Eilanddocument

Vele zomers en kerstvakanties paste ik op huizen in het weidse platteland, van mensen die van verse sneeuw wilden genieten of van zonovergoten stranden. Ik moest op geplande tijden de dieren voeren, en niet vergeten: post uithalen en planten water geven. Ik zat vast aan het veel te grote huis met lange gestrekte weilanden om zich heen. Vooraf kon ik weken uitkijken naar een huis voor mezelf, waar niemand die me zou storen en ik alle tijd had om eindelijk eens de dingen te doen die ik wilde doen. Eenmaal daar voelde ik me vooral alleen en verveling voerde de boventoon. Alles wat ik had bedacht om te doen leek op deze plek veel zinlozer dan ik in de drukte van te voren had bedacht. 

Wetten van het eiland
Al meer dan een uur bestudeer ik het gras, de schepen, de spiegelingen op het water. Mijn ogen verslaafd aan de wijdsheid. Een wolk trekt voorbij. Langzaam kleurt het water van wit naar diepgroen. Biebiebiebiebiebiebie. Vijf regenwulpen vliegen hoog over.

Ook Ebbinge beschrijft en verbeeldt momenten waarop de omgeving haar gedachten en daden overnemen. Thuis in de natuur doet iets met je dagelijkse leven. De natuur kan overweldigend zijn, maar hoe zorg je dat dit in een boek duidelijk wordt? De vormgeefster neemt je mee de nacht in, laat het ongedierte in haar huis zien en laat het kleurverloop van de lucht zien. Enkele foto’s laten ontroerende natuurverschijnselen zien, zoals zwevende mist boven het water of een bevroren waterkant.

Vele natuurverschijnselen zijn nauwelijks te vatten in een enkele foto: Ebbinge vormt met meerdere foto’s op één bladzijde een panorama, verloop of klein verhaal. Door de foto’s op die manier vorm te geven komt het weidse van de natuur goed over. Welke kleur heeft de nacht? Wat verandert er bij zonsondergang? En wat doet een regenboog met het uitzicht? Gelukkig vergeet de vormgeefster niet de dagelijkse dingen te laten zien: hoe ’s nachts de was nog buiten hangt en hoe het licht speelt met het keukengordijntje. Af en toe voegt Ebbinge tekst toe aan haar foto’s, het zijn korte tekstjes die haar ervaring soms poëtisch, soms praktisch duidelijk maken. Echter zijn sommige dingen niet in kleine tekstjes en foto’s te duiden. Op de linkerbladzijden vind ik af en toe een opsomming aan soorten van vogels, landslakken en korstmossen. Daar zien we toch de achtergrond van de andere eilandbewoner in het boek op duiken. De verschillende benamingen zeggen mij niet veel, maar het geeft wel aan hoeveel groter de natuur is dan een mooie zonsondergang of bloeiende bloem. Terwijl ik het boek nog eens doorblader luister ik naar de geluiden van merels, een serieus scheepvaartbericht en onweer die Ebbinge op nam om het eiland nog meer te kunnen vangen.

De foto’s van de dagelijkse bezigheden van het plukken van appels met het geluid van zwaluwen op de achtergrond en een paar pagina’s verder deint het hoeslaken aan de waslijn zachtjes tegen het hoge gras, het boek Eilanddocument laat zien hoe uitzonderlijk de leefwijze van Maaike Ebbinge en Roeland Bom was de afgelopen vijf jaar.

Als je meer wilt weten over het boek of over Maaike Ebbinge’s werk kijk dan op haar website.