Nieuwjaarslezen – 3 uit 2023
Aan het begin van dit nieuwe jaar blikken we nog een keer terug naar de stukken die vorig jaar verschenen zijn. We lichten drie verhalen uit die belangrijke perspectieven bieden op de verstrengeling van kunst en dagelijks leven.
In het onderzoek naar lullabies vervaagt de – toch al flinterdunne – grens tussen moeder en maker die ik in eerste instantie nog poogde te bewaken. Ik weet nu echt niet meer wanneer ik het één ben en wanneer het ander.
Tijdens haar residentie in Kunsthuis SYB onderzocht Sanne Kabalt de magische en duistere kant van slaapliedjes, waarin rauwe realiteit en verbeelding elkaar vinden. Daaruit voort vloeide een betoverend essay over de samenkomst van makerschap en moederschap.
Lees het essay van Sanne Kabalt hier.
Zoe Leonard van Fierce Pussy schreef een messcherp, niet mis te verstaan profiel van de door haar gewenste president: ‘I want a president who has stood on line at the clinic, at the dmv, at the welfare office and has been unemployed and laid off and sexually harassed and gay bashed and deported.’
In een aantal korte gedachten, observaties en herinneringen probeert Erik Wong grip te krijgen op de complexe en verwarrende strijd tegen een dodelijke ziekte, die – in de westerse wereld – de mainstream nauwelijks raakte maar hard toesloeg in de marge. Wat heeft die strijd aan beelden opgeleverd en wat hebben die beelden teweeggebracht?
Lees hier het essay van Erik Wong.
Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.
In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht.
Het essay van Mira Thompson is hier te lezen.