Eigen Leven – Teammanager
De werkplek waar ik zit, kijkt deels uit over de kantine. Iedere chauffeur die binnenkomt, knikt mij dan ook gedag.
Alsof ik hier werk. Echt werk. Hier elke dag kom. De levensinhoud van iedere chauffeur weet en dat probeer te leiden, aan te passen zodat iedere reiziger op tijd de bus instapt, en zonder gedoe zijn of haar bestemming op tijd bereikt.
Maar ik zou dit werk niet kunnen, er lijkt geen einde aan te zitten. Er is altijd wat. En dan ook nog te bedenken, dat je een eigen leven hebt dat ook geleid moet worden.
–
‘De kat zit weer te spinnen, kom maar lekker binnen,’ zegt dezelfde grote man als de vorige keer. Net als toen loopt hij regelrecht naar de koffieautomaat.
‘Daar komt iemand binnen in zijn oranje kloffie, kom erbij voor een bakkie koffie,’ zegt ook weer dezelfde chauffeur, die (toen ook) achter in de hoek vis eet.
–
Rick is terug, zet de computerschermen naast mij aan.
‘Moet je niet wat eten?’ vraag ik.
‘Goed dat je het zegt, zo gaat het nou altijd.’ Hij neemt een hap van zijn boterham en opent bestanden, roosters, lijsten met namen, neemt nog een hap en werkt zonder echt pauze te hebben gehad.