LAUNCH 2018 : AKV St. Joost Den Bosch
Dit weekend opende ‘LAUNCH 2018’, de eindexpositie van AKV Sint Joost in ’s-Hertogenbosch. Sinds dit jaar werken de studenten in het nieuwe gebouw, een voormalig postkantoor, op steenworp afstand van het station. De ondertitel ‘Post Post’, die de Beeldende Kunst studenten zelf aan hun expositie hebben gegeven – is wellicht een knipoog naar deze nieuwe locatie – maar verwijst natuurlijk onlosmakelijk naar het woord in postmodernisme, waarin ‘post’ duidt op ‘na of achter’.
Verschillende afstudeerrichtingen presenteren zich elk op een eigen verdieping waaronder Grafisch/Ruimtelijk ontwerp, Illustratie/Animatie en Beeldende Kunst. De eerste twee richtingen kenmerken zich door hun geëngageerde werk: een app waarin jouw politieke voorkeur je koppelt aan een politiek leider die ten strijde trekt in een boxring, tassen gemaakt van leder van natuurlijk gestorven runderen en een toekomstige afscheidsdienst (2030) voor ‘onze lieve euro munten, biljetten en alle bijbehorende situaties, tradities en rituelen.’
De Beeldende Kunst sector kenmerkt zich juist door persoonlijke fascinaties, verhalen of problematiek die de een makkelijker weet te vertalen naar het collectief dan de ander.
Het werk van Jovana Stulic representeert herinneringen van haar verleden en tegelijkertijd de zoektocht naar een ultieme plek in het heden – waarbij ze stuit op een metafoor tussen deze twee. De vijf tv’s met verschillende beelden en geluiden creëren opvallend genoeg een aangenaam en sereen beeld – ze vullen elkaar perfect aan. Uiteenlopende elementen uit haar leven komen hier in harmonie samen.
‘One Night In Perry’s’ is één van de werken van Peer Vink. Hij lijkt je met dit werk op een droomachtige manier mee te nemen naar een paradijselijke strandtent. De onlogische uitvoering van de borrelglazen en de citruspers in ongeglazuurd keramiek maken weinig sense (zijn onbegrijpelijk), en toch lijkt er sprake te zijn van een verhalende en utopische logica – net als in een droom.
De op de grond verspreide mallen zijn uiteen gebarsten of worden wanhopig bij elkaar gehouden door elastieken. Het steenkoolgruis – die door eeuwen van tijd zou kunnen verstenen – ligt verspreid langs dat wat zijn vorm had moeten zijn. Mirthe van Breemen bevraagd met haar werk het ongrijpbare en kwetsbare moment van transformatie, ‘het moment waarop iets verandert zien we haast nooit, we zien enkel het ‘voor’ en het ‘na’ ’. Zo komt de titel van de tentoonstelling ook nog specifiek terug in deze presentatie.
‘De Optocht der Autonomen’ is een reizende installatie van Wessel Verrijt. Houten planken, (beschilderde) doeken, stoeptegels en andere primitieve bouwmaterialen worden groots opgebouwd en uitgestald voor presentatie, waarna het met eenzelfde gemak weer wordt afgebroken. Op film is te zien hoe hij op zijn fietsje het gevaarte in beweging brengt, op weg naar een nieuwe bestemming. Een video met scherpe close-ups afgewisseld door handheld videobeelden romantiseert het verhaal nog een tikkeltje meer – samen trouwens met een boekje vol foto’s, brieven en handgeschreven ondertitels. Voor nu is zijn werk voor vijf dagen verbonden aan de parkeerplaats, waar de auto’s er net langs kunnen om in en uit te rijden, maar volgende week, volgende maand of ergens de komende jaren neemt zijn optocht weer andere vormen aan.
De expositie is nog te zien t/m vandaag, woensdag 4 juli (Parallelweg 21, ’s-Hertogenbosch).
Om de hoek van de academie, in De Kaaihallen aan de Tramkade, presenteert ook de Master Fine Art (St. Joost) hun werk.