GRADUATION SPECIAL 18: Maartje Strijbis
Sinds 2015 werk ik aan de serie Nessuno, een transmediaal portret van het vulkaaneiland Stromboli in de Tyrreense zee, dat zich 254 kilometer uit de kust van Napels bevindt. Het is de enige permanent actieve vulkaan van Europa, gemiddeld bars Iddu (‘hij’ in lokaal dialect) om het kwartier uit. Het isolement en de spanning die het wonen op een levende vulkaan met zich meebrengt, trekt bijzondere mensen aan. Stromboli heeft momenteel zo’n 400 inwoners.
Op deze plek vervagen de grenzen tussen de mens en zijn omgeving – mens, dier, plant, vulkaan worden één. Het eiland is bezield. Het ‘zijn’ wordt een fysieke ervaring als de grond trilt onder je voeten en de vulkaan uitbarst boven je hoofd.
In mijn beelden probeer ik, paradoxaal genoeg, te fotograferen wat zich aan het oog onttrekt. Hoe vang je in een foto wat boven de zintuigelijke waarneming zweeft en toch zo voelbaar is op een plek als Stromboli? Efemeer, magisch en mysterieus. Het duikt op en het verdwijnt weer. Het ruige landschap, de elementen en mijn verbeelding versmelten tot een beeld.
Ook ik ben onderdeel van dit landschap. Voor de foto’s en video-installaties bouw ik hutten van aangespoeld sloophout en graaf ik mezelf in aan de noordflank van de vulkaan in het hete zand, naast de botten van een dode geit. Ik klauter een grot in om te filmen, terwijl ik niet zeker weet of ik er ooit nog uitkomt. In mijn eentje klim ik naar boven. Een sublieme ervaring. Aan de rand van de krater staan, terwijl er vier explosies tegelijk voor je neus plaatsvinden, jaagt je doodsangst aan. Het lawaai is oorverdovend. Deze plek confronteert je met de grenzen van je bestaan.