Ik denk dat kunst je optilt uit de dagelijkse zeikerige dingen
‘’Ik ben Marita en ik woon in Almere. Momenteel ben ik huisvrouw aangezien mijn contract bij een schoonmaakbedrijf niet is verlengd. Ik zag dat Corrosia allemaal mensen zocht die graag curator voor een dag wilden zijn en toen dacht ik, ik wil ook wel eens wat over kunst zeggen. Ik heb wel eens kunst gezien en toen werd ik heel erg geraakt van binnen. Ik denk dat kunst je optilt. Dat het je optilt uit je dagelijkse vervelende zeikerige dingen. ‘’
In kunstcentrum Corrosia is er een expositie van ‘’de beste net afgestudeerde beeldend kunstenaars’’ samengesteld door bewoners van Almere. Twaalf Almeerders gingen in totaal zes eindexamen exposities langs, vervolgens werd er een favoriet uitgekozen. Dit alles onder begeleiding van burgemeester en voormalig VVD politicus Annemarie Jorritsma. Het doel van Corrosia is om professionele kunst te tonen die niet is gekozen door insiders uit de kunstwereld.
De expositieruimte van Corrosia is vel verlicht en grote ruimtelijke installaties worden afgewisseld met kleine schilderijtjes aan de muren. In het midden tussen alle kunst staan de bureaus van medewerkers van Corrosia: ‘’het geeft een rustig gevoel om hier tussen de beelden te werken’’ aldus een werknemer.
Tegen de linker wand staat een grote installatie met katoenen kledingstukken. De in totaal 1132 blanke hemden en diverse naaipatronen hangen aan ijzeren buizen. Hieronder staat een houten tafel met daarop een naaimachine en diverse stukken stof. Het lijkt alsof de naaister even koffie aan het halen is, maar zojuist nog heeft gewerkt aan het bureau. Dit werk 1132 is uitgekozen door huisvrouw? Marita en gemaakt door de net afgestudeerde Inge Schonewille. Het werk is een installatie die de sfeer oproept van een kledingatelier. Het is een nagebouwde realiteit. De 1132 geknipte en genaaide hemden refereren aan het aantal slachtoffers van de schokkende ramp in kledingfabriek Rana Plaza te Bangladesh. Schonewille onderzoekt in haar werk waar onze kleding vandaan komt. ‘’Zijn wij als kopers van kleding mede verantwoordelijk voor de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie?’’ Inge Schonewille doet een oprechte poging één van de makers te worden om te kijken of ze invloed kan uitoefenen op de situatie in de huidige kleding branche. Marita die eerder vertelde in de introductiefilm dat kunst de beschouwer kan optillen heeft het werk gekozen wegens het statement. ‘’Dit werk past bij Almere omdat we enerzijds bedrijven nodig hebben voor ‘’voorzieningen’’, zoals de Primark, maar vaak komt de kleding uit landen waar ze het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. We willen authentiek en uniek zijn, maar ook een samenleving. Tegen welke prijs?’’
Aan de witte wand hangt een schilderij. Een geschilderd beeldhouwwerk van een torso die lijkt te stammen uit de klassieke oudheid. De grijze verf van het portret steekt af tegen de vel gekleurde achtergrond, die is bespoten met graffiti. Dit is het werk van de aan de HKU afgestudeerde Inez de Brauw. In haar werk onderzoekt ze gevoelsmatige fricties tussen tijden. ‘’Ik zoek beelden bij gevonden karakteristieken uit verschillende tijden en plaats deze beelden vervolgens tegenover elkaar.’’ Ze probeert binnen het schilderij het contrast te benadrukken. Bij dit werk doet ze dat door middel van de plastische vormen van de torso versus de platte graffiti bloemen op de achtergrond. Maar ook door het gebruik van felle kleuren versus de doffe kleuren en de meerdere schilderstijlen die ze gebruikt in dit ene werk. Dit werk is gekozen door Martijn Vermeulen en de zes jarige Wessel. De rede hiervoor : ‘’Dit werk is wat Almere allemaal niet meer is: kinderlijk, pionierend, maar ook nog niet de volwassen compleetheid.’’
Waar kunstkenners en critici vaak een selectie maken aan de hand van vernieuwing, tendensen en misschien zelfs wel namen die ze door krijgen van academies, is daar bij deze expositie geen sprake van. De bewoners van Almere kiezen kunst vanuit hun intuïtie. Voor de een zit dat in kritiek op onze huidige maatschappij en voor een ander is dit een weemoed naar iets van vroeger. De professionele kunst wordt op deze manier laagdrempelig gemaakt zonder dat het kinderachtig wordt of zijn niveau verliest.
De expositie Team Annemarie is nog in Corrosia te zien tot en met 28 februari. Klik hier voor de website
De curatoren voor één dag:
De deelnemende kunstenaars: Amanda van Alebeek, Deirdre van den Boogaard, Jori van Boxtel, Inez de Brauw, Fleur Carlier, Sylvain Georget, Lisa Mandemaker, Eva Meijer, Samara Mitri, Bart Nijboer, Inge Schonewille en een performance van Sonja Volmer.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl