Eindexpo KABK Den Haag, 2015

Roos Groothuizen: Bij het “Consulate of Google” kon je je smartphone laten doorzoeken op jouw persoonlijke gegevens en interesses. Een paspoort met al deze Google-data werd speciaal hierna afgegeven.

Jip Piet: De donkere kelder was met party-achtige reggae-muziek en drukke prints met schedels, skeletten, smileys en allerlei andere patronen gevuld.

Charlotte van Winden: Eveneens in de kelder was een metrostation geïnstalleerd, compleet met posters, graffiti, grimmige figuren en video.

Majda Vidakovic: Met als onderwerp cactus maakte Majda 3d geprinte foto-objecten die steeds minder het beeld van een cactus vertonen, gelijk aan de resultaten op internet als je zoekt naar afbeeldingen bij het woord cactus.

Yaprak Sayar: Een metalen draad werd middels 9 accu’s gloeiend rood heet (tot wel zo’n 950 graden Celsius) en veroorzaakte via microfoons en speakers een donderend concert.

Max de Waard: In een installatie met drie videoprojecties werden flarden van beelden van een ruimteraket-lancering, een zwevende vrouw, ventilatoren, buizen en andere beeldfragmenten getoond. Er was geen touw aan vast te knopen, maar het intrigeerde wel.

Mickey Yang: In een installatie met blob-achtige sculpturen van gips, een trap van foam, een schaal met mist, vertoonde Mickey intrigerende videowerken met slakken, stenen, lava, viennetta-ijs in de hoofdrol.

Mira Aluç: Metalen lijnen maakten een nieuwe verdeling van de ruimte.

Jeannette Slüter: Door elementen uit de ruimte te herhalen, werden deze op een subtiele manier benadrukt, zoals vlekken op de vloer, steunbalken in het plafond, krukjes in de ruimte.

Nicole Urban: De lampen in de hal waren op 2 plaatsen gemanipuleerd: eentje lag uitgezakt op de vloer, en de andere had zich een weg door een wand geboord. Het snoer bleef maar uit de wand komen en wond zich daarbij helemaal op tot een knoop.

Ciro Duclos: In deze ruimtelijke installatie speelde glas en reflectie de hoofdrol middels vele glazen platen (met of zonder spiegelend folie), op vloer, tegen wand, geklemd tussen metalen stutten.

Natela Lemondzhava: Een performance met een vrouw en 9 stoelen op een podium voor een publiek zittend op een rij op 12 stoelen. De lege stoelen werden een voor een langzaam het podium afgeschoven, de laatste stoel had nog een andere rol die ik niet mag verklappen.

Naja Ryde Ankarfeldt: Behalve handschoenen en halsbanden met (bij beweging) tikkelende houten uitsteeksels, had zij een speciale bacterie laten groeien tot een bijna menselijke vel die je mocht aanraken.

Marit Mihklepp: In een interview met objecten mocht je aan een tafel plaatsnemen en luisteren naar een audiowerk en moest je vooral alles aanraken, wat meer bewustzijn en begrip voor deze objecten -voor je op tafel, maar ook de tafel zelf en eveneens de arme stoel waarop je zat- opleverde.

Jonas Raps: Abstracte schilderkunst op grote doeken met brede vegen en streken.

Simon Oosterhuis: Figuratieve werken op een ietwat naïeve expressionistische  manier geschilderd (alsof het zo’n 90 jaren eerder gemaakt is), maar toch in een heel eigen herkenbare stijl.

Liza Pace: Deze hele ruimte was beschilderd met enigszins vuile kleuren, daarin stonden diverse organisch gevormde sculpturen van klei, gips, hout en metaal opgesteld. Ook dit werk leek wel decennia geleden gemaakt te zijn geweest, en had toch ook weer een eigentijds karakter middels kleine details als de tennisballen.

Charlotte Ursem: Een onderzoek naar onze omgeving middels inrichting en kleur. Zeven verschillend gekleurde en ingerichte leefruimten voor 2 knaagdieren (muizen? die overigens in de blauwe bak lagen) werden getoond aan de muur. De bal, trap en zeven-kantige wand waren in de ruimte ervoor, voor ons mensen, opgesteld.

Cloë Neelemann: Zij realiseerde naast een opening, lezingen, workshops, ook een sociaal jaarverslag van de KABK en deed onderzoek onder studenten (wat zij over de KABK, docenten, lessen, faciliteiten vinden) door enquetes en interviews te houden. Dit allemaal teneinde aanbevelingen te kunnen doen en om te solliciteren naar de vacature van hoofddocent, maar ook om aan teambuilding te doen (incl. speciaal daarvoor ontworpen etiketten op waterflesjes).

De eindexpositie van KABK Den Haag is/was van 3 t/m 9 juli 2015 te zien.