Voor westerse, geprivilegieerde mensen nauwelijks te bevatten – over Ingepalmd van Susanne Khalil Yusef
Maurits de Bruijn stuitte in Kunstinstituut Melly op een enorme bloempot waar reusachtige parels aan hingen. Ingepalmd (2022) van Susanne Khalil Yusef is een ode aan haar voorouders die parelvissers waren en in Jaffa woonden voordat ze werden verdreven. ‘Een volksverdrijving, een genocide, een Nakba, het lijken abstracte gegevens – voor westerse, geprivilegieerde mensen nauwelijks te bevatten – maar ze leiden tot concrete scheuren, echte pijn. Daar getuigen de sculpturen van Yusef van, ze geven gestalte aan het onvoorstelbare en het weggemoffelde.’
De uitwissing van de Palestijnse aanwezigheid, planten en waterbronnen — over het werk van Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat
Vanaf het begin van de audiovisuele reis Là van Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat ontstaat een beklemmende spanning, een unheimlich gevoel. Là volgt de weg door de woestijn in de voetsporen van Chantal Akerman. De tentoonstelling verkent de uitgewiste lagen van de Negev/Naqab woestijn en blikt steeds terug naar Brussel, de stad waar Akerman opgroeide en Brutmann & Efrat momenteel wonen. ‘De tentoonstelling is confronterend. Het zet me aan het denken over mijn beperkte kennis over Israël/Palestina en de voortdurende Nakba, onderwerpen die vaak onderbelicht blijven,’ schrijft Lara Bongard.
Grontapu na asitere – een ode aan Sophie Redmond
Voor Beelden in Leiden bracht Jaasir Linger een ode aan Sophie Redmond (1907-1955). Redmond was de eerste zwarte vrouwelijke arts in Suriname en maakte zich sterk voor de Surinaamse bevolking. Redmond droeg altijd een koto en gaf de bevolking voorlichting in Sranantongo, ze zette zich in om de onderklasse te emanciperen en ze liet de kracht en schoonheid van de Afro-Surinaamse cultuur zien. Voor Mister Motley stelde Jaasir Linger een online tentoonstelling samen die een inkijkje geeft in het onderzoek achter zijn werk.
The herbs that be bitter and well smelling – het standbeeld Ada van Holland dat er nooit zou komen
In 1987 opperde de Leidse gemeenteraad om een standbeeld van Ada van Holland (1188-1223) te plaatsen. Het beeld is er nooit gekomen. Op de aangewezen plek van toen heeft Caz Egelie voor Beelden in Leiden alsnog een beeld gemaakt over het leven van Ada. Het nieuwe kunstwerk bestaat uit mallen om zo opnieuw te spelen met de aan- en afwezigheid van de sculptuur en de mystiek die er bestaat rondom haar leven. Voor Mister Motley stelde Egelie een online tentoonstelling samen die een inkijkje geeft in het onderzoek achter hun werk.
Een gebroken identiteit en scherven van herinneringen – over het werk van Chris Rijk
Op het Delfts Blauw van Chris Rijk zijn geen molens, weilanden en wolkenluchten te zien, maar iconische beelden van queer personen. Met zijn werk bevraagt hij heteronormatieve waarden en morrelt hij aan tradities. Jasper Martens interviewde Chris en schreef een essay over de rol die zijn eigen queer identiteit speelt als hij naar dit werk kijkt.
Serieus spel: ‘Perceptie is echt, de waarheid niet’
Sifra Coulet schreef een essay over de collectie Diamonds in Diapers van modeontwerper en kunstenaar Jose Marie Sta. Iglesia, diens werk vanaf vandaag te zien is bij Das Leben am Haverkamp in Den Haag. ‘Met de titel van zijn collectie verwijst Sta. Iglesia naar het feit dat Marcos, bij het ontvluchten van de Filipijnen, diamanten verstopt in de luiers van haar kleinkinderen. Sta. Iglesia ziet in deze actie van Marcos, de essentie van de controverse gesymboliseerd. Hij is naar eigen zeggen geïnteresseerd in dat plekje tussen parfum en rot waar Marcos zich begeeft.’
