Ringel Goslinga: Serpente – Engel des Lichts

Toen ik drie jaar oud was woonden mijn ouders in het dorpje Nieuw-Vossemeer in Brabant. Daar kon mijn vader (Bart) een dokterspraktijk beginnen en mijn moeder deed daar de apotheek en administratie. Ze begonnen het huis in te richten en kochten onder andere een lamp. De Serpente van Elio Martinelli. De lamp bestaat uit een holle buis die om een voet heen is gedraaid en vanuit daar in een halve cirkel naar boven draait en eindigt in een melkwitte perspex lampenkap. Mijn vader liet vervolgens zijn oog vallen op een patiënte uit zijn praktijk waarna hij de relatie met mijn moeder beëindigde en naar Amsterdam vertrok. Hij nam de lamp mee. Mijn moeder nam mij mee. We gingen wonen in Purmerend waar ik naar de kleuterschool ging. Met zijn nieuwe vrouw kreeg mijn vader twee kinderen, mijn halfbroertje en halfzusje. Ik kwam daar eens in de drie weken. Mijn stiefmoeder schilderde en vond bij mijn vader niet de rust vrijheid om zich geheel aan de kunst te wijden. Ze vertrok met haar twee kinderen. De lamp bleef bij mijn vader. Mijn vader kreeg een tijdelijke relatie waarna hij zijn derde vrouw ontmoette. De lamp werd weer mee verhuisd. Toen ik op mijzelf ging wonen stond mijn vader met de Serpente voor de deur. Ik mocht hem hebben. Op de voet van de lamp had hij ‘Bartje bidt niet voor bruine bonen’ geschreven. Met viltstift. Het was een uitspraak van zijn jeugdheld Bartje, uit de boeken van Teun de Vries. De tekst op de lamp was dubbelzinnig. Toen hij weg was heb ik de tekst eraf geboend. De voet van de lamp werd daarmee schoner dan de rest. Ik bleef doorpoetsen en merkte dat er iets in de buis zat. Er kwamen kleine objecten uit die er jaren in gezeten moeten hebben. Ik, mijn halfbroertje en halfzusje zullen er bijdragen aan hebben geleverd. Een kraal, oude knikkers, een speelgoedmuis, kurken, enzovoorts. Voor mij was het een reis terug in de tijd. De objecten heb ik zorgvuldig bewaard en blijven, telkens als ik ze weer zie, herinneringen oproepen aan mijn jeugd. 

Onbedoelde tijdscapsule
1. Lamp ‘Serpente’, ontworpen door Elio Martinelli. Aan de basis van de de slangvormige buis bevindt zich een opening met elf verborgen objecten.
2. Speelgoedmuis. Mogelijk van Ankigora, de langharige angora-kat die mijn vader en stiefmoeder als huisdier hadden.
3. Kurk. Mijn vader houdt van wijn.
4. Verpulverde bloem.
5. Knikkers, gekleurd aardewerk. Bij mijn oma kreeg ik eens een zak vol met terracotta knikkers in verschillende kleuren geverfd. Ik trapte ze graag kapot op straat.
6. Plastic kraal. Onlosmakelijk verbonden met mijn stiefmoeder. Vraag mij niet waarom.
7. Houten paasei, beschilderd en voorzien van een lus. Waarschijnlijk door mij meegenomen van huis, mijn vader hield niet van kerst.
8. Gehalveerde kurk. Mijn vader houdt van wijn.
9. Plastic flesje. Mijn halfzusje had een babypop met geluid.
10. Papieren omhulsel van Donald Bubble Gum – klapkauwgom. 
11. Appendix 1
12. Appendix 2
13. Appendix 3

Tijdreis (nog eens)
1. De lamp die mijn ouders kochten tijdens hun huwelijk.
2. 1973. Nieuw-Vossemeer, doktersdreef 1, het huis waar ik met mijn vader en moeder woonde en waar de lamp kwam te staan. 
3. 1973. Stoeien met mijn vader.
4. 1973. De laatste keer in de tuin achter het huis in Nieuw-Vossemeer. Mijn ouders gaan scheiden.
5. 1974. Purmerend. Speelplaats in de nieuwbouwwijk van Purmerend waar ik met mijn moeder ga wonen.
6. 1976. Amsterdam. Met mijn vader, stiefmoeder, halfzusje en hond op de foto onder het schilderij ‘Het Paradijs’. Het eerste volwaardige kunstwerk van mijn stiefmoeder waar wij allen op stonden afgebeeld – inmiddels meerdere malen overschilderd.
7. 1977. Purmerend. In de tuin bij mijn moeder.
8. 1979. Amsterdam. Mijn vader in de kroeg met onbekenden. 
9. 1981. Amsterdam. Ik met mijn halfbroertje op de schouders.
10. 1982. Amsterdam. Mijn halfbroertje met een speelgoedgeweer in zijn handen naast de lamp.
11. Mijn halfbroertje en halfzusje
12. Ik
13. Spin

Bezoek hier de website van Ringel Goslinga