Over relaties tussen tijd, ruimte en fysieke beleving.
Jascha Blume
Vijf minuten zat ik naar de camera te kijken, met mijn oogleden vastgeplakt met tape om mijn ogen wijd open te houden. Met een langzaam brandende sigaret in mijn mond, als tijdindicatie.
Dat gaat de hele video door, zonder enig geknipper van mijn ogen. Totdat mijn sigaret helemaal opgebrand is. Wanneer je die ‘black-outs’ door het knipperen voor ‘n heel leven samen optelt, zou je een hoop tijd kunnen winnen. Met deze video had ik minstens een halve minuut teruggewonnen. Een hele halve minuut gered! Maar tegelijkertijd bekort het de sigaret mijn toekomstige tijd en is het in contrast met mijn ingewonnen tijd. Wat blijft er dan eigenlijk over? Deze video bracht mij dicht bij mijn lichamelijke zelf en bracht mij tot nadenken over de tijd in diepere lagen, relaties tussen het lichaam, de ruimte en het werk zelf.