Wanneer vrouwen hun betrekking met de wilde natuur bevestigen – over ‘Meidenpracht, vrouwenkracht’ in Museum Kampen
Linde Keja bezocht samen met kunstenaarsduo Vulva verbond de tentoonstelling Meidenpracht, vrouwenkracht in Stedelijk Museum Kampen. Ze raken in gesprek over ‘gezellig boos zijn’ als coping-strategie en de female gaze.
Zwart homoseksueel verlangen – over het werk van Isaac Julien in het Bonnefanten
Obe Alkema bezocht What Freedom Is To Me in het Bonnefanten, de eerste omvangrijke Nederlandse overzichtstentoonstelling van het werk van Isaac Julien. Zwart homoseksueel verlangen staat centraal in diens film Looking for Langston, een onderwerp dat niet vaak de ruimte krijgt. Voor Isaac Julien speelt verlangen zich meer in de fantasie dan in het echte leven afspeelt. Vandaar dat de film zo dromerig en sereen is, totdat aan het einde een groep mannen de deur intrapt en de idylle verstoort.
Suriname heeft goede kunstenaars nodig om het land te voorzien van kleur en hoop – de erfenis van Nola Hatterman
De erfenis van Nola Hatterman blijft springlevend vanwege de De Nola Hatterman Art Academy, gedragen door de toewijding en passie van haar voormalige studenten en degenen die haar nalatenschap koesteren. De kunstopleiding heeft niet alleen Surinaams talent gevoed, maar ook bijgedragen aan de internationale erkenning van Surinaamse kunst. Kevin Headley licht uit hoe de Academy zich staande houdt ondanks de aanhoudende economische crisis waarin Suriname verkeert en het gebrek aan overheidssubsidies.
Wonden in een veld van tijd
In aanloop naar het programma Het landschap dat in ons huist, dat we samen organiseren met IDFA en dat plaatsvindt op 26 april aanstaande, vroeg Mister Motley dichter en schrijver Hannah Chris Lomans een kort verhaal te schrijven over de verstrengeling van landschap en lichaam.
KUNST IS LANG: Lotte Werkema
Deze week is Lotte Werkema te gast bij Kunst is Lang. Lotte maakt fictieve hulpstukken, objecten die je op je lichaam zou kunnen dragen. Ze hebben iets weg van medische braces, maar hebben zo hun eigen functionaliteit: ze krommen je vingers zodat alleen de middelvinger fier overeind blijft staan, ze laten je op je tenen lopen of verbinden je been met dat van iemand anders, zodat je samen kunt lopen.
De bramen waren mijn ouders, vrienden en geliefdes – over Blackbird Blackbird Blackberry van Elene Naveriani
De film Blackbird Blackbird Blackberry (2023) van Elene Naveriani zou het seksuele ontwaken van een 48-jarige vrouw verbeelden. Maar sommige mensen zijn zonder seks te hebben veel erotischer dan anderen, schrijft Daan Borrel na het zien van de film.
We werden er onthutsend gewone mensen van – over Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam
Iedere bezoeker van Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam kan zich tegoed doen aan de greatest hits van de grand dame van de performancekunst. Ook Maurits de Bruijn raakt opnieuw begeesterd door klassiekers als The Lovers: The Great Wall, Balkan Baroque, Relation in Time en The Artist is Present. En toch wringt er iets, tijdens zijn bezoek.
Sentimenteel
Joost Jungsik Vormeer bezoekt het Dordrechts Museum waar zijn oog valt op Evelyn Taocheng Wangs The Sentimental of Sumatra Island’s Poet Yu Dafu. De twee schattige figuren die op het schilderij staan, ‘een soort paashaas met een witte strik om zijn hoofd en een ei voor zijn buik, en een kat, ook al met een mooie strik’ in combinatie met het woord ‘sentimental’ dat Wang op het doek schilderde, weten Joost te raken. Welke betekenissen gaan er eigenlijk schuil achter sentimenteel?