Informatie Nazmiye Oral

‘Het heeft wel even geduurd voordat ik mij op mijn plek voelde.’ – interview Magriet

“Intuïtief wist ik dat ik mijn moeder zover zou krijgen om dit stuk samen op te voeren. Ik heb alleen niet meteen tegen haar gezegd dat we het weken achtereen zouden brengen. Inmiddels weet ik dat zij dit stuk net zo graag doet als ik. Door op het toneel álles tegen elkaar te zeggen, is het een soort experiment geworden. Een ontdekkingsreis die geen avond hetzelfde is. De ene keer roept de voorstelling bij onszelf ontroering op, de andere keer lachen we met ¬elkaar, maar er zijn ook momenten waarop er in ons ineens een diepere laag wordt geraakt. Dat kan leiden tot woede of het verdrietige gevoel niet gehoord te zijn. In dat geval praten we daar buiten het theater over door. Het is immers essentieel in het contact tussen twee mensen dat je elkaar écht hoort en ziet. Als dat lukt, zit je heel dicht bij het gevoel van houden van. Als mijn moeder mag zijn wie zij is en ik mag zijn wie ik ben, kunnen we elkaar vrij laten zónder elkaar te verstoten.”Lees verder

Interview met de Volkskrant

‘Dat Turkse, dat trok me naar beneden, zo voelde ik het lang. Ik had het niet door van mezelf, maar ik heb het Nederlandse verheerlijkt. Dat was mijn redding, mijn hoop. Ik hield van rede, van intellect, van het nuchtere niet lullen, maar poetsen. Van dat emotionele en warrige moest ik niets hebben. De individualiteit vond ik ook zo geweldig. Niet de druk van de groep, gadverdamme. Alleen de verantwoordelijkheid hebben voor je eigen leven, lekker makkelijk en overzichtelijk, zo wilde ik het. Maar soms hoorde ik een Turks lied en voelde ik pijn. Dat kon ik dan niet rijmen.’Lees verder

Je ouders zijn het systeem – NRC

„Je ouders zijn niet echt je ouders maar ze vertegenwoordigen een systeem waarin eer belangrijk is, waar vrouwen kuis horen te zijn en waar de man zijn mannelijkheid moet bewijzen. En hun taak is ervoor te zorgen dat jij je aan de regels houdt. Wil je met je Nederlandse vriend samenwonen? Nee, past niet binnen de traditie. Je wordt uitgestoten. Iedereen wordt gevangen gehouden in dat systeem en de liefde vervaagt dan. Ik merk dat mijn moeder steeds meer een afkeer krijgt voor het systeem en het als sociale wurggreep ziet. Wat andere mensen denken wordt minder belangrijk voor haar. Ze heeft door hoe vervelend het is dat mensen zoveel over elkaar praten en roddelen. ”Lees verder