Taqwacore
Is hasj haram (verboden) of enkel makroeh (afkeurenswaardig)? Is het bedekken van het gezicht voor vrouwen wadjib (verplicht door de wet) of soennah (aanbevolen)? Wordt het gebruik van lippenstift beschouwd als het imiteren van de kafirs (ongelovigen)? Rabeya somt een heleboel vragen op die ze tegenkwam op websites. Onzekere vragen die worden gesteld aan de islamitische geleerden: fatwa’s. Ze oordeelt niet, maar de vraag onder haar publiek rijst: Zijn deze zaken echt cruciaal voor het islamitische geloof?
In de roman Taqwacore, geschreven door de Amerikaan Michael Muhammed Knight, bevragen islamitische jongeren, van verschillende komaf, hun geloof en proberen hun eigen weg daarin te vinden. In een kraakpand in Buffalo in de VS bidden, maar zij niet alleen mannelijke geleerden leiden het gebed: ook Rabeya – een feministische vrouw gekleed in een niqab. Na het vrijdagmiddag gebed wordt in het huis altijd gefeest: met bier, harde muziek en geflikflooi. Punkmuziek biedt het rebels uiterlijk en gedrag dat hen vrijheid geeft hun geloof te bevragen. Want hoe kun je jezelf zijn binnen de islam? Onderling wordt het epileren van wenkbrauwen, homoseksualiteit, blowen en tattoos in relatie tot het geloof besproken. Taqwacore zegt; er is geen autoriteit in een imam of sjeik, jij bent de autoriteit in jouw geloof.
Na het lezen van de biografie van Malcolm X, die in de gevangenis moslim wordt, bekeert schrijver Micheal Muhammed Knight zich tot de islam. In Pakistan gaat Knight in de leer, waar hij kennismaakt met de conservatieve islam. Hij mist de diversiteit binnen het geloof en vindt in punk het rebelse wat hij nodig heeft. Taqwacore ontstaat in zijn fantasie, waarin hij zijn worsteling met het geloof een plek probeert te geven. De titel is een samenstelling tussen taqwa; nederigheid en overgave jegens God en core, als in hardcore. Het is een mix tussen totale overgave aan het geloof en radicale punk. ‘Én de harde muziek én de onvoorwaardelijke stilte’, zoals Adbelkader Benali schrijft in het voorwoord van de Nederlandse vertaling van het boek. Begin dit jaar is de Nederlandse vertaling van Taqwacore uitgegeven door de jonge uitgever Bananafish.
Na het verschijnen van het boek in Amerika regent het reacties: jongeren hopen op een ontmoeting met de punkbands uit het boek en zijn ongelooflijk verontwaardigd als het boek fictief blijkt te zijn. Een jongen schrijft naar Knight: ‘Ik ben Taqwacore’. En zo schreef het boek zijn eigen toekomst, de fictieve subcultuur uit het boek wordt werkelijkheid. Er bestaan inmiddels verschillende de islamitische punkbands in Indonesië, Pakistan en Amerika. The Kominas, een band met Pakistaanse Amerikanen, coveren een nummer van de Sex Pistols met de woorden: ‘I am a Islamist, I am a Antichrist’. In de documentaire Taqwacore: The birth of Punk Islam (2009) volgt de maker het ontstaan van deze scene.
In 2010 wordt het boek verfilmd: The Taqwacores. In de film wordt Rabeya gespeeld door actrice Noureen de Wulf, immer gehuld in een niqab met daarop verschillende, anarchistische, badges van haar favoriete bands. Uit nieuwsgierigheid zoek ik of deze fictieve rol van Rabeya ook invloed heeft gehad op moslimkleding. Via het internet maak ik kennis met Tesnim Sayar, een Turks Deense modestudente. Ze ontwerpt onder ander punkkleding passend bij haar hijabi. Ze voegt een rebelse stoffen hanenkam toe aan haar outfit, met veiligheidsspelden, kettinkjes, geruite rode stof speelt ze met de grenzen aan haar gelovige outfit.
Het boek Taqwacore vond MisterMotley bij boekwinkel WALTER (it’s all about the Walter Benjamins staat op de winkelramen geschreven) in Arnhem. Twee meiden begonnen met hun liefde voor boeken aan een winkel. Eentje met verse appeltaart, goede koffie en een tal van avocadoplanten. En niet geheel onbelangrijk, bijzondere, mooi vormgegeven boeken: romans, prenten, filosofieboeken en kunstenaarsuitgaven.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl