In het nauw – Teammanager

‘Een soort snuffelstage? Dan kom je hier, net als ik. Ik ben ook aan het uitzoeken

wat voor baan het beste bij mij past. Ik zit bij de defensie, maar ik heb last van 

mijn rug, dus nu moet ik iets met mijn koppie doen.’ Hij tikt tegen de zijkant van 

zijn hoofd, die kaal is en flaporen heeft. 

‘Ahja,’ zeg ik, ‘maar als het goed is kom ik hier niet terug. Ik schrijf erover, dat is 

het enige.’

‘Juist ja, en wat schrijf je dan? Je observaties?’

‘Zoiets,’ zeg ik twijfelend. Het blijft iedere keer weer een strijd, die uitleg wat ik 

kom doen. Ik weet het ook niet precies, maar als ik dat zeg, wordt het gesprek 

nog moeilijker. 

‘Juist, dan zitten we een beetje in hetzelfde straatje, ik observeer ook graag. Moet 

je een keer bij de defensie komen kijken, daar kan je wel een boek over schrijven. 

Maar ik weet niet of het je lukt hoor, daar binnenkomen, niet iedereen is daar zo 

ruimdenkend.’ 

Met zijn ellenbogen leunt hij op zijn knieën, nek gestrekt, zijn blik op mij gericht. 

Eén en al focus. Als een kat die een vogel in het vizier heeft. Er op af springt, om 

de vogel vast te ketenen aan zijn klauwen en ermee te spelen: vrijlaten, erop 

springen, vrijlaten, wachten tot de vogel zijn gewonde vleugels spreid, er weer 

op springen. 

Ik zit op een bureaustoel met wieltjes, voorzichtig rol ik naar achter. Twee 

chauffeurs in de kantine praten op een harde toon. 

‘Schrijf je dit ook op?’ de jongen wenkt met zijn hoofd naar de chauffeurs, hij zit 

nog in dezelfde houding.

‘Niet perse,’ zeg ik. De stoel kan niet meer verder.

‘Maar wat dan wel? Dit zie je toch?’ 

Ik knik. 

‘Schrijf je over mij?’

‘Nee,’ zeg ik. 

‘Maakt niet uit hoor, je mag over mij schrijven wat je wilt.’

Ik glimlach, keer langzaam de rugleuning naar hem toe. 

‘Of moet je eerst alles verwerken? Dat begrijp ik wel hoor, al die nieuwe 

impulsen.’

‘Ja,’ zeg ik iets te hard. Ik heb mezelf in een hoek gerold, in het nauw gezet, met 

uitzicht op een stapel mappen. De jongen ademt diep in, staat op, ‘ik ga even 

roken, ik kom zo terug.’