De tentoonstelling Performing Colonial Toxicity in Framer Framed stelt de eerste kernproeven die Frankrijk tussen 1960 en 1966 in de Algerijnse Sahara uitvoerde, centraal. Nieuwe, gelekte en gesmokkelde documenten uit diverse archieven worden in de expositie gepresenteerd in een multimedia-installatie. Joost Jungsik Vormeer bezocht Performing Colonial Toxicity en zag op een van de foto’s een tweede beeld: het resultaat van dubbele belichting. Deze afbeelding liet hem niet meer los.

Hoe ziet ons leven eruit als het volledig is aangepast aan onze omgeving, waar het water onderdeel uitmaakt van onze dagelijkse realiteit en de getijden ruim baan krijgen? Hoe zou ons eten smaken als we het voedselsysteem aanpassen aan de dynamiek van het landschap? Kunstenaarscollectief de Onkruidenier doet onderzoek naar hoe we kunnen leren leven met een landschap dat steeds zouter wordt.

In een serie publicaties en programma’s onderzoeken Mister Motley en ArtEZ Studium Generale samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers de verbanden tussen tijd, arbeid en ecologie. Persis Bekkering schreef in essay dat cirkelt rondom de vraag of kunst überhaupt kan bestaan binnen het kapitalisme. ‘Kunst is geen proces dat efficiënt gemaakt kan worden, waaruit rendement kan worden geslagen. Ik zou zelfs willen zeggen dat het maakproces geen helder begin en geen werkelijk einde kent.’

Deze week is Madelon Hooykaas te gast bij Kunst is Lang. Madelon behoort, als onderdeel van een kunstenaarsduo met de in 2004 overleden Elsa Stansfield, tot de video-pioniers van de vorige eeuw. Maar ook voor en na hun samenwerking maakte Madelon vele foto- en videowerken, waaruit een grote interesse in spiritualiteit en de natuur blijkt. Zo werd ze als eerste westerse vrouwelijke fotograaf binnengelaten in een Japans zenklooster en filmt ze overal ter wereld patronen en bewegingen in de natuur die haar opvallen.

Ruben Jacobs toog naar Ruigoord om De Oase van Verwondering te beleven, en vroeg zich af of er nog wel ruimte is voor onbevangen verwondering in deze apocalyptische tijden. Hij gaat een verbinding aan met kunstwerken van Four Siblings, Ambassade van de Noordzee en Bryony Dunne. ‘Zonder zintuigelijke waarneming blijft de ecologische crisis abstract en een (hernieuwde) verbinding tot de aarde onmogelijk. We zijn en blijven uiteindelijk, ondanks al onze technologische snufjes, lijfelijke wezens, net als de rest van het dierenrijk.’

In tien hoofdstukjes en elf illustraties reflecteert Sterre Boerkamp op onze relatie tot dieren. Specifieker: haar eigen relatie tot kippen. In de lente besluit ze haar kip Luis haar eieren te laten uitbroeden. Als blijkt dat twee van de drie kuikens haantjes zijn en de onderlinge sfeer er onder te lijden heeft, wendt Sterre zich tot de filosofie en de kunst. Is de natuur een podium geworden, waarop dieren een rol spelen voor ons vermaak?