Ik keek naar hedendaagse kunst met 10-jarigen / deel 1
Onlangs had ik het genoegen om hedendaagse kunst te beschouwen met een stuk of 30 kinderen uit groep 7. Het leek me namelijk wel verfrissend om naar zoiets ingewikkelds als kunst te kijken door de ogen van goudeerlijke jonge mensen, van wie de fantasie nog op volle toeren draait. Minimensjes die dolgelukkig worden van de kleine dingen in het leven, zoals flippo’s, lijmballen, glow in the dark-sterren en dwergkonijnen.
Nu ben ik over het algemeen best blij dat ik volwassen ben, maar ik kan de onbevangen kinderblik missen. Die naïeve blik uit de tijd dat ik een beoordeling het liefst ontving in stickers en ik mijn ver-jaardag steevast vierde met een papieren hoed op mijn hoofd. Die schitterende tijd waarin ik voor feestjes niet op een kringverjaardag belandde maar we allemaal de Macarena dansten in een rol-lerdisco, of in een 90’s badpak rond zoefden in een wildwaterbaan. Die tijd waar natte chloorpatatjes en een Calippo mét discodip ongeveer het hoogst haalbare genot leken.
Nu liggen deze glorieuze dagen voorgoed achter me en is mijn blik op de wereld aardig veranderd. Ik ben nog steeds best content, maar ik kan helaas niet meer naar de wereld kijken op deze zoete manier. Daarom besloot ik mee te kijken door de ogen van mensen die dat nog wél kunnen. Ik nam een berg afbeeldingen van hedendaagse kunstwerken mee naar groep 7 en vroeg ze om een kunstwerk uit te zoeken dat hen aansprak, met de opdracht het werk zo goed mogelijk na te tekenen en er ook nog wat opbouwende kritiek bij te geven.
Ze hebben allemaal flink hun best gedaan en ik was dan ook onder de indruk van hun creaties, opmerkingen en suggesties. De kritiek zelf is helaas wat van de korte kant, aangezien al hun energie en dedicatie in het tekenen van de kunstwerken is gegaan en hun spanningsboog zo kort is als een banaan. Toch hoop ik dat de makers van deze werken ontroerd zullen zijn door deze sprankelende her-producties en de korte maar zeer oprechte tips van deze jonge helden zullen koesteren.
In de film Progress vs Regress interviewt Melanie Bonajo ouderen over hoe het is om nu oud te zijn, maar ook over of we in de toekomst misschien wel verzorgd gaan worden door robots. Duran denkt sowieso van wel en kleurde de filmstill uit de film na waarin iemand in een enorm cool robotpak naast een oudere dame zit.
Je was gelijk heel enthousiast over dit werk. Kan je vertellen waarom?
Ik vind het een geweldig beeld. Die oma is echt gangster en die robot is tof en geinig.
Is er iets wat je zou willen verbeteren?
Ik vind eigenlijk dat er helemaal niks beter moet. Kijk maar. Alles is perfect!
Hoe zou je het willen samenvatten?
Dit is wel een tien waard.
Christo was onlangs nog in het nieuws omdat hij zijn kunstwerk (waar hij al tijden op broedt) niet in de VS gaat installeren zolang Trump president is. Marit vond Christo heel cool en zij heeft mij wel zeker 10 keer verteld hoe goed hij is en of ik dat ook tegen hem kon zeggen. Ik heb beloofd dat ik mijn best zou doen.
Waarom heb je dit werk gekozen?
Ik vind het heel mooi. Ik hou ook echt van kleuren en het leek me leuk om deze na te maken.
Je kwam vaak langs om tekentips te vragen. Ben je uiteindelijk tevreden met het resultaat?
Ik wilde het heel graag goed doen. Het licht en donker vind ik heel goed gelukt. Het dorpje is niet helemaal af maar dan was ik nu nog bezig. Er staan ook zoveel huisjes!
Zijn er nog dingen die de kunstenaar volgens jou beter had kunnen doen?
Nee hoor, het is helemaal niet slecht. Hoe verzin je het?! Het is heel mooi Christo! Wil je dat tegen hem zeggen?
Het werk van Jan Hoek was erg populair onder de ‘stoere jongens’ uit de klas. Ik heb ze uitgelegd dat deze kunstenaar graag op zoek gaat naar mensen die hij er gaaf uit vindt zien en dat hij samen met hen zo goed mogelijke foto’s maakt waarop je precies kunt zien hoe cool ze zijn. Zoals bij-voorbeeld daklozen uit Ethiopië of neppiraten uit Somalië.
Waarom hebben jullie voor deze kunstwerken gekozen?
Tommy: Ik vind de foto heel mooi zo met die tijger. De kleuren zijn heel vet en ik vind hem ook super grappig.
Levi: Ik vind het heel tof dat het een piraat is en dat hij een geweer in zijn hand heeft.
Hebben jullie nog tips voor de kunstenaar?
Tommy: Hij had misschien beter een rijker iemand kunnen kiezen, want dan zag hij er pas écht uit als een koning. Nu is zijn baard wel een beetje vies.
Levi: Ik vind dat gras in zijn hand wat minder leuk. Hij had misschien wel nóg een geweer in zijn andere hand kunnen hebben want dat is natuurlijk veel cooler dan gras.
Zijn jullie tevreden over jullie tekening?
Levi: Ja zeker. Mogen wij de foto houden? Dan mag jij de tekening houden.
Tommy: Jaaaaaaaa mag dat?
Dat lijkt me wel een goede deal. Niet tegen Jan zeggen.
Scarlett Hooft Graafland dagdroomde als klein meisje al over Indianen en Eskimo’s. Nu reist ze de wereld over om mensen in allerlei ‘exotische’ oorden te fotograferen. In Canada ontdekte ze dat de jonge Inuits graag op Facebook zitten en dat de ouderen met hun blote handen iglo’s kunnen bouwen, zoals deze iglo van grenadine. Dyon zag dit kunstwerk wel zitten en heeft een uur lang snoeihard zitten kleuren.
Wat sprak je zo aan in dit werk?
Ik vond de iglo heel tof. Nu ik weet dat die van limonade-ijs is vind ik hem helemaal cool. De achtergrond is ook mooi.
Heb je nog suggesties voor de kunstenaar?
Nou, ik vind het jammer dat de iglo een beetje oranje en gelig is. Ik zou zelf blauwe limonade kiezen.
Ben je blij met het resultaat?
Ja best wel. Ik vond alleen het gezicht van die eskimo een beetje moeilijk maar die is wel gelukt.
De tekeningen zijn gemaakt door de kinderen uit groep 7 van meester Bart op het PCBO / De Kring in Apeldoorn
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl