Les eindelijk je dorst met deze tentoonstellingen
Sinds zaterdag 5 juni hebben we weer de mogelijkheid om musea en andere tentoonstellingsruimten naar hartelust te bezoeken. Mister Motley zet op een rijtje welke tentoonstellingen in onze besprekingen en interviews voorbij kwamen de afgelopen maanden, en nu weer publiek mogen verwelkomen, zodat je je bezoek kunt inplannen. (klik op de foto om meer te lezen of te horen over de desbetreffende tentoonstelling)
Your silence will not protect you van Afra Eisma in het Fries Museum
De tapijten, papier-maché en keramieken objecten van Afra Eisma zijn kleurrijk, aaibaar en vrolijk. Slungelige mensfiguren, beesten en aliens bevolken haar wereld. Maar kleurrijk betekent niet per definitie lieflijk: in de tentoonstelling Your silence will not protect you in het Fries Museum krijgen schaamte en woede een plek, in werken die voortkomen uit een traumatische ervaring. In onze podcast Kunst is Lang sprak Afra over de drijfveren achter haar werk, en over haar eerste museale solotentoonstelling.
‘Ik ben mijn lichaam niet’ van Vanesa Abajo Pérez en dichter Maud Vanhauwaert in Museum Tot Zover
Schrijver Nadia de Vries interviewde filmmaker Vanesa Abajo Pérez en dichter Maud Vanhauwaert over hun tentoonstelling in Museum Tot Zover, waarin de persoonlijke spullen van overleden mensen centraal staan. Rondom deze spullen, die in de tentoonstelling ook te zien zijn als onderdeel van de object-installatie, hebben Abajo Pérez en Vanhauwaert beelden en teksten gemaakt. Met het project bevragen de twee kunstenaars de materiële voorwaarden van het menselijk bestaan. Besta je nog wanneer je geen lichaam meer hebt? Kan een overleden persoon voortleven via overgebleven bezittingen, zoals kledingstukken, meubels of persoonlijke objecten?
Infinite Identities. Photography in the Age of Sharing in Huis Marseille met werk van Nick Sethi, Santi Palacios, Myriam Boulos en Thomas Lohr
In de tentoonstelling Infinite Identities. Photography in the Age of Sharing in Huis Marseille is nu het werk van acht kunstenaars en fotografen te zien die Instagram gebruiken in hun praktijk. Om bepaalde aspecten van hun kunst te ontwikkelen, maar ook om over hun kunstpraktijk te communiceren. Fotograaf Nick Sethi uit New York is onderdeel van deze expositie met een boek dat hij maakte over India. Het boek puilt uit van de kleurrijke foto’s, ze doen ergens denken aan die foto’s die bij de wereldreiziger ingelijst aan de muur hangen: de Saddhu’s, de portretten van kinderen en andere kleurrijke inwoners, het eten, de drukte. Maar toch zijn ze totaal anders. Hanne Hagenaars dook in zijn werk.
Koes Staassen in de tentoonstelling rond de Dolf Henkes Prijs in Tent, Rotterdam, naast werk van Kevin Osepa, Jay Tan en Geo Wyethn
Wat betekent het om te verlangen naar een ander? Op welke manier spelen schaamte, schuld en lust een rol? In verfijnde en gedetailleerde potloodtekeningen tovert Koes Staassen (1985) zijn fantasieën om tot verleidelijke stillevens. Hiermee biedt hij een tegenwicht aan de commerciële beelden in de openbare ruimte die volgens Staassen onze ideeën over verlangen op een eenzijdige manier laten zien. Zo is hij bijvoorbeeld vooral gefascineerd door het beeld van de man die zich over durft te geven, een beeld dat sowieso maar zelden wordt getoond. In het kader van de Dolf Henkes Prijs is het werk van Koes nu in Tent, Rotterdam te zien.
