Eindexpo St. Joost Breda, 2015

Lars Reen vertoonde 2 videowerken en gaf een performance waarbij hij zingend in een wit spotlicht vroeg om applaus. Zijn videowerk waarin hij 3 stadia van de momenten voor, tijdens en na het optreden op een podium weergaf, was wat subtieler en liet meer aan de verbeelding over.

Nonie Buijze studeerde als schilder niet met een mooi afgewerkt schilderij af, maar toonde haar onderzoek naar hoe je met de emotie woede, meer vrije (los van rationaliteit) ongecontroleerde werken kunt maken. Niet zozeer dit werk an sich, maar vooral het onderzoek vond ik interessant.

Thomas Swinkels plaatste een lichtgevend NS-teken rechtopstaand boven op een berg en fotografeerde dit in de schemer. Naast deze foto exposeerde hij sculpturen gemaakt van voorwerpen die ontdaan van hun functie puur als kunstobject getoond werden. Zo had hij een straatprullenbak helemaal gepolijst en de opening met een metaalplaat dichtgelast. Een stuk asfalt stond nutteloos rechtop als een schilderij tegen de wand.

Liza Voetman had gedurende de maand maart op precies hetzelfde tijdstip als de avondschemer inzet, een foto van telkens hetzelfde stukje lucht gemaakt. In een poging deze waarneming te objectiveren vroeg zij 2 verfbedrijven om het stukje hemelkleur in verf na te bootsen. Een bedrijf leverde de verf die al bestond, het andere bedrijf scande de kleuren en maakte daar speciaal verf voor. Het resultaat was een wand vol blauwtinten (en soms grijzen), een stalenkaart van de mogelijke hemelkleuren. Op zich is dit onderzoek al wel eerder gedaan, maar Liza Voetman had het zeer gedegen onderzocht en perfect gepresenteerd.

Imke Zeinstra gaf drie verschillende performances van ruim een half uur met zichzelf als drager voor de volgende materialen: eerst met zonnebloem en grapefruit, daarna met gesmolten marshmallows en tenslotte met zeepsop. Tijdens deze laatste performance nam ze telkens een slok zeepwater, gooide haar hoofd naar achteren in de nek en begon te gorgelen, zodat de zeepbellen zich rond haar hoofd opstapelden. Zodra de bellen haar verstikten, hield ze haar hoofd weer rechtop en dropen ze naar beneden als een baard. En daarna begon het proces opnieuw.

Maud van den Beuken had bij de Gamma een stuk grond gekocht van 1 bij 1 meter. Middels een audiotour, verrekijker en plattegrond werden bezoekers naar dit stukje grond gebracht en konden ze alles over dit stukje grond en de lucht erboven te weten komen. Dit humoristische en tot in de perfectie uitgevoerde werk had een serieuze ondertoon. In vitrines waren de achterliggende gedachten bij dit werk te zien: van wie is de aarde, kun je een stuk grond bezitten, zijn er nog vrije plekken op aarde, hoe is eigendom verdeeld over de aarde?

Teun Welten toonde sculpturen met vormen die hij aan banale bouwmaterialen ontleend had, zoals een pallet en een I-steunbalk. Deze laatste had hij in brons gegoten en als een kunstobject in de ruimte gezet, balancerend op eveneens een bronzen avocadopit.

Lea Theunissen liet de hele dag mensen teksten voordragen over en ter ere van het geschreven woord. Op een podium werd voorgelezen maar ook al lopende door de expositieruimte. Zo kon het voorkomen dat er opeens iemand naast je kwam staan om een tekst uit te spreken.

Jelle Meerendonk (afd. animatie) liet een zeer grappige en originele film over een cactusman zien. Deze animatie was geheel met de hand getekend en toonde het verhaal van de cactusman die op zoek is naar een vrouw. Deze man heeft een eigenaardig omgekeerd gezicht, zijn mond zit bovenin en zijn oog, onderin zijn kop. Eerst komt hij een ballonvrouw tegen, die gaat natuurlijk kapot, en uiteindelijk vindt hij dan toch de liefde.

Deze eindexpositie van AKV/St. Joost te Breda iis/was te zien van 4 t/m 8 juli.