In de vijfde aflevering van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang waarin we onderzoeken wat het betekent om een collectief te zijn – zijn Brian Elstak, Edmée Loupatty, Giuseppe du Crocq en Macarena Loma Yevenes van Lowrey Foley McClane te gast.
‘Ik heb het gevoel dat wij ‘rond’ fungeren, daarbuiten is veel vierkante shit waarmee we moeten dealen.’ In de vierde aflevering van Kunst is Collectief is BOG. te gast. BOG. werkt vaak collectief: samen bedenken ze de concepten, schrijven ze de teksten, creëren ze het toneelbeeld, staan ze op het podium en vormen ze de organisatie.
In de allereerste aflevering van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang – zijn Tessel Brühl, Roos Pollmann, Flavia Faas en Céline Talens van Questions Collective te gast. Als welke lekkernij voelen zij zich op de dag van de opname? In gesprek met Luuk Heezen vertelt Questions Collective over hoe deze vraag en andere werkvormen bijdragen aan het blijven ontwikkelen van hun collectieve samenwerking, wat het belang is van een opperhoofd per project en over de ongekende kracht van ‘emergency eggs’.
In aflevering negentien van Kan niet bestaat niet gaat Lieneke Hulshof in gesprek met Jot Fau over een pornografische film, die Fau tot op heden niet heeft gemaakt. Fau neemt ons mee in haar zoektocht naar het antwoord op de vragen: ‘Wie ben ik? En door wie en wat wordt dit gevormd?’
Met een bezoeker die toevallig op blote voeten door de tentoonstelling KRAAAN van Raphaela Vogel loopt, besluit Dagmar Bosma de omvangrijke selectie aan werken nader te onderzoeken. Aan de hand van spinnenwebben, verdorde bladeren, miniatuurversies van monumentale bouwwerken, giraffen, een Duitstalige cover van Ain’t got no life, een glijbaan en een anatomisch model van een penis ontdekken ze hoe het werk van Vogel bol staat van de feministische tendensen, post-humanistische fantasieën en kritiek op modernistische grootheidswaanzin.
‘Sleep, you […] sleep, you.’ Tijdens haar periode in Kunsthuis SYB onderzocht kunstenaar Sanne Kabalt met haar vijf maanden oude dochter de werking van slaapliedjes, die niet zelden een duistere of bezwerende ondertoon kennen. Ze schreef er een poëtisch essay over. ‘Wie moeder wordt kan nauwelijks om een zekere verwevenheid heen, tussen het dagelijkse, het zorgende, en het makerschap. In het onderzoek naar lullabies vervaagt de – toch al flinterdunne – grens tussen moeder en maker die ik in eerste instantie nog poogde te bewaken. Ik weet nu echt niet meer wanneer ik het één ben en wanneer het ander.’
In aflevering veertien van Kan niet bestaat niet gaat Maurits de Bruijn in gesprek met Charl Landvreugd over het droomwerk dat hij tot op heden niet gerealiseerd heeft: een muziekstuk dat verschillende culturele achtergronden in een nieuwe vorm samenbrengt. Daarnaast vertelt Landvreugd over hoe hij als Hoofd Onderzoek en Curatorial Practice bij het Stedelijk Museum in Amsterdam ruimte creëert voor anderen, en hoe hij op een artistieke manier probeert wetenschap te bedrijven en met artistieke methodes kijkt naar hoe het museum aankoopt en beleid maakt.
Dagmar Bosma brengt met danskunstenaar Connor Schumacher een bezoek aan The Rhythm of the Night. De werken in de tentoonstelling zetten henzelf in beweging en leiden tot gesprekken over de gemeenschap van dansende lichamen, therapeutisch raven, de omlijning van je persoon los kunnen laten en het uitzweten van het kapitalisme.
Wanneer Linde Keja naar de poésie sonore van Henri Chopin (1922-2008) luistert, walgt ze af en toe. Maar Chopins elektronische verkenningen worden haar vertrouwd, want het zijn de geluiden van een lichaam, van mijn eigen lichaam of van een ander nabij menselijk of dierlijk lichaam. ‘Het raakt een verlangen, naar tast en warmte, adem op huid, geborgen zijn, slaap, seks.’ In dit essay beschrijft Keja hoe Chopins klankgedichten uiteindelijk haar blik, of gehoor, doen kantelen. ‘Ik vind zijn werk zo waardevol, omdat het me leert te luisteren naar mijn eigen lichaam zonder het meteen te hoeven begrijpen en zonder er bang voor te hoeven zijn.’
Met de tentoonstelling Youth wil Anne Imhof bevragen wat de rol van een kunstwerk is wanneer de tentoonstelling waarin het verschijnt, eindigt. Is een kunstwerk nog steeds ‘kunst’ als het in een opslagplaats staat, en niet meer door een publiek kan worden bekeken? ‘De ruimte voelt als een spookachtige bibliotheek en autobegraafplaats ineen. Hoe verder we lopen, hoe meer de geur van rubber onze neuzen lijkt te kietelen.’ In deel IV van De ontmoeting bezoekt Nadia de Vries Youth met kunstenaar Anna-Maria Pinaka en haar zoontje Kurt.
Maika Garnica maakt eigenhandig objecten die het midden houden tussen beelden en instrumenten. Ze zijn vaak van keramiek, en worden door Maika in een performance tot leven gewekt. Door ze te bespelen, ontstaat er een klanklandschap van tot dan toe onbekende geluiden.
Met een open, niet veroordelende blik en vol experimenteerdrift benadert Coralie Vogelaar haar speelveld: de ruimten waar mens en technologie elkaar ontmoeten. En dat zijn nogal wat ruimten, die lang niet zo helder af te bakenen zijn als we denken.
In een reeks videoportretten, gemaakt door Luuk Heezen en Rik Lauwen, tonen recent afgestudeerden van de Gerrit Rietveld Academie hun afstudeerwerk uit 2021. De komende maand publiceert Mister Motley wekelijks drie van deze videoportretten. In dit tweede deel bespreekt Natasja Wagendorp het werk van Mica Pan, Jun Ortega en Karly Gerharts.
Toine Horvers was te gast in Kunst is Lang. Al ruim 40 jaar maakt hij performances, en in de loop der jaren is er meer taal en schrijfwerk bij gekomen: na de uitvoering worden performances op een feitelijke manier omschreven, of hij probeert in taal te vangen hoe de wolken in de lucht voorbij glijden. In zijn meer recente opvoeringen, speelt de combinatie van woord en beweging een rol. Toine draait bijvoorbeeld om zijn eigen as, en roept de namen van de windrichtingen op het moment dat hij in die windrichting gedraaid staat.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl