The Frieze
De witte Frieze tenten staan weer! Binnen schijnt het Tl-licht fel op de vele kramen die samenballen tot een veelheid aan zintuigelijke indrukken die haast onder dwang de oren, ogen, en neuzen binnendringen. De wervelwind brengt opwinding en verbazing, maar ook het onvermijdelijke cynisme bij het zien van de materialisatie van de uber-kapitalistische kunstmarkt in een bruisende, zwermende, schijnbaar onophoudelijke stortvloed aan kunstwerken.
De keramische werken van Tom Humphrey zien eruit alsof ze uit een archeologisch graf van de toekomst komen
Proberen ze datgene wat we kennen uit hun herhaling te trekken? Die objecten die ons elke dag omringen, die eindeloos gereproduceerd worden? Sommige werken lijken te lezen als vooruitlopende relikwieën van het heden, fossielen van het hier en nu die, zoals in een natuurlijk proces, herinnering binnen het materiaal inkapselen.
Magali Reus, wiens ascetische imitaties van het alledaagse ons vervreemden van de objecten die wij denken te kennen.
De telecom draden van Nina Canell, die normaal gesproken op de bodem van de oceaan te vinden zijn waar ze continenten aan elkaar verbinden:
Rode perspex dozen van Scott Myles, waar koffers verpakt in plastic te zien zijn.
Ed Fornieles, Oscar Murillo, en Korakrit Arunanondchai komen samen, compleet met nagelstudio waar je nagels kunstig gelakt worden.
Activiteitencentra in overvloed, net als bij Villa Design Group, waar een heuse internetcafé te zien is:
De fontein van , gebaseerd op zijn voorstelling van de leidingen aan de binnenkant van een van Piero Portaluppi’s nooit gerealiseerde fonteinen. In het water liggen verschillende munten door kunstenaars zoals Ryan Gander, Anne de Vries en John Baldessari, die gevraagd werden om een euromunt uit het geheugen te reconstrueren.
(Even terzijde, het stromende water in de rest van de beurs stond die dag stil—stel je voor hoe alle dolblije bacillen heen en weer hopten tussen de talloze schuddende handen.)
Een munt van John Baldessari:
Een samenwerking van schrijver Jonathan P. Watts samen met twee dansers die reageren op zijn teksten, observaties van Frieze, voorgelezen door de performers terwijl zijn woorden worden vertaald in lichamelijke gebaren.
En laten we niet vergeten, de onophoudelijke kleurverlopen die al jaren menig beurs sieren.
Bij Fluxi Milan valt het kamerscherm:
Terwijl het verderop bedekt wordt met marmer:
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl