Interview met Jessica Skowroneck
De bladeren aan de bomen lichten oranje op wanneer de zon er op schijnt. Een windvlaag neemt de geur van de herfst met zich mee en op de grond liggen plassen water van een bui die net heeft plaatsgevonden. Deze melancholische sfeer staat in tegenstelling tot de vreugde die de toeschouwer van dit tafereel bezit.
De vreugde van Jessica Skowroneck, een van de vier kunstenaars die afgelopen vrijdag de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst heeft gewonnen. Het herfstachtige uitzicht is te bezichtigen vanuit haar woning. ‘’Ik wil naast het bos wonen, dat is toch waar ik hoor.’’
Jessica Skowroneck is net verhuisd en ze verschuldigd zich voor haar atelier die nog gevuld is met dozen en ingepakte schilderijen. ‘’Het is nogal hectisch allemaal sinds ik die prijs heb gewonnen.’’ Tot een maand geleden woonde Skowroneck in Blaricum; waar ze werkte voor een Artist in Residence programma in Dooyewaard stipendiumatelier. Van een jaar lang geïsoleerd leven naar de enorme aandacht die ze nu als prijswinnares krijgt is een grote overgang. ‘’Vorig jaar heeft er niemand, maar dan ook niemand zich met mij bemoeit’’. De in 2013 afgestudeerde Skowroneck werkte een jaar lang iedere dag in het afgelegen Blaricum. Geen docenten meer die langskwamen en feedback gaven, kritisch leren kijken naar je eigen werk en op jezelf kunnen vertrouwen. Op dat moment was het een eenzame beproeving waarin ze dagen met niemand sprak. Volgens Skowroneck heeft het haar werk goed gedaan. Dat ze nu deze prijs wint is de beste feedback die ze zich had kunnen wensen.
Haar werk toont volgens de jury in zijn vrijheid een mate van beheersing die past bij een kunstenaar die durft te vertrouwen op haar intuïtie. Het juryrapport bespreekt de twee MDF platen gevuld met abstracte vormen die de kunstenares inleverde voor deze prijs. Before Breakfast is een schilderij waar de achtergrond is gevuld met witte tinten. Van links boven naar onder is een ovalen figuur geschilderd met een wilde toets en aardse kleuren. Kastanjerood wisselt zich af met zwart en legergroen. Onder het ovalen figuur ontstaat een schaduw door de donkere tint die Skowroneck gebruikte, hierdoor is er veel diepte aanwezig in het schilderij en lijkt het ovaal naar de voorgrond te treden. Het schilderij Agape sluit qua kleur en toets goed aan bij Before Breakfast. Het is een klein schilderij waarin alleen witte en zwarte tinten zijn gebruikt. In het midden is de kleur het witste en lichtst, de randen van het schilderij zijn het donkerst en zwartst. Doordat de vegen vanuit het midden naar buiten gaan, lijkt er een licht door een zwart gescheurd doek te breken. Jessica Skworoneck groeide op in de Zweedse bossen, niet voor niets keert ze nu terug naar het bos. In haar werk komen de organische, ruige en losbandige vormen van de natuur telkens weer terug.
Vorige week tijdens de Koninklijke Vrije Schilderkunst prijsuitreiking vond een criticus Before Breakfast een grote mislukking. Deze criticus vroeg haar of ze het schilderij kon uitleggen, hij begreep het niet. ‘’Dit is het paradoxale aan mijn werk, want hoe leg ik uit dat het de bedoeling is dat mensen het werk niet begrijpen? Het liefst wil ik dat de toeschouwer eerst kijkt zonder oordelen of ideeën, in eerste instantie mag het lijken op wat geklieder. Naarmate de toeschouwer langer kijkt hoop ik dat het werk iets met hem of haar doet. Dat het werk gaat leven op welke wijze dan ook.’’ De kunstenares noemt haar werk bedoeld onbegrijpelijk. Wat hier en daar wrijving geeft. De interpretatie van de jury is precies zoals ze hoopt dat andere mensen haar werk ook zullen ervaren. ‘’Mijn schilderijen brengen over wat ik over wil brengen en dat geeft zelfvertrouwen. Ik weet nu dat wanneer ik werk maak zonder tussenkomst van een docent, het ook goed komt’’.
De bekendheid en aandacht die Skowroneck momenteel krijgt overdonderen haar. Ze begrijpt dat dit erbij hoort en dat het tijdelijk is. Door de prijs hoeft ze zich geen zorgen meer te maken over financiën. De bekendheid geeft haar het vertrouwen om door te werken. De aandacht is echter nooit haar doel geweest. ‘’Ik kick niet op de bekendheid die ik nu krijg.’’ Voor haar betekent succes het feit dat ze autonoom kan blijven en niet vastroest, dat haar geest vrij is en dat ze kan blijven experimenteren. In eerste instantie maakt ze haar kunst voor zichzelf, ze heeft geen wereldmissie om het huidige kunstklimaat te veranderen. Wel wil ze de blik van de kijker veranderen. Ze hoopt dat er mensen zijn die de wereld met meer sensitiviteit waarnemen na het zien van haar werk. Skowroneck merkt steeds vaker dat ze het belangrijk vindt dat mensen haar werk zien, wat ze er ook van vinden. ‘’Ik zou willen dat dit niet zo was, maar het is belangrijk’’. Dit geldt ook voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst; ‘’Zodra je hem wint lijkt het belang ervan veel duidelijker’’.
Aankomende zaterdag opent de solotentoonstelling Foolish Wishes & Ridiculous Triumphs met werk van Skowroneck in Percipi Gallery in Amsterdam. De tentoonstelling loopt van 18 oktober t/m 16 november. De tentoonstelling van de Koninklijke Prijs in het Paleis op de Dam loopt t/m 2 november.
Klik hier voor de website van Percipi Gallery
Klik hier voor de website van Jessica Skowroneck
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl