Na doen – Vuilnisman
De eerste koffiepauze: zonder echt op te letten loop ik Leroy achterna. Het is fijn om je aan iemand, in een onbekende ruimte, vast te klampen. Als een kind dat voor het eerst met zijn vader mee naar zijn werk mag.
We lopen het gebouw in, de grijze loods door, waar een dartbord hangt en een voetbaltafel staat. Naar een hok vol kluisjes, Leroy slaat de hoek om. Door het geluid van een los gespende riem en zijn handelingen bij zijn kruis merk ik dat ik hier niet bij hoef te zijn.
Leroy zegt niets, doet wat hij moet doen, zoals hij de hele ochtend al als een automaat te werk gaat.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl