Tarrah Krajnak – het proberende lichaam als instrument

Het werk van de Peruaans-Amerikaanse Tarrah Krajnak (1979) is dynamisch, experimenteel en geëngageerd. Krajnak combineert fotografie moeiteloos met performancekunst en tekst, onderzoekt (haar eigen) identiteit en het idee van toe-eigening, reflecteert op ideaalbeelden en bevraagt het werk van vakgenoten op directe wijze. Tatjana Almuli bezocht Shadowings: A Catalogue of Attitudes for Estranged Daughters.

De voortlevende droom van een openluchtmuseum in Moengo, Suriname

Een groot openluchtkunstmuseum in het district Moengo, in het oosten van de hoofdstad Paramaribo, waar structurele kunstactiviteiten plaatsvinden, met als hoogtepunt een groot festival. Deze droom van kunstenaar Marcel Pinas kreeg de afgelopen jaren steeds meer vorm, maar in 2019 werd deze abrupt tot een halt gebracht. “We maken een verschil in de wereld, zelfs als we niet altijd de ruimte krijgen om onze ideeën te visualiseren.”

Stopte je voor die winkel, of ging je er naar binnen? – over samenwerken met mensen met een andere moedertaal

Marjoca de Greef schreef een kort Engelstalig essay in de vorm van een brief aan Viktorija Ilioska, Eléonore de Montesquiou, Anastasija Pandilovska en Elke Uitentuis. Deze door Suns and Stars uitgenodigde groep kunstenaars en curatoren gaat de komende tijd intensief samenwerken in het project We don’t want to be stars, but parts of constellations. Omdat ze elk een andere moedertaal hebben – Macedonisch, Ests, Frans en Nederlands – spreken ze Engels met elkaar. Dit heeft consequenties. Door Engels te gebruiken maken zij hun werk en onderzoek tegelijkertijd toegankelijk en ontoegankelijk. Het gebruik van de Engelse taal veroorzaakt en houdt ook uitsluiting in stand. Voor Mister Motley zette Marjoca haar Engelstalige brief over vertalen om naar het Nederlands.

Nieuwe taal om te blijven begrijpen wat je ervaart – met Moni Zwitserloot naar Testing Patterns van Werker Collective in Plaatsmaken

Samen met dichter Moni Zwitserloot brengt Tom Jansen Klomp een bezoek aan Testing Patterns in Plaatsmaken. Daar combineert Werker Collective een archief aan verzetspublicaties met een groot hangend doek dat een verzameling gestempelde patronen bevat die hun oorsprong vinden in die verschillende verzetsgeschiedenissen. ‘Ik denk dat dat collectieve heel erg nodig is, activisme doe je met een groep’, zegt Moni. ‘Je wil er voor elkaar zijn, en je wil verhalen van heel veel verschillende mensen horen. Ik heb ook maar één perspectief.’

Dit is mijn lichaam – op atelierbezoek bij Karin Arink

Beeldhouwer Karin Arink heeft het menselijk lichaam als ultiem onderwerp en uitgangspunt gekozen. Via haar lichaam gaat ze na wie en hoe ze is gedurende haar leven, als meisje, vrouw, in verwachting, moeder, kunstenaar. Ze doet dat niet door haar lichaam als mal te gebruiken, maar door zichzelf in haar beelden vrij te modelleren, te vormen naar wie ze is: lijf en leden, vlees en vel, huid en haar, bloed en botten, zenuwen en ziel. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek.

A pride of Unicorns

The Unicorns as we know them, were once pictured as savage monsters. During the Late Middle-ages, the animal was stripped of their unique, fear instilling qualities. Visual artist Stef Veldhuis researched this transformation and uncovers exactly what the domestication of the Unicorn tells us about human supremacy, the wilderness, and systems of oppression. 

Elke stap van de keten doorlopen als de meest craftiest manier van denken – met Sonia de Laforcade naar Craft! Now in CODA in Apeldoorn

Wat maakt een kunstwerk craft? Ligt dat in het materiaal, of juist in een bepaalde manier van doen, een mode of operation? Samen met kunsthistorica Sonia de Laforcade bezoekt Tom Jansen Klomp de tentoonstelling Craft! Now in CODA, Apeldoorn. Ze raken in gesprek over wat ambacht in de beeldende kunst precies betekent.

Pope.L (1955 – 2023) en zijn kritiek op de zichtbaarheid van het zwarte lichaam in de openbare ruimte

In de laatste week van december overleed de kunstenaar Pope.L. Zijn performances, waarin de kritiek op de zichtbaarheid van het zwarte lichaam in de openbare ruimte centraal staat, nemen een belangrijke plek in binnen de geschiedenis van de Afrikaans-Amerikaanse kunst en postmoderne performance. Zijn lichaam was zijn instrument, en hij was bereid het in te zetten op manieren die voor hemzelf en zijn toeschouwers ongemakkelijk, bizar, komisch en traumatisch waren. In 2019 schreef Jeanette Bisschops dit essay over zijn oeuvre.

‘Er gaat iets heen en weer tussen mensen in de aanraking’ – in gesprek met Richtje Reinsma over het geluidswerk Huidwandeling

Richtje Reinsma vatte het plan op om mensen met audio te laten wandelen door het lichaam. Het idee leidde tot een uitgebreid onderzoek, ze sprak met onder meer een psycholoog, dermatoloog, vroedman en haptonoom. Wat is het toch dat onze buitenste laag, nota bene ‘dode’ huidcellen, zo ontzettend gevoelig is? Op welke manier borgt de huid een vorm van begrenzing zonder volledig afgesloten te zijn? Welke rol speelt de huid in ons hechtingsproces? Laure van den Hout ging in gesprek met Richtje over al deze vragen die leidden tot het geluidswerk Huidwandeling.

Niet meer vingerwijzen om de pijn te helen – in gesprek met Samboleap Tol, winnaar van de Dolf Henkes Prijs 2023

Samboleap Tol is de winnaar van de Dolf Henkes Prijs 2023, een stimuleringsprijs voor Rotterdamse kunstenaars. Roxane Soudagar ging met Samboleap in gesprek over de totstandkoming van haar kunstenaarspraktijk en de combinatie van performance, storytelling, muziek, dans, tekeningen, installaties, inscripties en creative coding die ze daarin toepast om een wereld te creëren waarin haar eigen ervaringen als kind van Cambodjaanse migranten in het westen, de verzwegen trauma’s van de generatie van haar ouders en de culturele tradities van Zuidoost-Azië, versmelten tot één geheel.

‘Daar word ik stil van’ – met kunstenaar Mounir Eddib naar ‘Knappe koppen’ in het Emile van Dorenmuseum in Genk

Samen met kunstenaar Mounir Eddib bezoekt Arent Boon het Emile van Dorenmuseum in het Vlaamse Genk, in het bijzonder voor de tentoonstelling Knappe koppen. Ze waarderen de landschappen van Van Doren en zijn onder de indruk van een installatie van Öznur Özturk. Toch vragen ze zich ook af: welke ‘knappe koppen’ zou dit museum nog meer kunnen tonen?

Nieuwe artikelen laden...

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* verplicht

Meer Mister Motley?

Draag bij aan onze toekomstige verhalen en laat ons hedendaagse kunst van haar sokkel stoten

Nu niet, maar wellicht later