Eindexpo GRA Amsterdam, 2015

Zoë van Horen: in een donkere ruimte kon je plaatsnemen in een soort boot met een lampje boven je hoofd. Je keek in de spiegel, het licht doofde, ging weer aan en de meest ultieme shock: je zag jezelf niet, maar een ander persoon gereflecteerd in de spiegel!

Michan Mijsbergh: in bergvormige sculpturen gemaakt van purschuim, schuimrubber, papier-maché verwerkte hij ook foto’s van de menselijke huid met een piercing. Aan de muur waren kleine collages te zien waarbij het menselijke op gelijke wijze gecombineerd werd met andere materialen en objecten.

Minke Hoeksma: in haar “bureau of investigation of particular matters” waren de resultaten van een onderzoek naar ruimte en teksten te zien. Haar oude atelier was zorgvuldig gestript en ontdaan van al het overbodige, maar ook de teksten waren nauwkeurig geanalyseerd en verknipt. In haar werk ontleedt zij haar omgevingen om deze verder te onderzoeken.

Karl Hedin & August Ranelid: een fantasievolle animatiefilm met dansende konijnen, mensenmassa’s die maskers dragen, skeletten. Er was geen duidelijke verhaallijn te volgen, het leek eerder op gefragmenteerde intrigerende droomscenes.

Nicola Arthen: vooral de videowerken maakten indruk waarbij o.a. een vrouw door een groep over een hoog geplaatste horizontale stang wordt getild, of waarbij een man continu in een loop als een robot/machine bepaalde handelingen in het luchtledige uitvoert, zonder dus iets aan te raken.

Bastien Gachet: naast een rookkachel en een buizensysteem dat af en toe door de druk zich verhefde, werd er een huilende –of tenminste een waterende- deur getoond.

Wouter Paijmans en Juan de Porras-Isla: in een opstelling van ruimtelijke objecten die heel gewoon en functioneel leken, bleek dat de opbergkast, trap geheel van aluminium waren nagemaakt, zoals ook een verzameling platte werken/schilderijen.

Kimiko Goodings: twee videowerken vertoonden verwarrende beelden van o.a. het wikkelen van garnalen in het haar, het slapen op een roltrap, het ophangen van de was in de auto. Eigenlijk was het een aaneenschakeling van vervreemdende losse scenes uit het dagelijkse leven.

Cecilie Scoppa: op de afdeling sieraden viel dit werk op waarbij glazen objecten aangebracht werden op het lichaam en zich vacuüm zogen. Het leverde gekke draagvoorwerpen op die een deel van het lichaam uitstulpend exposeerden.

Sofi Lindroos: een statische installatie van eiervormige objecten rustend op sokkels ed. werd opeens dankzij een dynamische performance opgeschud. Meerdere mensen namen het ei op het hoofd en gingen ermee rennen, stilstaan en andere grappige oefeningen uitvoeren.

Francesca Burattelli: vreemdsoorige muziekinstrumenten met koperdraad werden door een tweetal performers en de kunstenaar bespeeld door de draden met het lichaamsgewicht aan te spannen. Door er aan te trekken, en erop te tikken of te strijken werden er ritmes gemaakt. De kunstenaar zong er (nogal vals) bekende popteksten overheen.

Mie Frederikke Fischer Christensen & Margeaux Parillaud: in een prachtig vormgegeven interieur waarin kunstzinnige vazen van klei waren opgesteld, speelde zich een machtstrijd tussen twee vrouwen af. Vazen, wanden, tafels gingen onder het onderlinge grof geweld, eraan. Een ravage was het resultaat.

Stig Steijner: ruimtelijke objecten met bonte kleuren stonden in een soort gymzaal met van die vloerlijnen opgesteld. Het waren functieloze voorwerpen die vaak op een klein klei-blobje op de grond balanceerden.

Hugo Rocci: in zijn werk fungeerde de grootste ijsbeer van de wereld als een café! Een animatie met gefilmde personages in een verder geschilderd decor en papier-maché objecten toonde een kort verhaal over dit ijsbeer-café; in een ruimte ernaast waren de props en de ruimte waarin gefilmd was te zien.

Hannah Kindler: in haar “Utopian Office” verzamelde zij in een 1 op 1-gesprek met de bezoeker herinneringen, verhalen m.b.t. een onderwerp dat nauwkeurig via een kaartensysteem werd opgeslagen.

Casper Braat: Mc Jezus’  als een reactie op de Mc Donald’s. Dit concept was tot in de puntjes perfect uitgevoerd tot de frietzakjes en frietsausbakjes met het gouden christelijke kruis aan toe.

De eindexpositie van GRA Amsterdam 2015 was van 1 t/m 5 juli te zien.