Steekvlam

Tekeningen vullen de rechterpagina, waar links de tekst zijn werk doet. Af en toe wordt een gehele pagina gevuld met een tekening. Bijna elke tekening lijkt verschillend van stijl. Telkens gebruikte hij een andere techniek om het beeld tot stand te brengen en ook de lijnvoering en het handschrift verschilt bijna per tekening. Een enkele tekening is ontzettend uitgewerkt, een andere pagina is gevuld met een reclame die hij vond en maar licht bewerkte. 

Het veld is knullig met een liniaalrechte lijn op papier gezet. Twee mannen spelen de bal naar elkaar. Rechts bovenin staat een Duracell batterij, zodat ze nog dagen kunnen voetballen. Voetballen met Ferdinand is waarin het doel een kut wordt. Hij schrijft hierover: ‘Zou het niet vet zijn daadwerkelijk een stigmata of vagina als goal voor een balsport te gebruiken? Een balsport waarbij het goal zich in het midden bevindt en ieder team één zijde van de goal gebruikt, terwijl over het hele veld om de bal gestreden moet worden. De afbeelding dient te worden gezien als een kritiek op de stugge traditionele manier waarom er met sport en spel wordt omgegaan. Dingen zijn zoals ze zijn, maar het zou zoveel meer en anders kunnen zijn.‘ Wolken verschijnen boven het veld. De compositie is pas af als het met bakken uit de lucht komt, want het regent. pijpenstelen in je kut. Voetbal.

Het moment dat Ruud Gullit je een vriendschapsverzoek stuurt. Hoe de tiendelige miniserie over schaamhaar verandering aanbrengt in ieders leven. En waarom houdt Harry het voortaan bij badminton? Een monsterlijke figuur met slangen uit zijn hoofd komt enkele keren terug in het boekje, toch vormt dit figuur geen rode draad en start slechts een kort verhaal. De onderwerpen van de tekeningen lijken vrijwel niet aan elkaar te refereren, daarvoor is het te divers. De verscheidenheid kun je niet zomaar met je blote verstand bij elkaar rijmen. Toch is het voor hem een eenvoudige stapeling van zijn omgeving. De trein naar de Achterhoek en de voorkant van zijn huis zijn verbeeld. Hij tekent over de tijd dat hij in de productie werkte en hoe uitzichtloos dat was. Zijn vader leest in de krant over de laatste ambachtelijke nietsdoener Gerard. Af en toe verwijst hij naar Bijbelse verhalen, andere kunstwerken of het nieuws en verdraait ze op zijn manier. 
 
De teksten bij tekeningen werken soms als dialoog in een strip of als titel. Maar meer dan eens zijn de teksten ironisch, zetten je op een verkeerd been of lijken zelfs de tekening te bespotten. Hier en daar zit een verwijzing naar een filosofische theorie of een historische context. Vrienden reageerden een avond op de eerste versie van zijn boekje, waaruit vele teksten zijn ontstaan. Zij reageerden op de tekeningen, maar ook op de teksten die hij reeds had geschreven en had opgevangen in het voorgaan op straat of in de supermarkt. 

Dat kunstenaars zich bewegen op de grens van het normale en abnormale wordt algemeen aangenomen. Ferdinand zou die grens een parasituatie noemen, dan brandt die waakvlam in zijn bovenkamer vurig. Paraplu, paracetamol, paradijs: para zijn zit overal in verborgen volgens Ferdinand. Parasituaties vormen een bron voor zijn kunsten. Indrukken en ervaringen worden net zolang gecombineerd tot de beelden een surrealistische en ironische ondertoon hebben en de woorden zich verdraaid hebben tot gouden samenspel. Buiten het feit dat je enkele beelden en teksten uit het boekje herkent en kan verklaren, blijven de vragen zich ophopen. Ontstond het geheel zomaar? Je bladert het boekje maar weer eens door en zoekt naar nieuwe ontdekkingen die je meer vat geven op het werk. Antwoorden zullen uit blijven. Hij geeft enkel de Steekvlam door, voor ieder een momentje in lichterlaaie. 

Meer werk zien? Kijk op de website van Ferdinand Dunnewold.