Ko in de Kelder: Niet over eenzaamheid
Dit gaat niet over eenzaamheid, want dit kunstwerk gaat niet over eenzaamheid. Ik sta voor Specimens Slide (2012) van Christiaan Bastiaans en de foto kan over van alles gaan, maar niet over hartfalen, niet over het einde, niet over voor altijd alleen.
Dat rusteloze rusten, dat oeverloze niks-doen, die allesvernietigende saaiheid.
Het gaat niet over de harde designtafel, niet over geen dekentje en ook niet over je kleren nog aan. Niet over niet meer lekker kunnen liggen, waar en hoe je ook ligt, omdat zelfs de verveling is gaan vervelen. Op een vervelende manier. Niet over die superlatieve moeheid. Dat rusteloze rusten, dat oeverloze niks-doen, die allesvernietigende saaiheid. Die kuil in dat net nieuwe matras. Daar gaat dit niet over.
Het gaat niet over hopen dat de tijd voorbijgaat, niet over wachten op morgen. Niet over dat je van alles vooral tijd nodig hebt, dat tijd je beste vriend is, maar dat die beste vriend zo tergend langzaam praat dat hij niet meer is te volgen. Het gaat niet over dat isolement. Niet over de vermorzelende stilte die de muren laat kraken. Niet dat lage plafond. En ook niet over die scherpe mufheid die je nooit meer uit de gordijnen krijgt. Al zou je het proberen.
Het gaat niet over altijd alleen, niet over met wie je ook bent.
Het gaat niet over altijd alleen, niet over met wie je ook bent. We weten dat je alleen geboren wordt en vooral dat je alleen sterft, maar dit gaat er niet over dat je dat hele levensgedoe ook alleen moet doen. Het gaat ook niet over dat anderen geen idee hebben wie je bent. Niet over dat dat niet erg is, omdat het wel beschouwd niet kan, en niet over omdat je zelf al geen blasse ahnung hebt wie dat onbegrijpelijke wezen in de spiegel eigenlijk is. Niet over de grijsblauwe wallen. Niet over op de fiets alleen naar huis.
Het gaat niet over niet kunnen uitleggen hoe eenzaam je bent en hoe eenzaam dat is. Het gaat niet over die zelf aanjagende eenzaamheid. Niet over die maalstroom. Niet over dat alleen zijn eigenlijk heerlijk is, ware het niet zo eenzaam.
Nee, het gaat niet over eenzaamheid. Naar alle waarschijnlijkheid. Maar, eerlijk, wat weet ik daar nou van?
*
Voor Ko in de Kelder duikt Ko van ‘t Hek in de depots van musea. Dit stuk is geschreven in opdracht van Museum De Lakenhal, zonder redactionele inspraak. Museum De Lakenhal is momenteel gesloten in verband met restauratie en uitbreiding. Hoewel de collectie nu niet te zien is in het museum, is de gehele collectie beschikbaar via de website van het museum. Museum De Lakenhal verwacht in juni 2019 haar deuren weer te openen voor publiek.