Een tijd van herdefiniëring
Een zoektocht naar de beeldhouwkunst, de sculptuur, de installatie, de ruimte
Wat schiet je het eerst te binnen als ik hier het woord beeldhouwkunst noem. Als het niet een beeld gelijkend is aan David van Michelangelo dan ben je een uiterst hedendaagse denker. De term beeldhouwkunst wekt associaties met beelden voorzien van een sokkel, uitgevoerd in brons, marmer, of een ander hard materiaal, waarbij het voor de hand liggende onderwerp een hoofd, buste of lichaam zou zijn. Het is ook niet raar dat dit beeld in onze hoofden opdoemt aangezien de term letterlijk beeld-houw-kunst spreekt. De kunstenaar gewapend met hamer en beitel die de strijd aangaat met een bij voorkeur hard materiaal. Een synoniem voor beeldhouwkunst is sculptuur. Maar veel van de beelden die we tegenwoordig aantreffen in de huidige kunstwereld, passen die eigenlijk nog in deze noemer? Beelden worden al snel complexer vanwege een diversiteit aan materialen of een samenstelling van componenten en dan noemen we ze installatie. Installatie is al helemaal een lastige zaak, want welke zichzelf respecterende kunstenaar maakt tegenwoordig geen installatiewerk? Kunstenaars zoeken continu naar grenzen van hun vakgebied en dat is een goed streven , maar uiteindelijk ontwikkelt de taal niet parallel aan de beelden. Herbert Read komt aan het einde van zijn boek met een schokkende mededeling:
Klik hier voor de website van Elejan van der Velde.
Elejan van der Velde schreef dit essay in samenwerking met organisatie Bredelar.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl