Saskia Janssen: Diamonds in the Sky part 1

DINSDAG, 9 APRIL 2013
AFLEIDING

Ik ben er pas een week, maar het is helemaal niet moeilijk patiënten te leren kennen. Sommigen lopen de hele dag in zichzelf gekeerd rond en lijken helemaal geen andere mensen op te merken. Maar anderen lijken zich te vervelen en hebben wel zin in een praatje en komen gewoon naar me toe. Lopend op weg naar het station kom ik Tarik tegen. Hij verblijft hier in Wier Plus, een afdeling in een gebouw dat helemaal omgeven is door hekken en camera’s. De achtertuin lijkt op een kooi. In vijftien minuten vertelt hij in razend tempo zijn hele levensverhaal. Hij praat zo snel, dat ik het amper kan bijhouden met luisteren. Aan het einde van zijn verhaal legt hij ook het probleem waarvoor hij hier is haarfijn en razendsnel uit. Hij heeft een erge vorm van ADHD en daardoor grote concentratie problemen. Eenvoudige handelingen, zoals post openmaken en beantwoorden, of zijn kamer opruimen lukken hem niet en worden één en al chaos. Van alles leidt hem af van wat hij ook maar aan het doen is op dat moment. En van de dingen die hem afleiden is hij ook snel weer afgeleid door weer iets heel anders. Ik denk ineens dat hij zo snel praat om niet afgeleid te worden van zijn eigen verhaal, om het in één adem helemaal te kunnen vertellen. Op het station nemen we ieder een andere trein. Vlak voordat ik instap vertelt me nog snel dat het hem opgevallen is dat er in Den Dolder maar weinig mensen met gouden tanden wonen. In Den Haag zijn het er veel meer volgens hem.

Saskia Janssen, Diamonds in the Sky

MAANDAG, 15 APRIL 2013
ORIENTALISME MET JAMILA EN BOB

Op het terrein staat een middelbare school voor jongeren met ernstige gedragsproblemen. Ik ga kijken bij de les beeldende vorming. Ik ben benieuwd wat er in die les gedaan wordt, wie weet kunnen we wel samenwerken. De docente stelt me aan de klas voor als de gast kunstenaar die een paar maanden op het terrein komt wonen om hier een kunstwerk te maken. De les is dit keer een theorie les en gaat over Oriëntalisme in de kunst. Aan de hand van dia’s laat de docente zien hoe kunstenaars in de laat 19e eeuw hun inspiratie zochten in reizen naar het mystieke, kleurrijke en ondoorgrondelijke Oosten dat zo haaks op het koele en rationele Westen staat. Ze legt uit hoe kunstenaars op zoek gingen naar het exotische en het onbekende. Ineens zie ik mezelf  hier ook zitten als ‘kunstenaar op zoek naar inspiratie in een exotische situatie’, maar gelukkig ben ik zelf de enige die deze link legt.

De klas bestaat maar uit twee leerlingen, Bob en Jamila, en ze zijn allebei knap, slim en grappig. In de les kunnen ze zich niet langer dan een minuut concentreren. Ze zijn druk bezig met lachen, praten, elkaar uitdagen, op telefoons kijken en er is voortdurend gerommel in tassen en jaszakken. Een uur lang zijn ze in volle actie, bezig met van alles behalve met het Oriëntalisme. Jamila legt me tussendoor even snel uit dat dat nou een maal zo gaat bij leerlingen die op hun 16e al te veel geblowd hebben en dat ze er écht niets aan kunnen doen, die hersencellen zijn gewoon door de war. De docente heeft eindeloos geduld. Halverwege de les dreigt ze heel even de twee uit elkaar te zetten, ieder aan de andere kant van het lokaal maar ziet daar toch maar van af. De twee zijn zo geestig en ad rem dat het moeilijk is boos op ze te worden.

Ik begrijp nu waarom er maar twee in één klas zitten, twee gaat namelijk nèt.