Doug’s cabin

13 oktober 2014

“Vijf jaar geleden ontmoette ik Doug, die een primitieve camping heeft diep in het afgelegen regenwoud van Vancouver Island, Canada. Doug leeft op een manier waar ik alleen van durf te dromen: buiten de maatschappij, zonder tijd, als één met de natuur. Hoe zeer ik zijn levenswijze ook bewonder en hoe prachtig zijn wereld ook is – ze jaagt me de stuipen op het lijf. Het bos is te donker, de dieren te gevaarlijk en de houthakkers te eng.’’

Karianne Bueno exposeert in LhGWR (Liefhertje en De Grote Witte Reus) met haar expositie Doug’s Cabin.

Bueno onderzoekt in haar werk en fotoboeken utopische plekken die ontsnapt zijn aan de menselijke drang tot maakbaarheid. In onbekende landschappen gaat ze op zoek naar haar lang verkleurde herinneringen, dromen, boekflarden en filmscènes die zich schuilhielden achter haar alledaagse beslommeringen. Die verweeft ze al fotograferend tot een verhaal.
Haar nieuwste project gaat over Doug, die een primitieve camping runt diep in een afgelegen regenwoud op Vancouver Island. De gebouwen op het terrein komen van een militaire radar basis die Canada en de V.S. tijdens de Koude Oorlog moest beschermen tegen een mogelijke Russische raketaanval. De plek is, in het licht van de wens om te ontsnappen aan het alledaagse, een droomwerkelijkheid, maar ook een doemscenario. Het spanningsveld is voelbaar in Bueno’s werk.

Karianne Bueno over het project

‘’Veel gasten voor zijn camping krijgt Doug niet. De weinige toeristen komen er voor een tiendaagse wandeling door de wilde natuur en de camping ontbeert de faciliteiten die een uitgeputte wandelaar zou wensen. Ook ik vertrok na een nacht, maar beloofde hem een ansichtkaart te sturen uit Amsterdam. Eenmaal thuis kon ik zijn adres niet meer vinden. De kaart, die ik al gekocht had, verdween in een la, maar Doug bleef in mijn gedachten.

Wat brengt iemand ertoe om zich zo af te zonderen van de maatschappij? Hoe overleef je in de wildernis? Zou ik, die er altijd van heeft gedroomd te vluchten, het werkelijk kunnen?

In oktober 2012 stuurde ik een dikke brief naar het postkantoor van Holberg, het houthakkersdorp waar Doug zijn boodschappen doet, in de hoop hem te vinden. Tot mijn verbazing antwoordde hij twee weken later per mail. “Nothing much changed here in San Jo. Any info you need, just ask.” Sinds die paar schamele zinnen heb ik gewerkt aan mijn project Doug’s cabin.

Doug woont al 46 jaar in San Jo. Voor hem is de wildernis zo gewoon geworden, dat hij mijn vragen over zijn leven in het bos niet kon beantwoorden. Hij begreep ze simpelweg niet. De eenzaamheid heeft hem achterdochtig gemaakt maar hij is niet het kluizenaarstype; hij houdt ervan te praten, vooral over zijn favoriete radioprogramma (Coast to Coast, the Conspiracy Theory radio) en de lokale geschiedenis, die een grote invloed lijkt te hebben gehad op Doug’s keuzes. Zijn camping, die de toepasselijke naam San Josef Heritage Site draagt, ligt precies op de plek waar rond 1900 een groep pioniers heeft geprobeerd om een bestaan op te bouwen. Ze faalden. Als je weet waar je kijken moet, zie je overal hun sporen. De gebouwen op Doug’s camping komen van een militaire radarbasis die in 1953 in het bos werd aangelegd om de VS en Canada te beschermen tegen een eventuele luchtaanval vanuit de Sovjetunie. Met de komst van de legerbasis ontstond een nieuwe, levendige gemeenschap in dat desolate bos. Doug, die halverwege de jaren zestig van Vancouver naar San Josef Bay verhuisde, vond er werk als timmerman. Toen de basis gesloten werd aan het einde van de Koude Oorlog, zag Doug zijn beste jaren bijna letterlijk in vlammen opgaan. Hij redde wat hij kon van het vuur dat de militaire basis met de grond gelijk maakte. Het grootste gebouw op zijn camping (dat trouwens een overblijfsel is van weer een ander stukje lokale geschiedenis) had Doug’s levenswerk moeten zijn: een hostel voor uitgeputte wandelaars. In plaats daarvan biedt het onderdak aan een uitgebreide collectie van vergeten, alledaagse objecten van de basis en een heleboel troep.

Doug wordt oud. Hij loopt moeizaam en zijn rug is slecht. Hij weet dat hij niet veel langer in de wildernis kan overleven maar hij zit vast op zijn camping. Hij kan zijn spullen niet zomaar achterlaten. De natuur zal ze overwoekeren, tegelijk met zijn leven en geschiedenis.”

Doug’s cabin gaat over onze duale verhouding met de wilde natuur; ons tijdloze, onwrikbare geloof in de maakbaarheid van het leven en ons gevecht tegen vergankelijkheid. Het project bestaat uit meer dan honderd foto’s, (zelfgeschreven) teksten, tekeningen (van Medy Oberendorff), objecten en found footage. Een boek staat gepland voor 2015.

Karianne Bueno, augustus 2014

De tentoonstelling is nog t/m 1 november 2014 te bezichtigen. Voor meer info over de tentoonstelling bekijk hier de website. Bekijk hier de website van Karianne Bueno