It’s possible to raise the ceiling a bit van Taus Makhacheva in het Fries Museum
In haar werk onderzoekt Makhacheva spelenderwijs de grote en kleine verhalen uit de kunstgeschiedenis, waarbij zij zich focust op de geografische en politieke bepaaldheid van ideeën, vertellingen en sociale structuren. Ze zoekt betekenisgeving noch door terug te vallen op een pure oorsprong, noch door zich te richten op een ideaal toekomstbeeld: ze begint bij de onzekerheid van het bestaan, ergens daartussenin. Op 27 maart opende haar solotentoonstelling It is possible to raise the ceiling a bit, een citaat en ode aan alle samenwerkingen, in het Fries Museum in Leeuwarden. Elsbeth Dekker en Robbie Schweiger interviewden Makhacheva onlangs over deze expositie en over de postkoloniale context van haar werk.
Positions #6: bodywork in het Van Abbemuseum, met werk van Laure Prouvost, Praneet Soi, Zach Blas, Navine G. Khan-Dossos en Ajla R. Steinvåg
Het zintuigelijke lichaam en de ratio, twee tegenpolen die in ieder persoon samenkomen. Beide brengen verschillende mogelijkheden én beperkingen met zich mee. De ratio wordt vaak overgewaardeerd, terwijl we het lichamelijke weinig aandacht schenken. Want waarom zou je op je zintuigen vertrouwen wanneer je hoofd je een redelijk voorstel of tegenlegging voorlegt; “nee maar de vorige keer was je ook niet ziek na 6 biertjes, dus we kunnen nog door ondanks dat alles begint te draaien.” Met dit gegeven opende het Van Abbemuseum in november 2020 haar deuren voor 5 internationale kunstenaars die samenkwamen in de expositie ‘Positions #6: bodywork’. Roos van Zoelen besprak deze tentoonstelling.
III She spins the thread, she measures the thread, she cuts the thread van Mila Lanfermeijer, Ana Navas en Evelyn Taocheng Wang in Nest, Den Haag
In kunstruimte Nest in Den Haag staat op dit moment ‘III She spins the thread, she measures the thread, she cuts the thread’ te wachten op haar bezoekers. In deze tentoonstelling onderzoeken kunstenaars Mila Lanfermeijer, Ana Navas en Evelyn Taocheng Wang de betekenis van herhaling, waardering en toe-eigening. De kunstruimte is omgebouwd en herverdeeld in zeven kamers, ontworpen door architect Donna van Milligen Bielke. Iedere kamer heeft een thema waar de kunstenaars op reageren. Esmée Dros bezocht de tentoonstelling en ging in op de samenwerking tussen deze drie kunstenaars.
Semna van Ooy en Corrie de Boer in EICAS in Deventer
Hoewel het European Institute for Contemporary Art and Science, in het kort EICAS nog in de steigers staat, is er wél al een vaste collectie en worden er al tijdelijke tentoonstellingen georganiseerd, onder de noemer EICAS preview. De tweede expositie, Tegendraads, toont het werk van kunstenaar Semna van Ooy (59) en haar moeder Corrie de Boer (88), die in het begin van haar carrière nauw verbonden was met de Nul-beweging. Hoewel ze beiden al een heel leven kunst maken is het pas de tweede keer dat moeder en dochter samen exposeren en ook nu is ervoor gezorgd dat hun werk niet al te veel met elkaar wordt geassocieerd: ze hebben bij EICAS ieder hun eigen ruimte en alleen daar waar die ruimtes samen komen hangt hun werk naast elkaar. Die familierelatie, daar hoeft het niet over te gaan, ontdekte Sophie Smeet tijdens haar interview met deze twee kunstenaars.
Here is where we meet van Aimée Zito Lema in de Oude Kerk
Aimée Zito Lema houdt zich bezig met de verhouding tussen het individuele en het collectieve geheugen. Wat wordt onthouden en wat niet? In welke vorm wordt dit vastgelegd? En wat voor effect heeft dat op wat erna komt? Hoe kun je je een geschiedenis eigen maken? Deze aflevering van onze podcast Kunst is Lang werd opgenomen voor een live publiek in de Oude Kerk, waar haar werk nu te zien is. Tijdens de lockdown maakte ze een nieuw videowerk voor The World After: Conversation Pieces. Daarin reflecteert ze op de vraag die de curator van de Oude Kerk haar in maart 2020 stelde: Wat zijn universele mensenrechten?