Pretty little breeding machines

Kim K.

Ze is de koningin van Instagram, bekleedt iedere pagina van elk tijdschrift en is nu ook binnen de muren van de galerie te vinden. Kim Kardashian, met haar telefoon schuin in de lucht – de beste hoek voor een selfie– speelt de hoofdrol in een video van Verkade. Een voice-over van haar stem klinkt jammerend door de koptelefoon: ‘Obviously, I do wanna have my own baby, But I truly don’t know if my body can handle it one more time’, aldus de socialite. In de film wordt de vrouw op een ironische wijze gereduceerd tot een object dat voortplanten als voornaamste levensdoel heeft. De feministische toon is gezet en zal ook in de rest van het werk tot uiting komen.

Het beeld toont een diepblauwe achtergrond met lichte puntjes. Kim in een astronautenpak vliegt tegen het virtuele behang van microscopisch sperma. Het is een wrange verwijzing naar de oppermachtige positie van de man ten opzichte van die van de vrouw: alsof zij het afhankelijke middelpunt is in een universum van zaad. Waar de man het heelal vormt, is de andere sekse een miniscuul, verwaarloosbaar iets in het grote geheel.

Gouden kettingen

Je naam in gouden, gekrulde letters om je nek is het subtiele accessoire die veelal als ordinair wordt gekarakteriseerd. In de tentoonstelling zijn deze kettingen buitenproportioneel opgeblazen en schitteren op verschillende plekken in de ruimte. Het zijn geen namen, maar woorden als Entitled, Priviliged, Blessed en Lucky, die de lege stempels vormen waar meisjes en vrouwen mee worden betiteld. Het fijne, genuanceerde kettinkje wordt een zware boei die vrouwen vastketent door de blik van de maatschappij.

Dansende kameleon

‘Chameleons have always been considered a master of camouflage and some of that is behavorial. What they’re actually doing is breaking a typical movement pattern of an animal running from a predator’, aldus een mannenstem in de video. Er wordt een scène getoond van zanger Boy George gehuld in vrouwenkleding tijdens een televisieshow. De interviewer veroordeelt zijn aangezicht door te vragen of hij zich niet zou moeten schamen voor zijn uiterlijk. ‘Ik heb geen idee waarvoor ik me zou moeten schamen’, luidt het antwoord. Verkade rekent af met conservatieve genderopvattingen, door het juist uit te vergroten: laten we allemaal een kameleon worden en ons aanpassen aan de omgeving, verbeeldt ze met de dansende kameleons die volgen in de video. Iedereen die precies zo is als de ander is immers wel zo overzichtelijk (!), laat de video spottend zien.

Donzige kuikentjes

De laatste ruimte is donker. Drie paarse zitzakken – met kleine kuilen als bewijs van eerdere bezoekers – lonken. Op de wand wordt een video getoond met drie gekleurde, jonge vrouwen die in gesprek gaan over cultuur en feminisme. Een klein, nog plakkerig kuikentje wordt geboren uit een ei, op de achtergrond van het beeld waggelt een kip en de gezichten van vrouwen veranderen in die van donzige kuikens. Vrouwen zijn geen mensen, vrouwen zijn legkippen. Er is slechts één doel in hun leven en dat is voortplanten, schetst Verkade op ironische wijze, wat zij eerder al deed bij de video met Kardashian. De film wordt versneden met scènes waarin de kunstenaar op consult is bij de gynaecoloog om eiceldonor te worden. Met haar benen wijd, beide voeten in de steigers, wordt ze bestookt met irrelevante vragen (‘Ben je getrouwd?’) waar ze liever geen antwoord op wil geven. Ze is geen mens, ze is een broedmachine.

De verschillende video’s zijn verbonden door een labyrint van knalroze buizen van gepoedercoat staal. Je moet soms bukken of even omlopen om niet verstrikt te raken in het web van gekleurd metaal. Het bitterzoete netwerk, dat lijkt te verwijzen naar de o zo beperkte kaders waarin de mens soms denkt, vormt in Breeder tegelijkertijd een veilig handvat dat je begeleidt langs de werken.