Klotsende, spetterende, kolkende solidariteit
Aan de hand van haar eigen maakpraktijk en het boek Bodies of water van Astrida Neimanis onderzoekt Suzanne Dikker in dit essay of het mogelijk is om een materialiteit van het begrip solidariteit voor te stellen. ‘Solidariteit zou in dit scenario de rol aannemen van het zachte maar stevige smeermiddel dat ons in staat stelt onze eigen weg met en door elkaar te voelen.’
Zacht verzet – een wereld zonder held waarin de draad het voor het zeggen heeft
‘Geen helden maar mensen zouden verhalen moeten bevolken.’ Erik Wong ging naar aanleiding van de tentoonstelling Unravel in het Stedelijk Museum in Amsterdam in gesprek met kunstenaar LJ Roberts over het werken met textiel. In Zacht verzet onderzoekt hij het verhalende denken en houdt hij een wervelend betoog voor de tussenruimte. ‘Roberts omarmt het ambivalente, het non-binaire en koestert daarmee een tussenruimte. Een ruimte die hen voor zichzelf heeft gemaakt, bevochten heeft en die – zeker in deze gepolariseerde, binaire tijden – verdedigd moet worden.’
KUNST IS LANG: Doris Boerman
Doris Boerman is te gast in Kunst is Lang. Doris is gefascineerd door hoe we ons lichaam en uiterlijk manipuleren om een gewenste identiteit uit te drukken. Ze onderzoekt met haar werk de verbanden tussen het lichaam als presentatiemodel voor een identiteit, en de tentoonstellingsmuren als presentatiemodel voor kunst.
KUNST IS LANG: Kasper Bosmans
De mysterieuze schilderingen en objecten van Kasper Bosmans zijn vaak grafisch en verleidelijk, in sierlijke, heldere lijnen geschilderd of vormgegeven. Hun symbolische beeldtaal doet denken aan oude familiewapens, geïllustreerde boeken of digitale logo’s. Inhoudelijk combineren Kaspers werken verschillende verhalen en geschiedenissen, die samen met de zeggingskracht van de objecten zelf een nieuw verhaal construeren. Daarin is altijd aandacht voor een queer-perspectief: bijvoorbeeld in Kaspers project geïnspireerd op de excentrieke keizer van het Roomse Rijk Rudolf de Tweede, of in de werken die hij maakte over de botersmokkel tussen Nederland in België in de jaren 60 en 70, waarin de boter in Kaspers lezing glijmiddel werd voor opgewonden rondsluipende smokkelaars.
Lezenkijken of kijkenlezen – over de poëtische ruimte tussen beeld en tekst
Sanne Kabalt maakt werk dat zich ophoudt in het domein dat aangeduid wordt met ‘image+text work’. In een onderzoekend essay tast ze aan de hand van andere kunstenaars die beeld en tekst samenbrengen, onder wie Roni Horn, Sophie Calle en Louise Bourgeois, af welke ruimte en relaties er ontstaan als er een vorm van lezenkijken of kijkenlezen geïntroduceerd wordt.
De geur die bij oma hoort – over My Oma in Kunstinstituut Melly
Oma. Drie letters die een wereld vol associaties en geschiedenis oproepen. In de groepstentoonstelling My Oma in Kunstinstituut Melly vormt die wereld het vertrekpunt. Sifra Coulet bezocht My Oma: ‘Als iets inherent is aan het archetype van de oma, dan is het wel activiteit: doen, zorgen, overdragen, voorleven.’
Ieder moment is nieuw – over het beeldend werk van Sarah Neutkens
In het Noordbrabants Museum is onder de noemer ‘Brabantse Nieuwe’ het beeldend werk van Sarah Neutkens te zien. Neutkens is gefascineerd door het moment: ze legt ogenblikken vast voordat deze verdwijnen. Puck Kroon bezoekt haar tentoonstelling Niets is ooit altijd en wordt eraan herinnerd hoe niets ooit hetzelfde is.
Lachen op een vulkaan – over het werk van Chantal Akerman
‘Het lezen van Mijn moeder lacht doet pijn,’ aldus Lena van Tijen. ‘In lange zinnen zonder interpunctie, waarin het perspectief verspringt tussen eerste en derde persoon, tekent zich een beeld af van een vrouw die een afgrond nadert.’ Lena schrijft over de memoires van Akerman, de tentoonstelling Chantal Akerman. Travelling in Bozar, en over een moeder en dochter die een intens vervlochten leven leiden. ‘Donkere gedachten zijn zwarte gaten, je kunt erin verdwijnen. Dit betekent niet dat de donkerste gedachten ook het meest waarachtig zijn.’
Een wonderbaarlijk orgaan waar geen enkele schaamte voor hoeft te bestaan – over Felt Sense van Dafna Maimon
Wat betekent het om een lichaam te zijn? Samen met Lotte Dekkers, danser, docent en haptonomisch counselor, bezoekt Linde Keja ‘Felt Sense’ van Dafna Maimon bij Oyfo Kunstpodium. De aanwezige werken doen hen reizen door een darmstelsel, die de kunstenaar ziet als een diep filosofische plaats, die ons verbindt met onze omgeving en deze ook reflecteert en documenteert. Zoals ons hele lichaam dat doet.
Wonden in een veld van tijd
In aanloop naar het programma Het landschap dat in ons huist, dat we samen organiseren met IDFA en dat plaatsvindt op 26 april aanstaande, vroeg Mister Motley dichter en schrijver Hannah Chris Lomans een kort verhaal te schrijven over de verstrengeling van landschap en lichaam.
Het landschap dat in ons huist – een ervaringsgericht avondprogramma op 26 april 2024 van Mister Motley en IDFA
Mister Motley en IDFA slaan de handen ineen voor de multizintuigelijke avond Het lichaam dat in ons huist op 26 april aanstaande.
De bramen waren mijn ouders, vrienden en geliefdes – over Blackbird Blackbird Blackberry van Elene Naveriani
De film Blackbird Blackbird Blackberry (2023) van Elene Naveriani zou het seksuele ontwaken van een 48-jarige vrouw verbeelden. Maar sommige mensen zijn zonder seks te hebben veel erotischer dan anderen, schrijft Daan Borrel na het zien van de film.
We werden er onthutsend gewone mensen van – over Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam
Iedere bezoeker van Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam kan zich tegoed doen aan de greatest hits van de grand dame van de performancekunst. Ook Maurits de Bruijn raakt opnieuw begeesterd door klassiekers als The Lovers: The Great Wall, Balkan Baroque, Relation in Time en The Artist is Present. En toch wringt er iets, tijdens zijn bezoek.
Door onze schaamte te bekijken met een liefdevolle blik kunnen we helen – met gynaecologe en seksuologe Esther Nijhuis naar Kinke Kooi
Anna Lillioja gaat op pad in de provincie Friesland. Samen met gynaecologe Esther Nijhuis brengt ze een bezoek aan de tentoonstelling van Kinke Kooi in het Fries Museum. Naar aanleiding van Kooi’s werk raken ze in gesprek over het vrouwelijke, schaamte en de onterechte versmelting van die twee.
Ineens begint de dag met een nummer van Elton John – kunst op een Berlijns metrostation
‘Don’t go breaking my heart’, ‘every summer every winter’, ‘idk whats going on but its alot’. Laure van den Hout werd geraakt door flarden tekst op een Berlijns metrostation. Eenmaal thuis probeert ze de herkomst ervan te achterhalen.