Cognitiewetenschapper, kunstenaar en schrijver Werner de Valk hervond zijn nieuwsgierigheid toen hij stuitte op de gedachte van Deleuze en Guattari dat de werkelijkheid is te vergelijken met de wortels van gras. Je kunt er een deel uittrekken, maar het geheel blijft bestaan. Het is een filosofie die zich tegen hiërarchieën en individualisme keert. Het ‘existentiële’ zelf lijkt plaats te maken voor een wereld waarin kunst en filosofie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In zijn scriptie gaat hij in op de vragen: Wat doet het existentiële ik nog in die rizomen? Hoe ziet de menselijke conditie eruit in een postmenselijke ontologie? Of: waar blijft onze persoonlijke stream of consciousness als álles stroomt en interacteert?

Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York  mag iedereen werk maken, ook al is het bagger.’

Voor De ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev samen met Jeff Diamanti, onderzoeker en assistant professor Environmental Humanities aan de Universiteit van Amsterdam, de tentoonstelling Charging Myths in Framer Framed. Ze bespreken de zelfrechtvaardiging die grote bedrijven toepassen om extractie van grondstoffen te legitimeren, hoe het narratief van energietransitie andere motieven kan vertroebelen en de gevolgen die gepaard kunnen gaan met schaal.

Voor deze editie van De Ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev met dichter en schrijver Alara Adilow de solotentoonstelling Metamorphosis van Patricia Piccinini in Kunsthal Rotterdam. Ze stappen een een universum binnen van machines en cyborgs, van imaginaire geslachten zonder sekse, van dier-mensen en mens-dieren, van harigheid, gladheid, geribbeldheid, hardheid en zachtheid. ‘De monsterlijkheid van de sculpturen wordt gecontrasteerd met kenmerken die we als positief ervaren: babyfaces, zachte haartjes, een rustende of blije blik, een verzorgende houding. Die tegenstelling werpt meteen vragen op over genderverhoudingen.’

Met een bezoeker die toevallig op blote voeten door de tentoonstelling KRAAAN van Raphaela Vogel loopt, besluit Dagmar Bosma de omvangrijke selectie aan werken nader te onderzoeken. Aan de hand van spinnenwebben, verdorde bladeren, miniatuurversies van monumentale bouwwerken, giraffen, een Duitstalige cover van Ain’t got no life, een glijbaan en een anatomisch model van een penis ontdekken ze hoe het werk van Vogel bol staat van de feministische tendensen, post-humanistische fantasieën en kritiek op modernistische grootheidswaanzin.

Deze week is Loran van de Wier te gast bij Kunst is Lang. Loran is zowel kok als kunstenaar, en orkestreert performances waarin in kleine groepjes gegeten wordt. Hij kookt met lokale producten en geeft aandacht aan zaken waar we normaal gesproken overheen kijken: van de manier waarop eten verbouwd is, tot de microben die via de handen van de boer op een groente belanden, en via het lichaam van degene die de groente eet weer verder verspreid worden.

Deze week is Jaap Scheeren te gast bij Kunst is Lang. Scheeren fotografeert op grappige en poëtische manier zijn dagelijkse omgeving. Zo ontstaat er een afwijkende blik op de werkelijkheid, die veelzeggend kan zijn over ons leven.

Deze week is Warre Mulder te gast bij Kunst is Lang. De beelden die Warre Mulder maakt uit hout of acrylhars ogen als een mengeling van voorouderbeelden, stripfiguren en mythische personages. Ze lijken wat onbeholpen en hebben uitvergrote ledematen of komische gezichten, maar zijn tegelijkertijd ernstig en indringend.