Een pleidooi voor pijn — over Ground Floor van Orkater en Maartje Wortel
Als toeschouwer van de avant-gardistische musical Ground Floor ben je vanaf de eerste paar minuten getuige van een absurde situatie: vijf voorbijgangers vluchten voor naderend onheil een onopvallend gebouw in waar ze worden binnengelaten door de nietsvermoedende conciërge. We zullen er nooit achter komen wat de catastrofale donderslagen veroorzaakt, maar in dit situationeel theater laten de personages horen hoe de westerse mens zich verhoudt tot pijn
‘Er gaat iets heen en weer tussen mensen in de aanraking’ – in gesprek met Richtje Reinsma over het geluidswerk Huidwandeling
Richtje Reinsma vatte het plan op om mensen met audio te laten wandelen door het lichaam. Het idee leidde tot een uitgebreid onderzoek, ze sprak met onder meer een psycholoog, dermatoloog, vroedman en haptonoom. Wat is het toch dat onze buitenste laag, nota bene ‘dode’ huidcellen, zo ontzettend gevoelig is? Op welke manier borgt de huid een vorm van begrenzing zonder volledig afgesloten te zijn? Welke rol speelt de huid in ons hechtingsproces? Laure van den Hout ging in gesprek met Richtje over al deze vragen die leidden tot het geluidswerk Huidwandeling.
Eindejaarslezen – 3 uit 2023
Het einde van 2023 staat op de stoep. Mister Motley blikt de komende weken terug met artikelen die dit jaar zijn gepubliceerd. Verhalen die belangrijke perspectieven bieden op de verstrengeling van kunst en dagelijks leven. Vandaag lichten we de eerste drie uit.
KUNST IS LANG: Atousa Bandeh Ghiasabadi
Met de Kunst is Lang-reeks geschiedenis, migratie en conflict licht Mister Motley afleveringen uit waarin de diaspora, institutioneel geweld en onthechting centraal staan. In deze tweede aflevering hoor je Atousa Bandeh Ghiasabadi. Ze vermengde voor de poëtische film The Day I Disappeared de ervaringen van haar eigen vlucht van Iran naar Nederland met dat van anderen, om tot een universeler verhaal over vluchten te komen. Ook in haar latere werk speelt haar geboorteland vaak een rol: in een associatieve video met mijmeringen om er een stuk grond te kopen, of in een schilderij waarin ze zichzelf vastlegt als presentator van het journaal, vanwege de onvermijdelijke vraag om te duiden wat er in Iran gebeurt.
KUNST IS LANG: Maurik Stomps
Deze week is Maurik Stomps te gast bij Kunst is Lang. Maurik plaatst objecten in de buitenruimte, en volgt nauwlettend hoe erop gereageerd wordt. Zo tast hij af welke krachten er in de openbare ruimte actief zijn, en wat nou precies wel en niet gewenst is of gedoogd wordt. Hij plaatste bijvoorbeeld een grijs kastje op de stoep, net als die van stroombedrijven, zij het dat zijn kastje als opbergplek fungeerde voor de spullen van een dakloze. Ook stelde hij de gemeentelijke handhavers voor de keuze of twee aan elkaar gelaste achterkanten van een fiets gestald mochten blijven staan, en plaatste hij een mini-fietsnietje voor hele kleine fietsjes.
Terreinverkenning: Poreus pantser – hoe te wandelen in een lichaam?
In deze terreinverkenning onderzoekt kunstenaar Richtje Reinsma hoe een geluidskunstwerk je een route kan laten afleggen door je lichaam. ‘Behalve opwinding over de bewegingsvrijheid die de geluidswandeling als medium biedt, is er ook een droefgeestiger drijfveer om het lichaam in te willen trekken. Zo lang ik me kan herinneren word ik zo nu en dan overvallen door het vervreemdende gevoel dat ik niet precies weet waar ik me nu precies bevind, in mijzelf.’
It’s OK… #2: Een goede buur
De wietdampen en muziek van de onderbuurman van Nadia de Vries zorgen soms voor overlast. Maar hij heeft ook mooie kanten. Nadat Nadia de Queer kerkdienst met Essemie van Dunné in de Oude Kerk bezoekt, als onderdeel van It’s OK… Queer Currents, peinst ze over wie naar naasten zijn, van wie ze afhankelijk is, en wie er op haar rekent. ‘Ik kreeg een onbestemd gevoel in mijn onderbuik. Er was iets niet in de haak. Mijn buurvrouw was wel tevreden over het nieuwe gebrek aan lawaai en walmen, dus aan haar had ik niet veel. Ik besloot onze woningcoöperatie een mail te sturen.’
De ziel is meer aanwezig dan we denken – over het werk van Natalia Ossef
Vandaag publiceren we een hoofdstuk uit het nieuwe boek van Hanne Hagenaars. ‘Missen als een ronde vorm’ is een publicatie over kunst als een ‘in memoriam’. Het boek bevat gedichten, persoonlijke teksten, werken van Hanne Hagenaars en teksten gebaseerd op kunstwerken van anderen. ‘Missen als een ronde vorm’ gaat over verlies, rouwen, missen en rituelen.
KUNST IS COLLECTIEF 2/2: Het vormen van een sociaal klimaat
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
It’s OK… #1: De ideale toerist
Hoe documenteer je een kunstmanifestatie die voornamelijk uit samenkomsten bestaat? Met deze vraag in het achterhoofd zal Nadia de Vries de komende weken voor Mister Motley de verschillende bijeenkomsten van It’s OK… bijwonen. De eerste bijeenkomst die ze bezoekt, staat in het teken van roots – met andere woorden, het geworteld zijn in een buurt of gemeenschap.
Omdat mijn lichaam en geest hiernaar verlangen – over vrouwen met dubbeltalenten
Sytske van Koeveringe ging in gesprek met verschillende vrouwelijke makers met ‘dubbeltalenten’ en schreef tijdens haar verblijf in het Van Doesburghuis een brief aan Nelly van Doesburg waarin ze haar overdenkingen met haar deelt. ‘zodra ik mij moet verhouden tot de buitenwereld, tot de ander en er wordt verwacht dat ik vertel wat ik doe – zeefdrukken, schilderen en schrijven – verschijnt er een schaduw boven me in een vorm van een vraagteken.’
KUNST IS COLLECTIEF 1/2: Een oefening in balanceren tussen het collectief en de individuele stem
Voor de podcast Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...