LIMA

Iedereen is op zijn eigen manier met de liefde bezig. De één zoekt een partner voor het leven en de ander kortstondige hartstocht. Sommigen zijn bezig met het in leven houden van een uitgebluste relatie en daarnaast zijn er in onze huidige maatschappij meer singels dan ooit; zij hebben in zichzelf de ware liefde gevonden. De liefde in jezelf of het samenbrengen van twee of meer individuen brengt beslommeringen met zich mee en zorgt veelal voor verwarring. Een film die je laat nadenken hierover is altijd verfrissend, omdat de beelden je laten zien dat onzekerheden rondom de liefde universeel zijn.  

Crossing the rainbow bridge is één van de ‘verborgen parels’ die wordt gepresenteerd op The LIMA Collection-avond. LIMA, voortgekomen uit het ter ziele gegane NIMk (1997-2013), beheert een archief met meer dan 10.000 digitale mediakunstwerken, kunstwerken die zijn gemaakt met behulp van de netwerktechnologieën van de laatste decennia. De verborgen parels, zoals gastcurator en Volkskrant-kunstcritica Sacha Bronswasser ze noemt, worden zes maal per jaar voor het voetlicht gebracht op The LIMA Collection-avonden, om de collectie zichtbaar te maken voor het publiek. Woensdag 28 september zal de vierde presentatie van dit jaar, getiteld What’s the story?, plaatsvinden. 

Voor deze avond is Bronswasser in het LIMA-archief gedoken om tot de beste selectie van mediakunstenaars te komen en zo  de cinematografische kant van de mediakunst te illustreren. Haar keuze viel daarbij op werken van Raul Marroquin, Keren Cytter, Broersen & Lukács, Rä di Martino, Nicolas Provost en Kaweh Modiri. Bronwassers aandacht gaat in het bijzonder uit naar kunstwerken waarin de cinematografische vertelkunst, met van oudsher een heldere verhaallijn en een duidelijk plot, op een vrije en artistieke wijze wordt gehanteerd. 

Crossing the rainbow bridge is een goed voorbeeld van wat Bronwasser voor ogen heeft gestaan voor de presentatieavond. In de uit 2003 stammende korte film speelt het kunstenaarsduo Broersen & Lukács een liefdespaar. Het intrigerende karakter van de film begint er al mee dat realiteit en fictie op verschillende niveaus door elkaar heen lopen. Persijn Broersen en Margit Lukács gebruiken hun eigen namen, zijn ook in het dagelijks leven een liefdespaar en hun filmkarakters en de tegenstellingen daartussen lijken al evenzeer uit het leven naar het filmscherm te zijn getransporteerd. 

Persijn Broersen is een telg uit een hechte en nuchtere familie die al eeuwen ongestoord in de kop van Noord-Holland woont. Voor hen zijn dingen wat ze zijn; zij hebben vertrouwen in het bestaan. In zijn relatie met Margit Lukács is hij degene die streeft naar orde en structuur. Margit Lukács komt die altijd verstoren. Zij wantrouwt orde en ook bij haar heeft het met de familiegeschiedenis te maken: zij is van oorsprong joods-Hongaars, haar grootvader heeft de Tweede Wereldoorlog in Nederland meegemaakt en de boekenkast in het ouderlijk huis was voornamelijk gevuld met boeken over Jodenvervolging gedurende de Tweede Wereld Oorlog. Het geloof in een geordende samenleving bestaat niet voor hen door de chaos en waanzin die de holocaust heeft laten zien.

Breng dat maar eens samen. Broersen & Lukács maken daarvoor gebruik van het split screen, waarop de twee verhaallijnen elkaar de ene keer aanvullen en dan weer tegen elkaar worden uitgespeeld. De geliefden zitten gevangen in hun eigen werkelijkheid. Een enkele keer lopen de projectiebeelden in elkaar over en komen hun werkelijkheden even samen. De kracht van de artistieke samenwerking van Broersen en Lukàcs zit ‘m in het bewust gebruikmaken van hun tegengestelde karakters; het effect van deze samenwerking is groter dan wat ze afzonderlijk bereikt zouden hebben. De synergie is voelbaar op de beelden.

Ook de vorm is op een aangename wijze uiterst experimenteel. De artistieke grenzen van de vormen waarin de cinematografische inhoud kan worden gegoten, worden door Broersen & Lukács tot het uiterste opgerekt. Soms neemt de camera het gemijmer van de hoofdrolspelers over en is sprake van iets dat wellicht nog het best kan worden omschreven als visueel denken. Actiepatronen en beelden smelten dan samen. 

Het oeuvre van Broersen & Lukács is doordrenkt met de zoektocht naar de eigen identiteit én symbiose, van een verlangen naar iets waarvan ze zelf niet weten of het mogelijk is. Zo is de titel Crossing the Rainbow Bridge een verwijzing naar de Hof van Eden. Maar is de Hof van Eden, het paradijs, de ideale wereld voor elk individu? Het antwoord levert hoe dan ook een intrigerende queeste langs de grenzen van de cinematografie op.

De avond start vanavond om 20.00 en wordt afgesloten met een Q&A verzorgd door Broersen & Lukács. Klik hier voor meer info 

Bekijk de website van LIMA