La città infinita van Paolo Ventura

Ventura, geboren in 1968 in Milaan, creëert met zijn schilderwerken/collages een nieuwe belevingswereld, die geïnspireerd lijkt door het Neorealistische Italië uit de jaren ’40 en ’50 van de vorige eeuw. Op de werken zijn verlaten landschappen te zien, waarin zich grote flatgebouwen, muren, een standbeeld van een engel, en zelfs een Italiaans café bevinden. De kleuren zijn donker. Grijs- en beigetinten voeren de boventoon, af en toe gebruikt Ventura wat zwarte of bruine verf. Op ieder van de zeven werken is er een menselijk figuur zichtbaar, opgaand in zijn omgeving. Deze figuur is Ventura zelf, die zich in allerlei poses liet fotograferen: een sigaret rokend, blazend op een trompet, een anarchistische vlag vasthoudend. Deze poses liet hij afdrukken, sneed hij uit, en voegde ze toe aan een geschilderde ondergrond. Op deze manier gebruikt Ventura meerdere media en laat hij ze samenkomen, wat zorgt voor een realistisch contrast. Het gelaagde werk van Ventura vindt zijn oorsprong in de fotografie, in het verleden werkte hij als modefotograaf. Zijn vader was kinderboekenillustrator, waardoor Ventura een narratieve achtergrond meekreeg, die nu goed terug te zien is in zijn collages.

Sogno Primaverile (2016)

Het is een realistische wereld die Ventura schept, hij zou kunnen bestaan, maar doet dat in feite niet. De titel van een van de werken legt het al goed uit: ricordo e sogno – herinnering en droom -zij bestaan naast elkaar- mengen zich. Ventura brengt bestaande, realistische elementen en zijn dromen en fantasieën samen. De sfeer van het werk ademt nostalgie, vermengt met melancholie, bij het kijken naar de werken ontstaat een verlangen naar een andere tijd, met daarbij een soort stil verdriet. Ventura noemt deze belevingswereld zelf ‘La Citta Infinita’, de eindeloze stad. Deze stad beeldt hij verlaten af, maar deze is niet direct te bestempelen als leeg of ongezellig. De beelden van deze stad zorgen eerder voor een sfeer van herkenning, en tevens een heimwee naar een periode zonder digitalisering en globalisering.

Autoritratto con primo, 2016

Zijn werk is tevens filmisch te noemen, elk werk lijkt een nieuwe scene, maar wel met dezelfde hoofdpersoon: Ventura zelf. De kunstwerken zijn hierdoor persoonlijk, de kunstenaar verwerkt een stukje van zichzelf in zijn mystique narratives. Zo heet een van de werken ‘Autoritratto con primo’, zelfportret met eerste, waar Ventura zichzelf afbeeldde met zijn zoontje. In zijn eerdere werken is naast zijn zoontje ook zijn vrouw te zien. Voor deze nieuwe serie heeft Ventura er voor gekozen om alleen zichzelf af te beelden, waarom is niet duidelijk. De anarchistische vlag komt regelmatig terug in de schilderwerken van de Italiaanse kunstenaar. Ventura laat hiermee zien dat hij zich verbonden voelt met het anarchisme, en dat het anarchisme ook deel uitmaakt van zijn belevingswereld: hij streeft naar een samenleving zonder autoriteit en centraal gezag. Zijn oneindige stad is een droom, maar geen illusie. Want kijken we via de werken van de Italiaanse kunstenaar naar het verleden of juist naar de toekomst? Ventura slaagt er in ieder geval in met zijn mystique narratives een omgeving te creëren waar vluchtigheid niet thuis hoort en waar authenticiteit en realisme de boventoon voeren.

Giardino Autunnale, 2015

Paolo Ventura, Mystique Narratives II, Flatland Gallery Amsterdam
Nog te zien tot en met 29 oktober 2016
Voor meer informatie: http://www.flatlandgallery.com/exhibitions/mystique-narratives-ii/