It’s OK… #5: Wie kan zich het experiment veroorloven?
Nadia de Vries schreef een tekst naar aanleiding van het panelgesprek tijdens It’s Ok … in de Oude Kerk Amsterdam met de titel ‘What Have You Done For Me Lately?’ waaraan Amal Alhaag, Sabrine Ingabire, Rutger Esajas en Sénami Awunou deelnamen. Tijdens dit gesprek deelden zij hun ervaringen met, en observaties over het inclusiviteitsbeleid van de Nederlandse kunst- en cultuursector, in hun hoedanigheid als makers van kleur. De centrale vraag hierbij was: hoe kom je als maker los van witte waardesystemen? En hoe word je financieel zelfredzaam als je het bureaucratische machtsspel niet meespeelt, of niet wílt meespelen?
‘We hebben allemaal onze eigen Apocalyps’ – met schrijver Auke Hulst naar het Tschumipaviljoen
Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.
The curatorial ego is dangerous – in conversation with Yolande Zola Zoli van der Heide
For her last interview in this series, Rita Ouédraogo spoke with Yolande Zola Zoli van der Heide. Van der Heide is exhibition curator at Van Abbemuseum in Eindhoven. Her interests lie in diverse intersecting perspectives – institutional, trans-local, feminist, queer, intersectional, and modes that decentre the oppressor in practices of freedom and liberation – to influence art institutional practices. ‘Museum gallery spaces, white cube spaces have so much authority, but it’s all constructed and made by people. So we can shift and change it when it doesn’t serve us.’
‘Het ego van de curator is gevaarlijk’ – in gesprek met Yolande Zola Zoli van der Heide
Voor haar laatste interview binnen de reeks ‘Hoe hoog zijn de muren?’ gaat Rita Ouédraogo in gesprek met Yolande Zola Zoli van der Heide, conservator tentoonstellingen bij het Van Abbemuseum. Zij interesseert zich voor intersectionele perspectieven, trans-lokale, feministische, intersectionele en queer praktijken, en ze beïnvloedt kunstinstituten door onderdrukkende praktijken te decentraliseren. ‘Museumzalen en white cube ruimtes hebben zoveel autoriteit, maar het is allemaal door mensen bedacht en gemaakt, dus we kunnen het aanpassen en veranderen als het ons niet dient. ‘
Zonder ons blijft de wereld bestaan – Daan Couzijn in gesprek met Valentijn Byvanck over Plantiarchy
In Plantiarchy wordt de wereld in letterlijke zin ontregeld, met een enorm bos, gemaakt van pulp, dat ondersteboven door alle kamers van kunstruimte Marres in Maastricht groeit en woekert. Kunstenaar Daan Couzijn ging in gesprek met Valentijn Bijvack, directeur van Marres, over het gedachtegoed dat schuilgaat achter deze tentoonstelling.
DE ZOMER IS LANG: De keuze van Sandim Mendes
In deze zesde en laatste editie van De Zomer is Lang tipt Sandim Mendes – te gast in aflevering 236 van het meest recente seizoen – een aflevering uit het rijke archief van Kunst is Lang.
Een ruimte waar je geen ruimte hoeft te bevechten – over de waarde van residenties
Wat is de oorsprong en toegevoegde waarde van kunstenaarsresidenties en welke invulling helpt het individu zich te ontwikkelen? In welke opzichten mogen residenties van elkaar verschillen, en waar is een eenduidige lijn cruciaal voor de vrijheid en veiligheid van de maker? Kris van der Voorn dook de geschiedenis van de residentie in en toetste de lijnen hiervan aan de hand van de wensen van de residenten zelf en via de wensen van de begeleiders.
Een gezond lichaam is een sociaal construct – hoe de Crip Theory ontoegankelijkheid (in de kunsten) aankaart
In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’
KUNST IS COLLECTIEF 2/2: Het vormen van een sociaal klimaat
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
It’s OK… #1: De ideale toerist
Hoe documenteer je een kunstmanifestatie die voornamelijk uit samenkomsten bestaat? Met deze vraag in het achterhoofd zal Nadia de Vries de komende weken voor Mister Motley de verschillende bijeenkomsten van It’s OK… bijwonen. De eerste bijeenkomst die ze bezoekt, staat in het teken van roots – met andere woorden, het geworteld zijn in een buurt of gemeenschap.
Omdat mijn lichaam en geest hiernaar verlangen – over vrouwen met dubbeltalenten
Sytske van Koeveringe ging in gesprek met verschillende vrouwelijke makers met ‘dubbeltalenten’ en schreef tijdens haar verblijf in het Van Doesburghuis een brief aan Nelly van Doesburg waarin ze haar overdenkingen met haar deelt. ‘zodra ik mij moet verhouden tot de buitenwereld, tot de ander en er wordt verwacht dat ik vertel wat ik doe – zeefdrukken, schilderen en schrijven – verschijnt er een schaduw boven me in een vorm van een vraagteken.’
Om onze geschiedenis te presenteren is gedegen en concreet onderzoek in een lokale context noodzakelijk – met Vincent van Velsen naar Kemet in Rijksmuseum van Oudheden Leiden
Samen met Vincent van Velsen bezoekt Fiep van Bodegom de tentoonstelling Kemet. Egypte in hiphop, jazz, soul & funk in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden, door het museum zelf ‘een reis door de muziekgeschiedenis, op zoek naar de aantrekkingskracht van het oude Egypte’ genoemd. Van Velsen: ‘Wat ik mis is waarom deze tentoonstelling nu en hier gemaakt is. Het is duidelijk dat ze iets met diversiteit wilden, zoals elk museum tegenwoordig, maar wat was de directe aanleiding voor dit onderwerp, zwarte muziek, gepresenteerd op deze manier?’
KUNST IS COLLECTIEF 1/2: Een oefening in balanceren tussen het collectief en de individuele stem
Voor de podcast Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.