HET DILEMMA VAN:

Eigenlijk zou het netjes zijn geweest afgelopen vrijdag een nieuwe stap met de kopers te delen; er zitten er nog 17 in en als ik vanaf nu ook nog eens 2 weken over 1 stap doe dan is het niet alleen een grappige anekdote voor in de disco ‘dat ik dit nog wel eens vijfeneenhalf jaar kan doen’, maar de bittere waarheid. Dat zou, als ik een methodische aard zou hebben, nog best een leuke bezigheid zijn, maar aangezien ik niet eens meer ruimte in mijn hoofd kan maken om een koffie te drinken met een vriend of de belasting in te dienen is het niet verstandig. Ik bevind me in een frustrerend gebied van perfectionisme en onvermogen. En daarbij die subjectiviteit van de wegwerp commentaren die toch blijven hangen, de passant die het stemmetje in je hoofd wordt: ga lekker helemaal wild! Auk, je kan ALLES doen he! Ja, ja ik weet het, maar is dat niet het fucking dilemma van de dag van nu?

Alles doen, geen houvast, de weg is vrij! Lekker helemaal wild gaan, ik begrijp dat het bruut is. Ik wil het ook graag, ik word langzaam gek van dit hele tering-schilderij, maar ik moet delen! Ik WIL delen. Ook in deze hersensprongen. Hoe kan ik nou helemaal “lekker wild” gaan als mensen niet eens hebben gezien wat eronder zit? 

Ook heb ik volledig onderschat dat ik op één lijn dien te komen met mijn assistenten: favoriete schilderijen, stijlen, gebruik van kleur en streek. We zijn geen kitsch schilders. Boompje hier boompje daar… Zo’n schilderij wil ik niet maken. Perfectionisme en onkunde. Ik weet wat ik wil, ik zie wat ik niet wil, maar het doen, het is een gevecht, het is een proces. Overgeven. Overgeven is best zwaar als je die ene misstap toch nog 16 keer opnieuw moet maken. En je weet het al.

Maar ik heb ongelooflijk veel plezier en profijt van de twijfels, dus hierbij stap 4: veel plezier!

Voor meer informatie over het kunst-experiment van Aukje Dekker, bezoek de site van Stick or Twist en bekijke de rest van de rubriek die een inkijk geven in de loop van het project.