KALKOEN VOOR KERST
Het is Tweede kerstdag 2017. Mijn vingers plakken hier en daar nog lichtjes aan het toetsenbord en de geur van knoflook en rozemarijn balanceert tussen verrukkelijk en misselijkmakend. Misschien is het niet verantwoord vandaag mijn tanden nog eens te zetten in een kippenpootje druipend van het vet en mijn vingers af te likken bij een goedgevulde portobello.
Zitten en eten. Drinken en consumeren, met familie, buren of vrienden. Dat is kerst. Misschien consumeren we vandaag eens wat anders, want zeg nou zelf; een dag niet geconsumeerd, is een dag niet geleefd. En wat eten we bij Motley nou liever dan een sappige kalkoen? Ja! Kunst!
Vanaf de Victoriaanse tijd begint het kerstdiner te lijken op de diners van nu; een groot stuk vlees als hoofdbestanddeel van het menu. Menigmaal verschijnt dan toch de kalkoen in het middelpunt van de tafel. Toentertijd enkel weggelegd voor de high class, maar rond de 19e eeuw verschijnen verrukkelijke dijtjes op iedere uitklapbare tafel. Sindsdien zijn alle remmen los – tijd voor een kunstige kalkoen.