doen,’ en zo geschiedde. In de negende aflevering van Kunst is Collectief is BOYBAND, de literaire boyband te gast. In gesprek met Luuk Heezen vertellen Wout Waanders, Jelko Arts en Martin Rombouts over hoe ze een boyband en literatuur combineren. ‘We stelen van allebei de kanten om een soort raar Frankenstein-monster te maken.’
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...